Kanarki harceńskie są najbardziej znanymi na świecie i lubianymi ptakami śpiewającymi. Kanarek harceński zwany jest także szlachetnym albo diamentowym.
Kanarki harceńskie pochodzą z Andereasbergu, gdzie są znane od 1675 roku. Prawdopodobnie kanarki harceńskie wywodzą się od timbradorów hiszpańskich, które w XVII wieku przywożono do Tyrolu.
Wielkość kanarka harceńskiego wynosi ok. 14 cm.
Ubarwienie kanarków harceńskich bywa żółte lub pstrokate. Istnieją trzy odmiany ubarwienia:
- ciemnozielono-żółta z niewielką domieszką barwy brunatnej i szafirowej,
- żółta,
- żółto-czarna, żółto-zielona, żółto-zielono-czarna lub żółto-zielono-brunatna (szeki).
Śpiew tych kanarków był kilkakrotnie przekształcany i stale jest zawężany. Obecnie obejmuje on cztery podstawowe tury: turkot dęty i basowy, dzwonek dęty i flet. Kanarki harceńskie nie śpiewają zbyt głośno. Ich śpiew jest delikatny, czysty i stopniowo przechodzi z jednej tonacji na następną. Kanarki harceńskie nigdy nie otwierają dzioba podczas śpiewu, przez co ich śpiew jest cichy, głęboki i głuchy. Samce kanarków harceńskich charakteryzują się głosem o dŹwiękach w zakresie trzech oktaw.
Na melodię śpiewu kanarków harceńskich składają się: turkot dęty, kulkowanie, turkot basowy, szokel, toki, dzwonek dęty, toki, flety, turkot dzwonkowy, dzwonek. Najbardziej prawidłowy jest śpiew rozpoczęty cicho, stopniowo coraz głośniejszy, a następnie znowu słabnący.
Czasami zdarzają się również śpiewające samiczki harceńskie. Jednak śpiewają one ciszej i krócej od samców oraz nie są w stanie śpiewać poszczególnych tur. Zazwyczaj jednak tylko poświekują.
Kanarki harceńskie szybko przyzwyczajają się do otoczenia i nowych ludzi. łatwo się oswajają. Znane są również ze swych umiejętności akrobatycznych.
