Organizacja wystaw w Polsce

[Andrzej]

Jeżeli Ornitologiczne Mistrzostwa Polski maja sie odbywać pod auspicjami PFO to tylko w jednym miejscu. Gdzie ? Miasto nie gra roli, najwazniejsze są warunki (domy kultury już dawno się zdezaktualizowały) i mozliwości organizatora. kazde zgłoszenie dot. organizacji OMP powinno być sprawdzone, poparte dokumentami takim jak:zgoda na wypozyczenie hali od właściciela, udokumentowane finansowanie imprezy, zabezpieczenie ze strony organizacyjnej. Jeszcze za czasów poprzedniej Rady napisałem taki wzór umowy z organizatorem i wręczyłem Panu Jakubczykowi. Tyle lat minęło i nadal człapiemy w miejscu. Ja uważam, że OMP powinna organizować Rada Federacji przy pomocy miasta w którym mają odbyć się Mistrzostwa, a profity powinny spłynąć na konto PFO. Byłoby za co szkolić ekspertów, przygotowywać materiały dydaktyczne, organizować wyjazdy hodowców, prowadzić biuro itd.
Jezeli w Bydgoszczy odbedą się zawody kanarków harceńskich to bedą to Mistzrostwa PZHKiPE, nie zaś Mistrzostwa Polski.
Nawet jeżeli będzie to otwarta wystawa dla wszystkich hodowców będą to tylko Otwarte Mistrzostwa PZHKiPE. Chyba że nowa Rada przyzna Bydgoszczy organizację OMP ale jako całość łącznie z innymi kanarkami i egzotyką.
i jeszcze taka refleksja: na całym świecie jest tak że aby móc wystawiać ptaki na mistrzostwach kraju trzeba je najpierw pokazać na wystawie nizszej rangi, a zdobyty limit punktów upoważnia hodowcę do wystawienia tych ptaków na imprezie mistrzowskiej.
U nas jest jak zwykle inaczej !
U nas od razu mozna przyjechać na OMP, stad koło bardzo dobrych ptaków stoi często zwykłe badziewie.
Kto jednak sprĂłbuje przykręcić choć trochę hodowcom śrubę, zmusić do dyscypliny, pracy na rzecz swoich stowarzyszeń, zaostrzyć regulamin przyznawania nagrĂłd, spotka się z niesamowitym oporem w mysl staropolskiej zasady: szlachcic na zagrodzie rĂłwny wojewodzie.   

[Jacky]

Obecny system wystaw, podobnie jak cały system hodowli ptaków jest mocno anachroniczny i stanowi swego rodzaju błędne koło. Nie ma dobrych ptaków (na wystawach można spotkać badziewie, jak pisze Andrzej w poście powyżej), bo nie ma żadnych standardów hodowlanych. Nie ma wsparcia stowarzyszeń, nie ma lekarzy weterynarii, którzy specjalizowaliby się w chorobach ptaków, często nie ma nawet hodowców, którzy by chcieli wprowadzać młodych w tajniki hodowli. Wszystko obecnie leży w gruzach.

Wracając jeszcze do systemu wystaw, to niekiedy zdarza się, że słaby ptak zostaje championem jakiejś wystawy, tylko dlatego, że nie ma innych ptaków w danej klasie wystawowej. Tworząc rozmaite klasy wystawowe mamy sporo championów i bardzo słabe ptaki. Niejednokrotnie nawet Mistrzostwo Polski zdobywa całkiem przeciętny ptak.

Odstajemy też zdecydowanie od światowej czołówki kanarczarstwa. To my jeŹdzimy po ptaki na Zachód i na południe Europy po ptasie zakupy. Wydaje się, że coraz bardziej odstajemy. Przeciętnemu ptakowi w Polsce coraz dalej do przętniaka na Zachodzie.

Coraz więcej też jest rzeczy, które dzielą naszych hodowców i coraz mniej, które ich łączą. Ot chociażby weŹmy takie stowarzyszenia hodowców. Kto dziś wie ile w Polsce jest wszystkich związków i stowarzyszeń hodowców? W jakich regionach one działają, ile skupiają hodowców, jakie ptaki hodują ich członkowie?

Rozmawiałem kiedyś z hodowcą, który przez szereg miesięcy poszukiwał innych hodowców kanarków jakiejś rasy, żeby pozyskać nowy materiał hodowlany. Taki jest dzisiejszy stan rzeczy.

Czy wyobrażacie sobie co będzie w przyszłości: Warszawa zorganizuje Mistrzostwa Polski zielonych samiczek glosterów consort, Kraków zielonych samców glosterów korona, Wrocław zielonych samców glosterów consort itd, itd ... Będziemy mieli kolejnych hodowców z tytułami, tylko po co? To wszystko jest chore!

Trzeba to wszystko jak najszybciej zmienić, ogarnąć, połączyć i usystematyzować. Niech Mistrzostwa będą prawdziwymi Mistrzostwami i niech te tytuły championów będą przeznaczone jedynie dla najlepszych ptaków.

[feno-typ]

i jeszcze taka refleksja: na całym świecie jest tak że aby móc wystawiać ptaki na mistrzostwach kraju trzeba je najpierw pokazać na wystawie nizszej rangi, a zdobyty limit punktów upoważnia hodowcę do wystawienia tych ptaków na imprezie mistrzowskiej.
U nas jest jak zwykle inaczej !
U nas od razu mozna przyjechać na OMP, stad koło bardzo dobrych ptaków stoi często zwykłe badziewie.

Z gĂłry zastrzegam, Ĺźe uwagi, ktĂłre poniĹźej napiszę nie mają być „wymądrzaniem się“ kogoś, kto Ĺźyje w zupełnie innej „rzeczywistości“ i nie zna polskich realiĂłw. Zabieram głos, tylko i wyłącznie w celu sprostowania niektĂłrych – moim zdaniem błednych - stwierdzeń zawartych w wpisie kolegi Andrzeja, na ktĂłre nikt dotychczas nie zareagował. Zainteresowanego bardzo proszę, aby sie na mnie nie obraził, bo kto jak kto, ale Andrzej akurat MA MORALNE PRAWO zabierania głosu i wysuwania róşnego rodzaju sugestii. ZawĂłwno jego praca hodowlana, uwieńczona wieloma sukcesami, jak i organizatorski zapał po prostu go do tego upowaĹźniają.

Teraz przechodzę do szczegółów.

O ile się orientuję, w Ĺźadnym kraju nie ma czegoś takiego, jak „limit punktĂłw“, upowaĹźniający do wystawiania ptakĂłw na wystawie krajowej. Jakość zgłoszonego na wystawę krajową ptaka NIE JEST kryterium jego „dopuszczenia“ czy teĹź  „odrzucenia“ przez organizatorĂłw wystawy krajowej. Jakość ptakĂłw oceniają suwerenni w swoich decyzjach sędziowie, a nie zarząd związku czy jakieś gremium organizacyjne wystawy. Powodem wykluczenia kogoś moĹźe być zlamanie statutu, choroba ptaka, zakaĹźenie pasoĹźytami, zaleganie ze składkami związkowymi, manipulacje przy obrączkach czy samym ptaku, ale NIGDY nie jego jakość.

