Szokiel

[piotrek]

Szokiel należy do tzw. tur środkowych, ciętych, mocno przerywanych.
Składa się z:
spółgłoski „h”
samogłoski „a-Ăź-o-u”
Szokiel jest najbardziej miękką ze wszystkich spółgłosek „h”, śpiewany jest z powodu tej spółgłoski z większymi przerwami. Poprzez to „h” ptak jest zmuszony śpiewać ściaśniająco albo nawet uderzająco. To prawie bezdĹšwięczne „h” pozwala rozpoznać kaĹźdą, najdrobniejszą nawet nieczystość w śpiewie. Aby nie pomylić tej tury z dzwonkiem dętym, trzeba kanarka obserwować, śledzić odstępy w śpiewie oraz wykonywanie przez niego spółgłosek „h” lub „l”.  Turę tę często porĂłwnuje się do serdecznie śmiejących się osĂłb.
Jeżeli chodzi o szokiel to rozróżnia się trzy jego rodzaje:
1.   szokiel prosty- tu forma szokla nie zmienia się. Tura kończy się tą samą barwą dĹšwięku, jaką się rozpoczęła, np.: ha-ha-ha lub hu-hu-hu
2.   szokiel wznoszący- jest to rzadko spotykana forma szokla, gdyĹź brakuje w wykonaniu na końcu tej tury głębokiej bawy, np.: hu-hu-hu-ho-ho-ho-hĂź- hĂź- hĂź
3.   szokiel opadający- ponoć ta forma ma najlepsze brzmienie. Ptak rozpoczyna śpiew wysoko a kończy nisko, np.: ha-ha-ha- hĂź- hĂź- hĂź-ho-ho-ho-hu-hu-hu. JeĹźeli tak wykonuje tę formę szokla z samogłoską „u” czysto, przejrzyście, jest ona najcenniejsza.

JeĹźeli chodzi o ocenę szokla to turę tę moĹźna rozpoznać, jak napisałem wyĹźej, po spółgłosce „h” oaz po ruchach ptaka podczas śpiewu. DuĹźe znaczenie ma teĹź czystość samogłosek „a-Ăź-o-u”, harmonia, głębokość wykonania.
-   samogłoska „a-Ăź” do 6 punktĂłw, dostatecznie
-   samogłoska „o” 7-12 punktĂłw, dobrze
-   samogłoska „u” 13-18 punktĂłw, bardzo dobrze

Najwyżej oceniany jest szokiel opadający, gdyż ta forma ma w sobie najwięcej harmonii. Najwięcej punktów otrzymuje szokiel opadający otoczony dodatkowo przez tchnienie tonu dętego.
Szokiel śpiewany z samogłoskami „i-Ăś-ä-e” nie nadaje się do oceny. Szokiel jest śpiewany bardzo krĂłtko, gdyĹź wymaga od ptaka duĹźo wysiłku.