Lizard (Lizard)
grupa KANARKI KSZTAłTNE 

Więcej informacji o LIZARCIE

 

Zwany jest również kanarkiem jaszczurkowatym, ze względu na ubarwienie niektórych piór pokrywowych, na których są wyraŹne grube cętki. Nie ustalono dokładnie, kiedy i gdzie powstała ta odmiana kanarka. W XVII wieku Lizard był znany we Francji i w Anglii. Swój obecny wygląd zawdzięcza hodowcom angielskim.

Lizard, mimo Ĺźe zaliczany do kanarkĂłw kształtnych, niewiele ma z nimi wspĂłlnego. Jego sylwetka przypomina kanarka kolorowego, a rysunek ubarwienia zupełnie odbiega od ubarwienia wszystkich innych kanarkĂłw. Subtelna i miła powierzchowność tego ptaka sprawiła, Ĺźe jest on znany wszystkim miłośnikom  kanarkĂłw na świecie. Nie ma Ĺźadnych waĹźniejszych wystaw bez jego udziału. Ten piękny i łatwy w hodowli kanarek ma delikatny, dĹšwięczny,  srebrzysty głos, a na jego śpiew składają się przeróşne dzwoneczki, świergoty, wysokie trele oraz delikatne flety. Lizard bardzo łatwo przyswaja sobie teĹź śpiew innych ptakĂłw.

Wygląd ptaka.
Wielkość ciała wynosi 13-14 cm. Lizardy standardowe dzielą się na dwie zasadnicze grupy: A i B. Ptaki z grupy A mają ubarwienie złocistozielone, a z grupy B - srebrzystosłomiane, czyli blade. Cechy rysunku ptaków z obu tych grup powinny być jednakowe. W ostatnich latach dzięki krzyżowaniu uzyskano kilka nowych odmian lizardów: srebrzystoszafirowe oraz z domieszką barwy czerwonej i brunatnej. Wprowadzanie nowych elementów do ubarwienia odmian już pod tym względem ustabilizowanych jest żmudne i niełatwe. W pierwszych latach doświadczeń z nową odmianą tworzy się całą plejadę mieszańców, z których ze względu na zbyt dużo negatywnych cech tylko niewielka część nadaje się do reprodukcji. Nie zaleca się więc dokonywania nieprzemyślanych krzyżówek tego pięknego kanarka z innymi.

Charakterystyczną cechą lizarda jest znajdująca się na wierzchołku głowy okrągła plama podstawowej barwy upierzenia ptaka. Boki karku, podgardle, piersi, brzuch i pióra pokrywowe podogonowe są upstrzone małymi plamkami. Pióra pokrywowe na grzbiecie i skrzydłach mają duże półksiężycowate ciemnoszafirowe plamy oraz zielonkawobiałe obrzeża, nadające plamom szczególną wyrazistość. W prawidłowym ubarwieniu również po bokach piersi i wzdłuż całych boków tułowia widoczne są wyraŹne wydłużone plamki, nieco mniejsze niż na grzbiecie i skrzydłach. Lotki i sterówki są ciemnoszafirowe z obrzeżami brunatnymi, rdzawobrunatnymi lub beżowymi, w zależności od domieszki krwi innej odmiany ptaka. Dziób i nogi powinny być szafirowe, a pazurki czarne.
Według wymaganego wzorca ptaka głównym elementem ubarwienia głowy jest owalna plama, rozciągająca się od czoła aż do tyłu głowy i przechodząca l mm nad okiem ptaka. Jej obrzeża powinny być wyraŹnie zaznaczone ciemniejszą barwą. Ubarwienie podstawowe musi być widoczne na wszystkich piórach pokrywowych ptaka, łącznie z plamą na głowie, brwi powinny być pełne, wyraziste, nie przerywane.

Każde pióro pokrywowe grzbietu i pleców musi mieć w środku łuskę (plamę) z wyraŹną jasną obwódką. Wszystkie łuski muszą być ułożone szeregowo. Lotki i sterówki ogona i skrzydeł powinny być jak najciemniejsze.

Upierzenie musi być bogate, pełne, puszyste, dobrze przylegające do ciała ptaka. Cętki na piórach pokrywowych skrzydeł powinny być pełne, nie przerywane przez białe pióra. Im więcej symetrycznie usytuowanych łusek jest na piersi i bokach, tym lepszy jest rysunek ptaka i wyżej oceniany w punktacji konkursowej.

Dziób, nogi i pazurki powinny być jak najciemniejsze. U ptaków o jasnym ubarwieniu mogą być bledsze.
Ptak sprawiający dobre ogólne wrażenie musi być w dobrej kondycji, śmiały, żwawy, o czystym upierzeniu. Jego wielkość powinna wynosić 13 cm.

Rozmnażanie. Hodowla lizardów jest monogamiczna, przy czym ptaki z pary powinny pochodzić z różnych grup ubarwienia. Z kojarzenia osobników należących do tej samej grupy uzyskuje się słabe potomstwo; młode mogą mieć Źle ukształtowane sylwetki, niewłaściwie przylegające pióra, zły rysunek barw, niepełną plamę na głowie itp. Do rozrodu można wprowadzić jednego osobnika bez plamy lub z nieco odkształconą, jeśli drugi osobnik mają prawidłowo zbudowaną i zabarwioną. Część młodych z takiego związku ma zawsze właściwe cechy. Jeśli zaś oba ptaki z pary wykazują spore braki w wyglądzie, ich potomstwo na pewno będzie jeszcze gorsze.

Klatka, akcesoria, karma oraz pielęgnacja lizardów jest taka sama, jak w przypadku kanarków harceńskich.

z mojego doświadczenia mogę powiedzieć tyle, że w większości jest to uwarunkowane genetycznie. Wspomagać możemy to poprzez podawanie ptakom podczas pierzenia spiruliny i wystawiając ptaki na dziąłanie promieni słonecznych (bezpośrednio - nie przez szybę).

Piękne lizardy