Większość hodowcĂłw rzeczywiście pokazuje swoje ptaki najpierw na wystawach niĹźszej rangi, a potem tylko najlepsze na wystawie krajowej, ale jest to ICH indywidualna decyzja, a nie jakiś „odgĂłrny“ wymĂłg. Wiadomo, Ĺźe nikt o zdrowych zmysłach nie pojedzie na wystawę krajową z ptakami, ktĂłre uzyskały marne oceny na wystawie niĹźszej rangi, juĹź chociaĹźby dlatego, Ĺźeby się nie ośmieszać, więc jakaś tam selekcja jakości jest, ale –  podkreślam to raz jeszcze – dokonują jej sami hodowcy i nikt poza tym.

W tej indywidualnej selekcji „pomaga“ hodowcom sam związek poprzez kalendarz wystaw, ktĂłry zwykle jest tak ułoĹźony, Ĺźeby najpierw odbyły się imprezy na szczeblu koła czy regionu, a dopiero na samym końcu impreza krajowa o randze oficjalnych mistrzostw kraju. Większość ambitnych hodowcĂłw z moĹźliwości wzięcia udziału w kilku imprezach przed mistrzostwami kraju skrzętnie korzysta, przede wszystkim z dwĂłch zasadniczych powodĂłw. Pierwszym jest moĹźliwość poddania ocenie większej ilości ptakĂłw, bo wiadomo, Ĺźe ptaka z kartą oceny (nawet takiego ktĂłry uzyskał – powiedzmy – "tylko" 75 - 80 punktĂłw) moĹźna potem o wiele łatwiej i droĹźej sprzedać. Drugim jest sprawa bardzo prozaiczna, a jednocześnie szalenie waĹźna. Chodzi o przyzwyczajanie ptakĂłw do atmosfery wystawy, czyli o coś w rodzaju bardzo skutecznego „treningu“ przed imprezą krajową. Zwykle ptaki, ktĂłre brały juĹź udział w wystawie niĹźszej rangi są o wiele spokojniejsze i robią o wiele lepsze wraĹźenie, niĹź takie, ktĂłre tego doświadczenia za sobą nie mają. Ale są teĹź hodowcy, ktĂłrzy skupiają się tylko i wyłącznie na mistrzostwach kraju i nie biorą udziału w Ĺźadnych innych imprezach. Dotyczy to zwłaszcza tych „wolnych“ czlonkĂłw związku, ktĂłrzy przynależą co prawda do jakiegoś koła czy związku regionalnego, ale nie biorą czynnego udziału w jego aktywnościach. Poprzez większą składkę są z nich po prostu zwolnieni. Zwykle ludzie ci od razu jadą z własnymi ptakami na mistrzostwa kraju, bez brania udziału w imprezach niĹźszej rangi.

Znam teĹź osobiście hodowcĂłw, ktĂłrzy swoje najlepsze ptaki zupełnie celowo nie pokazują na imprezach lokalnych, Ĺźeby zaskoczyć nimi „konkurencję“ dopiero na mistrzostwach krajowych.

Jedną z najwaĹźniejszych korzyści przynaleĹźności do związku hodowcĂłw jest właśnie moĹźliwość wystawiania ptakĂłw bez jakichkolwiek ograniczeń na wszystkich moĹźliwych związkowych imprezach; gdyby wprowadzono jakieś odgĂłrne selekcje czy limity punktĂłw, wielu hodowcĂłw nie posiadających ptakĂłw z najwyĹźszej półki, po prostu zrezygnowałoby z członkostwa, nie widząc sensu w płaceniu składek bez moĹźliwości zmierzenia się z najlepszymi, nawet gdyby taka „konfrontacja“ przyniosła rozczarowanie...

Kto jednak sprĂłbuje przykręcić choć trochę hodowcom śrubę, zmusić do dyscypliny, pracy na rzecz swoich stowarzyszeń, zaostrzyć regulamin przyznawania nagrĂłd, spotka się z niesamowitym oporem w mysl staropolskiej zasady: szlachcic na zagrodzie rĂłwny wojewodzie.    

Nie podoba mi się za bardzo takie stawianie sprawy, bo moim zdaniem głównym zadaniem władz związku nie jest „dyscyplinowanie“ ludzi, ktĂłrzy te władze wybierali, ale reprezentowanie ich interesĂłw na zewnątrz, a takĹźe szeroko pojęta pomoc...  Autorytet w demokratycznych strukturach uzyskuje się przez kompetencje i zaangaĹźowanie, a nie poprzez „przykręcanie śruby“. Myślę, Ĺźe np. uporządkowanie sprawy zamawiania i dostarczania na czas obrączek, dobrze zorganizowana wystawa krajowa, organizacja szkoleń, zaimponuje poszczegĂłlnym hodowcom o wiele bardziej, niĹź odgĂłrna seleckja ptakĂłw dopuszczanych do wystaw czy teĹź odrzucanych lub jeszcze inne jakieś tam środki „dyscyplinarne“...

Nie naleĹźy zapominać, Ĺźe w związku najwaĹźniejsi są hodowcy i ich ptaki, a nie taka czy inna struktura. Struktury istnieją tylko i wyłącznie dlatego, Ĺźe istnieją (i płacą składki!) szeregowi hodowcy, nawet tacy hodujący „badziewie“ (a tych jest zdecydowana większość!) – bez nich najlepszy nawet prezes czy najuczciwszy skarbnik nie mieliby racji bytu.

Pozdrawiam

 

[Jacky]

Pozwoliłem sobie wydzielić z w wątku Mistrzostwa Polski kanarków harceńskich (http://kanarki.eu/index.php/topic,934.0.html) bo one odbiegają swą treścią od informacji o mistrzostwach i stworzyć z nich osobny wątek o organizacji mistrzostw. Równie dobrze mógłbym nadać temu wątkowi tytuł praca w związkach i stowarzyszeniach, ale myślę, że organizacja mistrzostw jest pojęciem o wiele szerszym i lepiej oddającym treści trzech powyższych postów.

Z wypowiedzi moich Andrzeja wynika, że trzeba postawić na jakość ptaków i w jakimś sensie ograniczyć do minimum ilość słabych ptaków na imprezie prestiżowej jakim są Ornitologiczne Mistrzostwa Polski (lub ogólnie mistrzostwa kraju). Natomiast wypowiedŹ Jurka skłania się do koncepcji dopuszczania jak największej ilości ptaków na arenę ogólnopolską (lub ogólnie arenę krajową). Ciekaw jestem Waszym opinii w tej kwestii.

[jot-ka11]

Witam!
Uważam,że po części oba zdania na ten temat mają sens.Osobiście na wystawach rangi np.OMP wolałbym oglądac ptaki dobre i bardzo dobre.Wystawy takie organizowane są również dla ludzi,którzy chcą zobaczyc ptaki rasowe, o których niejednokrotnie tylko czytali bądż znają je z obrazków lub zdjęc.Ludzie ci muszą miec pewnośc, że przychodząc na taką wystawę oglądają dobre ptaki danej rasy,często uważają,iż okazy tu prezentowane są wzorcowe.
Z drugiej strony wywód Feno-typa też jest słuszny.Każdy hodowca uważa, że to jego ptaki są najlepsze,a na wystawie niższej rangi został żle oceniony bo np.jego ptaki były akurat w złej kondycji,lub ekspert był stronniczy.Uważac może również, że płacąc za ocenę ma prawo zweryfikowac wartośc swoich np. kanarków.Myślę, że szanujący się hodowca najpierw wystawia ptaki na wystawach oddziałowych by poznac ich wartośc, a nastepnie ocenia swoje szanse i pokazuje, lub nie swoje kanarki na konkursach wyższej rangi.

[DarekF]

Decyzje o wystawieniu ptaków powinien podjąć hodowca, tak mi się wydaje, jeśli jakiś hodowca ma słbe ptaki , to trudno, niema punktów ani miejsca, ale wtedy każdy hodowca ma szanse się zaprezentować, bo może akurat komuś się jego ptaki spodobają.i póżniej ma chętnych go kupna nadwyżek, bo niewszyscy kupują ptaki do hodowli, ale np. jednego żeby im w domu śpiewał.wtedy raczej kupują tańsze ptaki "z niższej półki"

[Andrzej]

Witam !
Obrażanie ludzi nie jest w moim typie i mówiąc o "badziewiach" miałem na mysli słabe konkursowo ptaki, a nie włascicieli tych ptaków. Doskonale zdaję sobie sprawę z faktu, ze hodowcy mają bardzo różne podejście do hodowli, do organizacji zawodów, w końcu do innych hodowców. Wczoraj prowadzłem Walny Zjazd Delegatów PFO i mogę powiedzieć, że na 90 procent byli tam obecni Delegaci, którym bardzo zależy na dobrej działalności Polskiej Federacji Ornitologicznej i jestem przekonany, że wrześniowy Nadzwyczajny Zjazd doprowadzi w końcu do wyboru takich władz, które bedą wypełniały statutowe zapisy. ci ludzie o których myslę to nowe pokolenie, pokolenie które chce podnosić poziom naszych hodowli, pokolenie które chce zwiedzać wystawy poza granicami Polski i kupować gdobre ptaki. Chce sie tam również prezentować. Może ja wiekiem nie zaliczam sie do tej młodej generacji , ale świetnie ich rozumiem. Dla tych ludzi nie jest ważne gdzie bedą Mistrzostwa Polski, oni pojadą tam gdzie sie im wskaże miejsce, wazne aby impreza była dobrze zorganizowana i tyle. Na dzień dzisiejszy żadna organizacja, poza PZHKiPE CzeladŹ nie zgłosiłe checi organizacji OMP w 2009 roku. Zadałem wprost pytanie delegatom: kto chciałby oprócz Czeladzi zorganizować OMP w 2009 roku . Nikt sie nie odezwał więc chyba jasne jest że jest w tym momencie jedna kandydatura i jedno miejsce.
Chciałbym jeszcze odnieść się do Mistrzost Polski KanarkĂłw Harceńskich PZHKiPE. PZHKiPE jako stowarzyszenie ma prawo do tego, aby zorganizować sobie wystawę kanarkĂłw śpiewających gdzie chce i kiedy chce. MoĹźe to nawet być otwarta wystawa dla innych hodowcĂłw. Chwała za to stowarzyszeniu. Najwazniejszym jednak konkursem i wystawą dla hodowcĂłw zrzeszonych w PFO powinna być konfrontacja ptakĂłw i spotkanie hodowcĂłw z wszystkich stowarzyszeń skupionych w PFO na ORNITOLOGICZNYCH MISTRZOSTWACH POLSKI POLSKIEJ FEDERACJI ORNITOLOGICZNEJ.  Dlatego nie wskazane jest organizowanie  konkursu przez stowarzyszenia , ktĂłry kolidowałby terminowo z OMP. Pamietajmy, Ĺźe hodowcy często mają w swych hodowlach ptaki róşnych ras i na pewno chcieliby je pokazać na OMP.
Co zaś do tych tzw. "satelickich stowarzyszeń", no cóş moglibyśmy sie spierać w wielu kwestiach, ale myslę, Ĺźe niech się spierają Ci ktĂłrzy chcą zyć przeszłością i tak naprawdę nic dobrego nie robią dla dobra swoich stowarzyszeń. Moje zdanie jest takie: spierać sie moĹźemy lecz poziom kultury trzeba zachoiwać taki, aby po dyskusji mozna było się do siebie uśmiechnąć i podać sobie rękę. 

[jot-ka11]

Podzielam zdanie Andrzeja.Może napisałbyś coś na temat wczorajszego zjazdu np. co zostało uchwalone,czy zostały wystawione jakieś kandydatury do przyszłych władz PFO? Na pewno wielu z nas chciałoby miec świeże wiesci z tak doniosłych wydarzeń jak Walny Zjazd Delegatów PFO.

[Andrzej]

Witam !
Na stronie stowarzyszenia EGZOTA Sosnowiec jest utworzona zakładka, którą administruje Jacek Dybich, gdzie umieszczone bedą wszystkie informacje i komunikaty płynace z PFO, jest tez tam sprawozdanie z Walnego Zjazdu PFO. We wrześniu PFO powinna już mieć swoją oficjalną stronę, mam taką nadzieję w każdym bądŹ razie.

[feno-typ]

Z wypowiedzi moich Andrzeja wynika, że trzeba postawić na jakość ptaków i w jakimś sensie ograniczyć do minimum ilość słabych ptaków na imprezie prestiżowej jakim są Ornitologiczne Mistrzostwa Polski (lub ogólnie mistrzostwa kraju). Natomiast wypowiedŹ Jurka skłania się do koncepcji dopuszczania jak największej ilości ptaków na arenę ogólnopolską (lub ogólnie arenę krajową).

Pozwolę sobie zauważyć, że polemika nie przebiega tak właściwie na linii: jakość kontra ilość, ale raczej: swobodny dostęp do udziału w mistrzostwach krajowych, czy limitujące udział obostrzenia.
 
To jest bardzo istotna różnica, bo w krajach o długich kanarczarskich tradycjach, w których od lat obowiązują i są powszechnie dostępne wszystkie najważniejsze standardy, duża ilość zgłaszanych do mistrzostw krajowych ptaków wcale nie oznacza drastycznych różnic w jakości...
 
Ponadto zasada niestosowania limitĂłw jakościowych przy zgłaszaniu ptakĂłw do udziału w mistrzostwach krajowych nie jest  wymysłem Jurka, ale dość powszechnie obowiązującą regułą, ktĂłra przecieĹź nie wzięła się z powietrza i ktĂłra przed wprowadzeniem została z całą pewnością dokładnie przemyślana i przedyskutowana. Wprowadzono ją nie tylko dlatego, Ĺźe jest demokratyczna i daje rĂłwne szanse kaĹźdemu hodowcy, ale i dlatego, Ĺźe najlepiej słuĹźy nadrzędnemu celowi organizacji, jakim powinno być skuteczne i szeroko zakrojone popularyzowanie naszego miłośnictwa... „Popularyzowanie“ natomiast jest pochodną słowa „popularność“, ktĂłre z kolei oznacza „powszechność“ czy teĹź „łatwą dostępność“...  

Odgórne jakościowe limitowanie udziału ptaków w mistrzostwach krajowych nie służy więc popularyzacji, ale jej przeciwieństwu, a mianowicie elitaryzmowi...
 
Obok, Ĺźe tak powiem: „demokracji stosowanej w praktyce” oraz wartości popularyzatorskich, powszechne dostępne mistrzostwa krajowe, mają jeszcze dwie inne bardzo istotne zalety, a mianowicie pozwalają uzyskać względnie wierny i szeroki obraz aktualnych efektĂłw hodowlanych, a takĹźe posiadają nieocenione wręcz walory dydaktyczne. Nie ulega raczej wątpliwości, Ĺźe tylko wielka, powszechna i łatwo dostępna (bez ograniczeń jakościowych) wystawa krajowa da w miarę pełny obraz efektĂłw hodowlanych poszczegĂłlnych ras i gatunkĂłw ptakĂłw i to nie tylko pod kątem jakości prezentowanych ptakĂłw, ale i w sensie aktualnych trendĂłw, czy teĹź mniejszej lub większej liczebności przedstawicieli poszczegĂłlnych ras. Szeroki, powszechny dostęp do wystawy krajowej, obok wyłonienia championĂłw i ptakĂłw wyjątkowo udanych, ujawni rĂłwnieĹź wszelkie nieprawidłowości i  dewiacje hodowlane, pozwoli zorientować się w aktualnych tendencjach i modach, unaoczni skalę obiektywnych deficytĂłw jakościowych, wynikających nie tyle z nieumiejętności hodowlanych lub „archaiczności”, ale czasem takĹźe z trudnego dostępu do informacji czy wręcz nieprzejrzystości niektĂłrych sformułowań obowiązujących standardĂłw. Te informacje dla związku, a zwłaszcza dla odpowiedzialnego za jego prężność i prawidłowy rozwĂłj zarządu, są wręcz nieocenione, bo obok zupełnie zrozumiałego zadowolenia z osiągnięć, dobre rozeznanie aktualnej sytuacji  i pojawiających się problemĂłw pozwoli tak zaplanować przyszła pracę, aby jak najszybciej wyeliminować wszelkie przeszkody i doprecyzować nieścisłości. PomoĹźe ono takĹźe we właściwym ukierunkowaniu pracy szkoleniowej i poprawieniu niezbędnego w kaĹźdym związku obiegu najwaĹźniejszych informacji (np. łatwy dostęp do standardĂłw, bieżące informacje o nowych rasach itp.).

Zalety dydaktyczne powszechnej wystawy krajowej sprowadzić moĹźna do logicznej maksymy, Ĺźe moĹźliwość porĂłwnania róşnych, nawet czasem drastycznie róşnych jakościowo ptakĂłw, uczy o wiele skuteczniej i szybciej, niĹź podziwianie samych tylko championĂłw. Rozsądny hodowca, chcący poznać dokładnie i szybko wszystkie kryteria oceny hodowanej przez siebie rasy kanarkĂłw, będzie z nie mniejszą uwagą przyglądał się takĹźe ptakom słabym, aby przy pomocy karty ocen i porĂłwnanie ich wyglądu z tuĹź obok stojącym ptakiem bardzo dobrym, wychwycić wszelkie dzielące ptaki róşnice.  Nieprzypadkowo wszystkie porządne standardy ras, obok szczegółowego opisu ideału, posiadają takĹźe plansze poglądowe, zdjęcia czy rysunki, na ktĂłrych pokazane są wszystkie najwaĹźniejsze i najczęściej spotykane błędy i nieprawidłowości ptakĂłw; przez ich poznanie hodowca inaczej spojrzy na własny przychĂłwek i bardzo szybko będzie mĂłgł się zorientować, ktĂłre z wad mają takĹźe i jego ptaki. Oglądając na wystawie tylko kanarczą rasową „elitę”, takich umiejętności nie nabierze...

Ale i ptasi ekspert i esteta, ktĂłry posiadł juĹź wszystkie umiejętności, zna wszystkie standardy na wyrywki i nie chce tracić czasu na analizowanie kanarczego „badziewia”, na nie limitowanej jakościowo, powszechnie dostępnej, duĹźej wystawie nie będzie miał przecieĹź Ĺźadnego problemu w odszukaniu klatek z ptakami nagrodzonymi, ktĂłre zostały udekorowane dobrze widocznymi z daleka rozetami. KaĹźde mistrzostwa Niemiec, a przypuszczam, Ĺźe takĹźe ich odpowiedniki w innych krajach, posiadają ponadto  odrębny, łatwy do odszukania „regał championĂłw”, gdzie prezentowane są najlepsze ptaki poszczegĂłlnych klas, więc takĹźe i tutaj da się do woli nasycić kaĹźde najbardziej nawet wybredne estetycznie oko...

I jeszcze jedno.
O wysokim poziomie wystawy decyduje nie tylko wysoka „przeciętna” jakość wystawianych ptakĂłw, czy nawet ich duĹźa ilość, ale takĹźe nienaganna organizacja, profesjonalizm ludzi odpowiedzialnych za jej przeprowadzenie, dostateczna ilość i zaangaĹźowana pomoc ochotnikĂłw, wysokie kompetencje oceniających ptaki sędziĂłw, doskonała oprawa, zainteresowanie wystawą mediĂłw, pozyskanie bogatych i hojnych sponsorĂłw, ciekawe nagrody, tzw. infrastruktura (tani imbis, jadłodajnie, przystępne szatnie, czyste toalety itd.) oraz ilość i atrakcyjność imprez towarzyszących (np. giełda ptakĂłw i akcesoriĂłw hodowlanych, konkursy dla dzieci itd.)  

Zdaję sobie sprawę, Ĺźe małe liczebnie, okrojone do ptasiej „śmietanki”, elitarne mistrzostwa da się o wiele łatwiej zorganizować i sprawniej przeprowadzić, niĹź potężną ornitologiczną krajową retrospektywę, o ktĂłrej juĹź ze względu na ilość pokazanych ptakĂłw głośno będzie w mediach, ale naleĹźałoby to otwarcie przyznać, a nie zasłaniać się niezbyt przekonywującą „troską” o wyĹźszy poziom tak przecieĹź „prestiĹźowej imprezy”...


Na koniec tych nieco przydługachnych wywodów pozwolę sobie na mała spekulację.
Otóş demonizowanie powszechności dostępu do mistrzostw krajowych pod pozorem „zaniĹźania poziomu” imprezy przez udział beznadziejnie słabych ptakĂłw, jest moim zdaniem juĹź chociaĹźby z tego względu grubo przesadzone, Ĺźe to autentyczne kanarcze „badziewie” kaĹźdy wystawiający ptaki na mistrzostwach krajowych hodowca pozostawił w domu i starał  się wybrać ptaki – jego zdaniem – najlepsze. Jeśli jest na tyle mało doświadczony, Ĺźe z braku rozeznania czy moĹźe nawet ze zwykłej megalomanii zdecyduje się zgłosić ptaki obiektywnie słabe, to czeka go rozczarowanie, czasem nawet wstyd i... niemałe straty finansowe. Wykosztuje się na klatki wystawowe, transport, dojazd, czasem hotel, opłaci wstęp i oceny ptakĂłw, a do domu wrĂłci z niczym... Jestem pewny, Ĺźe taka "wpadka" przydarzy mu się tylko jeden raz; w następnym roku będzie ostroĹźniejszy...  Ale co jest jeszcze waĹźniejsze, nie będzie mĂłgł marudzić na „zakulisowe układy” i „niesprawiedliwe” odrzucenie jego „super” ptakĂłw, bo kaĹźdy będzie się mĂłgł naocznie przekonać o ich jakości.

Pozdrawiam

[jot-ka11]

Sądzę,Ĺźe nie jest moĹźliwe wprowadzenie kryteriĂłw jakościowych odnośnie zakwalifikowania ptakĂłw na mistrzostwa z kilku powodĂłw np.co będzie jeĹźeli z kolekcji, ktĂłra została dopuszczona do udziału w wystawie zachoruje lub padnie jeden z ptakĂłw, a na zastępstwo mamy ptaka dobrego lecz nieocenianego?,co będzie jeĹźeli hodowca posiadajacy dobre  kanarki z jakichś powodĂłw nie mĂłgł ich wystawic wcześniej, tym samym nie będzie mĂłgł udowodnic, Ĺźe jego ptaki są "godne" uczestnictwa w mistrzostwach?
Uważam,że poziom OMP zalezec będzie tylko i wyłącznie od hodowców zgłaszających swoje ptaki do konkursu.

[Lukas]

Chciałbym dodać jeszcze jedną sprawę. MoĹźe się mylę ale z tego co zauwaĹźyłem nie jednemu ekspertowi przychodzi oceniać rasy  o ktĂłrych niema pojęcia i z tego powodu oceny są zaniĹźane lub zawyĹźane, moĹźna to takĹźe zauwaĹźyć oglądając oceny na wystawach oddziałowych a póŚniej na MP , często zdarza się Ĺźe róşnica w ocenie danego ptaka róşni się nawet o 4 punkty choć ptak wcale się nie zmienił i co wtedy zrobić gdy ptak danego hodowcy otrzymuje na wystawie odziałowej 92 lub 91 punkty a na MP tylko 88 wtedy ktoś mu moĹźe powiedzieć Ĺźe zaniĹźa poziom MP?. Jest takĹźe odwrotnie na wystawie oddziałowej ptak otrzymuje 88 punktĂłw ,a na MP 91, i co wtedy hodowca mĂłgłby pomyśleć "to nie jadę na MP bo niemam szans gdyĹź mam za słabe ptaki i niechcę robić sobie wstydu a takĹźe zaniĹźać poziomu tak waĹźnego widowiska", a okazać się moĹźe Ĺźe ma najlepsze ptaki w Polsce.  Panowie pierwszą sprawą do zrealizowania dla nowej rady PFO powinno być ustalenie jasnych zasad gry na wystawach poprzez sporządzenie STANDARDÓW RAS i oczywiście zapoznanie z nimi wszystkich ekspertĂłw.

Panowie delegaci i przyszła rado PFO nie róbcie nic na szybko i od tyłu, zawsze lepiej zastanowić się 3 razy niż póŹniej żałować.

Chętnie wysłucham waszego zdania.

Jeśli chodŹi o ankietę to ja jestem za tym aby ptaki na MP były jak najlepsze , ale także chciałbym aby ptaków było jak najwięcej także tych słabszych.

U nas w Polsce jak narazie nieda się położyć nacisku na jak najlepszą jakość ptaków, gdyż tak do końca żaden z nas hodowców nie wie czy posiada dobre , przeciętne czy może słabe ptaki, ponieważ niema jasnych reguł.

Pozdrawiam

[Jacky]

Pozwolę sobie zauważyć, że polemika nie przebiega tak właściwie na linii: jakość kontra ilość, ale raczej: swobodny dostęp do udziału w mistrzostwach krajowych, czy limitujące udział obostrzenia.

Muszę przyznać Ci rację. Faktycznie niezbyt zręcznie to ująłem w swoim poprzednim poście.

Zalety dydaktyczne powszechnej wystawy krajowej sprowadzić moĹźna do logicznej maksymy, Ĺźe moĹźliwość porĂłwnania róşnych, nawet czasem drastycznie róşnych jakościowo ptakĂłw, uczy o wiele skuteczniej i szybciej, niĹź podziwianie samych tylko championĂłw. Rozsądny hodowca, chcący poznać dokładnie i szybko wszystkie kryteria oceny hodowanej przez siebie rasy kanarkĂłw, będzie z nie mniejszą uwagą przyglądał się takĹźe ptakom słabym, aby przy pomocy karty ocen i porĂłwnanie ich wyglądu z tuĹź obok stojącym ptakiem bardzo dobrym, wychwycić wszelkie dzielące ptaki róşnice.  Nieprzypadkowo wszystkie porządne standardy ras, obok szczegółowego opisu ideału, posiadają takĹźe plansze poglądowe, zdjęcia czy rysunki, na ktĂłrych pokazane są wszystkie najwaĹźniejsze i najczęściej spotykane błędy i nieprawidłowości ptakĂłw; przez ich poznanie hodowca inaczej spojrzy na własny przychĂłwek i bardzo szybko będzie mĂłgł się zorientować, ktĂłre z wad mają takĹźe i jego ptaki. Oglądając na wystawie tylko kanarczą rasową „elitę”, takich umiejętności nie nabierze...

W tym miejscu nie podzielam Twojego poglądu, ale też tak do końca go nie odrzucam.

Jeśli chodzi o ptaki, to ilość nie zawsze przechodzi w jakość.

Owa mnogość nie zawsze korzystnie wpływa na postępy hodowlane. Hodowca widząc na wystawie ptaki z mankamentami uważa, że mając takie same w domu dochował się już dobrych kanarków klasy wystawowej. Oglądając dziesiątki czy setki ptaków danej rasy przeciętny hodowca, biorąc pod uwagę standard i system oceny danej rasy, zaczyna gubić się co tak naprawdę jest istotną cechą, na którą należy zwracać uwagę (abstrahuję tutaj od kanarków ras śpiewających). WyobraŹmy sobie teraz takiego statystycznego hodowcę (przykładowo takiego jak ja), który trafiając na ogromną wystawę z tysiącami ptaków nie jest w stanie nawet tego obejść, a co dopiero poprzyglądać się poszczególnym ptakom i próbować je ocenić.

Z drugiej jednak strony dobrze mieć jakąś skalę porĂłwnawczą i zobaczyć jednocześnie owo przysłowiowe „badziewie” obok ptakĂłw wyróşnionych. Taka analiza moĹźe być pouczająca.

Tu właśnie jest mój dylemat między swobodnym dostępem a ewentualnymi obostrzeniami.

W tej indywidualnej selekcji „pomaga“ hodowcom sam związek poprzez kalendarz wystaw, ktĂłry zwykle jest tak ułoĹźony, Ĺźeby najpierw odbyły się imprezy na szczeblu koła czy regionu, a dopiero na samym końcu impreza krajowa o randze oficjalnych mistrzostw kraju. Większość ambitnych hodowcĂłw z moĹźliwości wzięcia udziału w kilku imprezach przed mistrzostwami kraju skrzętnie korzysta, przede wszystkim z dwĂłch zasadniczych powodĂłw. Pierwszym jest moĹźliwość poddania ocenie większej ilości ptakĂłw, bo wiadomo, Ĺźe ptaka z kartą oceny (nawet takiego ktĂłry uzyskał – powiedzmy – "tylko" 75 - 80 punktĂłw) moĹźna potem o wiele łatwiej i droĹźej sprzedać. Drugim jest sprawa bardzo prozaiczna, a jednocześnie szalenie waĹźna. Chodzi o przyzwyczajanie ptakĂłw do atmosfery wystawy, czyli o coś w rodzaju bardzo skutecznego „treningu“ przed imprezą krajową. Zwykle ptaki, ktĂłre brały juĹź udział w wystawie niĹźszej rangi są o wiele spokojniejsze i robią o wiele lepsze wraĹźenie, niĹź takie, ktĂłre tego doświadczenia za sobą nie mają. Ale są teĹź hodowcy, ktĂłrzy skupiają się tylko i wyłącznie na mistrzostwach kraju i nie biorą udziału w Ĺźadnych innych imprezach. Dotyczy to zwłaszcza tych „wolnych“ czlonkĂłw związku, ktĂłrzy przynależą co prawda do jakiegoś koła czy związku regionalnego, ale nie biorą czynnego udziału w jego aktywnościach. Poprzez większą składkę są z nich po prostu zwolnieni. Zwykle ludzie ci od razu jadą z własnymi ptakami na mistrzostwa kraju, bez brania udziału w imprezach niĹźszej rangi.

Słyszałem kiedyś taki pogląd, Ĺźe ptaka moĹźna przygotować jedynie do jednej wystawy w Ĺźyciu. Pewnie większość z Was mnie wyśmieje, ale po dłuĹźszych przemyśleniach ten właśnie pogląd uznałem za słuszny. Czytałem teĹź gdzieś jakiś artykuł o włoskim hodowcy, ktĂłry od wielu lat wygrywa w Reggio ze swymi ptakami. Kiedy przy odbiorze nagrĂłd zapytano Go o tajemnicę sukcesu odparł, Ĺźe jest ona niezwykle prosta: „Jutro zaczynam przygotowywać ptaki do przyszłorocznej wystawy”. Nie interesowały Go inne wystawy i inne sukcesy.

Uważam, że w naszych warunkach klimatycznych przygotowanie ptaków do przykładowo trzech wystaw w sezonie mija się z celem. Grudniowe wystawy, kiedy jest już mróz stanowią zagrożenie może nie tyle dla samych ptaków, co dla ich przyszłego potomstwa. Słyszałem wiele niekorzystnych opinii o ptakach wystawianych w grudniu, choć pewnie są też ptaki, które dobrze spisują się na lęgach, mimo że brały udział w zimowych wystawach (ale też nie jest powiedziane, że można by uzyskać lepsze efekty po tych ptakach, gdyby nie uczestniczyły one w tych wystawach).

Zdaję sobie sprawę, Ĺźe małe liczebnie, okrojone do ptasiej „śmietanki”, elitarne mistrzostwa da się o wiele łatwiej zorganizować i sprawniej przeprowadzić, niĹź potężną ornitologiczną krajową retrospektywę, o ktĂłrej juĹź ze względu na ilość pokazanych ptakĂłw głośno będzie w mediach, ale naleĹźałoby to otwarcie przyznać, a nie zasłaniać się niezbyt przekonywującą „troską” o wyĹźszy poziom tak przecieĹź „prestiĹźowej imprezy”...

Organizacja takiej dużej wystawy to niezwykle duże przedsięwzięcie logistyczne. Wszystko trzeba dopiąć na ostatni guzik. Przyjmując, że na Mistrzostwach Polski pojawiłaby się nagle kolekcja timbradorów, to w trybie nagłym trzeba by było ściągać jakiegoś eksperta z zagranicy, który mógłby właściwie ocenić ptaki tej rasy. Albo inny przykład zamiast tradycyjnego tysiąca nagle na wystawie pojawia się kilka tysięcy ptaków. Trzeba by od razu zmienić lokalizację wystawy.

Podsumowanie
Dziś trudno mi jednoznacznie ocenić czy lepszy jest swobodny dostęp czy limitujące obostrzenia. Nie wiem też czy swobodny dostęp oznacza popularyzację i czy obostrzenia prowadzą do elitaryzmu. Wszystko moim zdaniem zależy od standardów hodowli, od regulaminów wystaw, od rodzajów wprowadzanych obostrzeń, od organizacji samych wystaw, panującej tam atmosfery itd. Na to wszystko nakładają się jeszcze zamożność społeczeństwa, wzorce spędzania wolnego czasu, tradycje rodzinne i narodowe. Dopiero całokształt tych czynników decyduje o popularności i poziomie hodowli.

[feno-typ]

Owa mnogość nie zawsze korzystnie wpływa na postępy hodowlane. Hodowca widząc na wystawie ptaki z mankamentami uważa, że mając takie same w domu dochował się już dobrych kanarków klasy wystawowej.

AleĹź o to właśnie chodzi, Ĺźeby miał moĹźliwość pokazania swoich ptakĂłw, nawet jeśli mają mankamenty. Oglądając ptaki słabe, widzi takĹźe ich punktację, więc skoro wyciąga z tego wnioski, Ĺźe dochował się juĹź „dobrych” kanarkĂłw, bo ma podobne w domu, to niechĹźe je sobie wystawia... Doświadczenie, ktĂłre prawdopodobnie go czeka, czyli spore koszty i powrĂłt do domu z kanarkami, ktĂłre uzyskały beznadziejne oceny, nauczy go, Ĺźe rĂłwnać trzeba w gĂłrę, a nie w dół, czyli wzorować się na ptakach najlepszych, a nie na badziewiu. NajwaĹźniejsze jest jednak, Ĺźe otrzymał demokratyczną szansę „zasmakowania” współzawodnictwa i nie będzie mĂłgł narzekać, Ĺźe go „nie dopuścili”, bo w zawodach biorą udział tylko zaprzyjaĹšnieni ze sobą hodowcy-kolesie, ktĂłrzy rozdzielają między sobą wszystkie nagrody...

Oglądając dziesiątki czy setki ptaków danej rasy przeciętny hodowca, biorąc pod uwagę standard i system oceny danej rasy, zaczyna gubić się co tak naprawdę jest istotną cechą, na którą należy zwracać uwagę (abstrahuję tutaj od kanarków ras śpiewających). WyobraŹmy sobie teraz takiego statystycznego hodowcę (przykładowo takiego jak ja), który trafiając na ogromną wystawę z tysiącami ptaków nie jest w stanie nawet tego obejść, a co dopiero poprzyglądać się poszczególnym ptakom i próbować je ocenić.

ToteĹź wystawę, ktĂłra obejmuje tysiące ptakĂłw nie naleĹźy zwiedzać z postanowieniem, Ĺźe „koniecznie muszę wszystko obejrzeć”, bo wtedy rzeczywiście nie zobaczy się nic. MĂłj sposĂłb zwiedzania wystaw jest zawsze bardzo wybiĂłrczy, tzn. z gĂłry zakładam, ktĂłrym ptakom poświęcę przelotne spojrzenie, a przy ktĂłrych zatrzymam się dłuĹźej. Np. nie interesują mnie specjalnie bastardy, więc te ptaki sobie po prostu odpuszczam, albo zostawiam „w rezerwie”, gdyby zostało mi trochę czasu... Oczywiście najdłuĹźej oglądam ptaki, ktĂłre hoduję, a takĹźe takie, ktĂłre mi się podobają, chociaĹź nie zamierzam je hodować przynajmniej w najbliĹźszej przyszłości (np. trębacze paryskie)... I to tylko ten niewielki wycinek całej wystawy „studiuje” bardzo dokładnie, robię fotki na zasadzie ptak – karta oceny, następny ptak – następna karta oceny, nagrywam film, robię zapiski... Po powrocie do domu jeszcze długo analizuję zebrany materiał, zwłaszcza karty ocen i moje zapiski. Gdyby na wystawie były tylko ptaki wyjątkowe, ktĂłrych oceny róşniłyby się bardzo nieznacznie (np. wynikałyby jedynie z aktualnej predyspozycji), to taka dogłębna analiza i płynące z niej nauki, byłyby po prostu niemoĹźliwe...

Słyszałem kiedyś taki pogląd, Ĺźe ptaka moĹźna przygotować jedynie do jednej wystawy w Ĺźyciu. Pewnie większość z Was mnie wyśmieje, ale po dłuĹźszych przemyśleniach ten właśnie pogląd uznałem za słuszny. Czytałem teĹź gdzieś jakiś artykuł o włoskim hodowcy, ktĂłry od wielu lat wygrywa w Reggio ze swymi ptakami. Kiedy przy odbiorze nagrĂłd zapytano Go o tajemnicę sukcesu odparł, Ĺźe jest ona niezwykle prosta: „Jutro zaczynam przygotowywać ptaki do przyszłorocznej wystawy”. Nie interesowały Go inne wystawy i inne sukcesy.

Myślę, Ĺźe gość miał stuprocentową rację, ale jego wypowiedĹš powinna być właściwie zrozumiana... Jeśli ktoś odbiera ją jako permanentny trening i „zafiksowanie się” tylko na jednej wystawie, to chyba się jednak myli. JuĹź w samym słówku „jutro” facet wyraĹźa to, co rzeczywiście ma na myśli, a mianowicie, Ĺźe juĹź selekcja par do następnego sezonu lęgowego jest początkiem przygotowywania  ptakĂłw do kolejnej wystawy, chociaĹź przyszłoroczny przychĂłwek, ktĂłry ten gość pokaĹźe, pojawi się dopiero na pozimku czy wiosną... PrzecieĹź jeśli chodzi o kanarki, to o ile wiem, większość moĹźna pokazać tylko w pierwszym roku, więc gdyby rozumieć słowa tego gościa dosłownie, to naleĹźałoby się zapytać jakie ptaki zamierza on przygotowywać do wystaw "jutro"? Jeszcze niewyklute?

Tak więc wypowiedĹš naleĹźy rozumieć symbolicznie, w tym sensie, Ĺźe wszystko w dobrze prowadzonej hodowli jest w pewnym sensie „przygotowywaniem” do wystaw, a więc właściwy dobĂłr par, dobre spusty, poprawne lęgi, odĹźywianie, pielęgnacja itd., aĹź do terminu wystawy...

Inna rzecz, Ĺźe tą wypowiedzią facet potwierdza moje twierdzenie, Ĺźe aby wystawić ptaki na mistrzostwach krajowych, w tym przypadku w Italii, nie trzeba Ĺźadnych „limitĂłw punktowych”, Ĺźadnych „kwalifikacji” na niĹźszym szczeblu...

Uważam, że w naszych warunkach klimatycznych przygotowanie ptaków do przykładowo trzech wystaw w sezonie mija się z celem. Grudniowe wystawy, kiedy jest już mróz stanowią zagrożenie może nie tyle dla samych ptaków, co dla ich przyszłego potomstwa. Słyszałem wiele niekorzystnych opinii o ptakach wystawianych w grudniu, choć pewnie są też ptaki, które dobrze spisują się na lęgach, mimo że brały udział w zimowych wystawach (ale też nie jest powiedziane, że można by uzyskać lepsze efekty po tych ptakach, gdyby nie uczestniczyły one w tych wystawach).

Wszystko zaleĹźy od indywidualnych warunkĂłw, od charakteru hodowcy, od rodzaju transportowania ptakĂłw , opieki nad nimi w czasie trwania wystawy, od hali, w ktĂłrej ona się odbywa itd. Nie wiem jak to jest w Polsce, ale w Niemczech obowiązuje specjalny regulamin wystaw, ktĂłry musi byś szczegółowo przestrzegany, bez względu na rangę wystawy. Nazywa się to to: „Ausstellungsordnung” i określa bardzo dokładnie, w jakich warunkach powinna odbywać się wystawa, ile stopni musi panować w hali, jakie powinno być oświetlenie, jak często zmieniać wodę w poidełkach itd... Wszystko z myślą o ptakach...

Ale oczywiście kaĹźda wystawa jest ogromnym stresem dla ptakĂłw i u osobnikĂłw bardziej labilnych mogą potem wystąpić jakieś problemy, tak zdrowotne jak i te póŚniejsze, lęgowe – to fakt. Dlatego teĹź ptaki ktĂłre uczestniczyły w zimowych wystawach nie naleĹźy w kilka dni potem, juĹź w styczniu dopuszczać do lęgĂłw, ale zapewnić im przynajmniej kilkutygodniową rekreację... najlepiej w zewnętrznej, duĹźej wolierze, w ktĂłrej panują minusowe temperatury

Organizacja takiej dużej wystawy to niezwykle duże przedsięwzięcie logistyczne. Wszystko trzeba dopiąć na ostatni guzik. Przyjmując, że na Mistrzostwach Polski pojawiłaby się nagle kolekcja timbradorów, to w trybie nagłym trzeba by było ściągać jakiegoś eksperta z zagranicy, który mógłby właściwie ocenić ptaki tej rasy. Albo inny przykład zamiast tradycyjnego tysiąca nagle na wystawie pojawia się kilka tysięcy ptaków. Trzeba by od razu zmienić lokalizację wystawy.

Zgoda. To są jakieś argumenty, jeśli chodzi o PFO, ktĂłra nie ma jeszcze za duĹźo doświadczenia w organizowaniu imprez-gigantĂłw, ale logistyki moĹźna się nauczyć, a ponadto takĹźe hodowcĂłw nie ma w Polsce aĹź tak duĹźo, jak np. w Niemczech czy we Włoszech, więc nie przypuszczam, Ĺźeby był problem z wynajęciem hali na – powiedzmy – 5 – 6 tysięcy ptakĂłw... Zamiast więc zaraz od samego początku postulować „ograniczenia”, lepiej np. omĂłwić potrzeby na zebraniach wszystkich szczebli, zobligować odgĂłrnie do prac przygotowawczych jak najwięcej członkĂłw (np. w zaleĹźności od wielkości zrzeszenia regionalnego, zażądać wydelegowania tylu to a tylu pomocnikĂłw), odpowiednio wcześnie rozeznać ilość i rasy ptakĂłw (np. zażądać zgłoszeń juĹź w paĹšdzierniku), a potem spokojnie zorganizować ogĂłlnodostępną imprezę... Nawet jeśli w pierwszych latach będzie trochę zgrzytĂłw i nieprzyjemnych niespodzianek, z roku na rok powinno być coraz lepiej...

Podsumowanie
Dziś trudno mi jednoznacznie ocenić czy lepszy jest swobodny dostęp czy limitujące obostrzenia. Nie wiem też czy swobodny dostęp oznacza popularyzację i czy obostrzenia prowadzą do elitaryzmu. Wszystko moim zdaniem zależy od standardów hodowli, od regulaminów wystaw, od rodzajów wprowadzanych obostrzeń, od organizacji samych wystaw, panującej tam atmosfery itd. Na to wszystko nakładają się jeszcze zamożność społeczeństwa, wzorce spędzania wolnego czasu, tradycje rodzinne i narodowe. Dopiero całokształt tych czynników decyduje o popularności i poziomie hodowli.

Co w takim razie proponujesz konkretnie „na teraz”?

Pozdrawiam

[Jacky]

Co w takim razie proponujesz konkretnie „na teraz”?

W bieżącym roku pozostałbym przy dotychczasowych zasadach. Wszak po pierwsze za póŹno już na jakiekolwiek zmiany regulaminowe, a po drugie rozwój hodowli ptaków egzotycznych w Polsce w 2009 roku nie był aż tak imponujący, żeby wymagał jakiś restrykcyjnych ograniczeń.

Natomiast co do przyszłości, to mam mieszane uczucia. JeĹźeli przyrĂłwnać wystawową rywalizację hodowcĂłw do zawodĂłw sportowych,  to nie znam Ĺźadnej dyscypliny, aby wszyscy mogli uczestniczyć w mistrzostwach kraju. Zawsze są jakieś eliminacje, kwalifikacje, rozgrywki wstępne itp.

Nie wiem czy dobrze pamiętam, ale z relacji różnych hodowców , z którymi miałem okazje rozmawiać, wynika, że bodajże jeszcze w latach 70-tych minionego stulecia istniał w Polsce system kwalifikacji ptaków na imprezy rangi krajowej. Trzeba było zająć jakieś dobre miejsca na wystawach niższego szczebla, aby mieć prawo do wystawiania ptaków na mistrzostwach kraju. Mieliśmy wówczas dużo więcej hodowców i ptaków niż teraz i jakoś nikomu wówczas taki system nie przeszkadzał.

Jeżeli zaś chodzi o mnie, to jako początkujący hodowca nie mam nic przeciwko temu, żeby wystawy oddziałowe były swego rodzaju eliminacjami na imprezy regionalne i krajowe. Dla mnie byłaby to wielka nobilitacja, gdyby jakiś z moich ptaków uzyskał np. 88 pkt. dając mi prawo wystawienia jednego ptaka na wystawie wyższej rangi.

Wiem, że podniosą się głosy, że sędzia mógł Źle ocenić ptaka, ze ptak mógł się wystraszyć przy ocenie itp. Proponuję zatem, aby ów hodowca wystawił swego ptaka na innej oddziałowej wystawie (część wystaw oddziałowych ma formę otwartą) i tam potwierdził, że został pokrzywdzony (z drugiej jednak strony przypadki, że idealny ptak otrzymał jakieś niezwykle niskie oceny są sporadyczne i sądzę, że w przyszłości będzie ich coraz mniej).

Przy obecnym systemie wystaw często jest tak, że Ci najlepsi hodowcy często nie wystawiają swych najlepszych ptaków na wystawach oddziałowych, a nawet w ogóle nie uczestniczą w tych wystawach, albo uczestniczą w sposób symboliczny wystawiając jedną kolekcję.

Z drugiej jednak strony ja też bym chciał oglądać na wystawach wielkie hale pełne ptaków.

Niezmierne ważną sprawą jest odbudowa prestiżu hodowcy, wystawiającego ptaki na wystawach i położenie nacisku na obrączkowanie ptaków. Niezwykle ważną sprawą jest też wypracowanie jakichś jednolitych standardów jeżeli chodzi o hodowlę ptaków.