Drop

[robertrosinski]

Długość ciała z dziobem 90-105cm samce, a samice 75-85cm.
Długość ogona, samce 22-26cm, samice 21-22cm.
Rozpiętość skrzydeł 210-240cm u samców, a u samic 170-190cm.
Waga 6-18kg u dorosłych samców, 3.26-5,25kg u dorosłych samic.
Liczba jaj 2-3, rzadko 1 lub 4.
         Drop jest najcięższym z ptakĂłw, ktĂłre potrafią latać. Jako gatunek lęgowy wymarł on
       w Polsce w połowie lat 80. XX wieku w dalszym ciągu przylatuje z sąsiednich krajĂłw.
    
    WYGLÂĄD ZEWNÊTRZNY

 Drop jest ptakiem o duĹźych rozmiarach i masywnej sylwetce. Samice tego gatunku są znacznie mniejsze i ponad-dwukrotnie
lżejsze od dorosłych samców. Te ostatnie odznaczają się w szacie godowej rdzawobrązowa plamą na piersi i bokach szyi oraz wydłużonymi, ozdobnymi piórami wyrastającymi na podbródku. Pozostałe partie upierzenia samców maja ubarwienie podobne do występującego u samic i osobników młodych- głowa jest jasnopopielata, grzbiet, kuper, ogon oraz cześć pokryw skrzydłowych płowirdzawa z czarnymi prążkami, brzuch , boki ciała oraz duże pokrywy skrzydłowe białe. W locie uwidaczniają się ponadto czarne końce lotek.

    TRYB ĹźYCIA

Drop zasiedla naturalne stepy oraz rozległe suche tereny otwarte porośnięte niska roślinnością, takie jak pola uprawne czy ugory. W Europie gatunek ten gniazduje w Portugalii, Hiszpanii, Niemczech, Austrii, na Węgrzech, w Serbii, na Ukrainie oraz w Rosji.Ponadto szczątkowa populacja dropia utrzymuje się w Czechach. Prowadzona od 2004r. reintrodukcja tego gatunku w Wielkiej Brytanii poskutkowała w 2009r. pierwszymi dwoma legami na wolności po 175 latach przerwy. w okresie polęgowym dropie koczują zwykle w promieniu 200km od miejsc rozrodu i tylko w przypadku długotrwałego utrzymywania się pokrywy śnieżnej przemieszczają się na znaczne odległości. Przez większość roku prowadza gromadny tryb życia, z tym ze obie płci formują zwykle odrębne stada. PóŹną wiosna i latem głównym składnikiem ich diety są owady zwłaszcza chrząszcze i prostoskrzydłe, w pozostałym okresie żywią się zielonymi częściami roślin i ich nasionami. Niekiedy zajadają one również drobne gryzonie. Ptaki te są aktywne w ciągu dnia, samce tokują także przy świetle księżyca.

   ROZMNAĹźANIE

Drop należy do ptaków poligamicznych. Samice tego gatunku przystępują po raz pierwszy do rozrodu w wieku 2-4 lat a samce dopiero gdy maja 5 lub 6 lat. Na początku sezonu lęgowego samce prowadza zaloty gromadne, wraz z upływem czasu rozpraszają się i tokują pojedynczo. Podczas popisów odbywających się na ziemi podnoszą one do góry ogon i przywierają nim do grzbietu, rozkładają skrzydła, wciągają głowę pomiędzy ramiona i nadymają worki gardłowe, eksponując biały spod ciała i przybierając niemal postać pierzastej kulki. W ten sposób samce starają się zwrócić na siebie uwagę samic i odbyć z nimi kopulację. Również samce mogą kojarząc się w krótkim czasie z więcej niż jednym partnerem. Ptaki te nie tworzą jednak par. Wysiadywaniem jaj zajmuje się wyłącznie samica. Pisklęta są zagniazdownikami, lecz przez pierwsze dni życia karmi je matka.

    ZAGROZENIA I OCHRONA

Pod koniec lat 50. krajowa populacja dropa liczyła jeszcze 432 osobniki, ale do połowy lat 70. ich liczba spadła do 123. W 1980r. odnotowano już tylko 16 ptaków, a ostatni lęg tego gatunku stwierdzono 6 lat póŹniej pod Parnica koło Pyrzyc na Pomorzu Zachodnim. Próby odtworzenia populacji dropa w Polsce nie powiodły się. Za przyczynę jego wyginięcia uważna się intensyfikację rolnictwa< fragmentację siedlisk, rozbudowę lini energetycznych, niepokojenie ptaków w okresie lęgowym, kłusownictwo oraz surowe zimy. W dalszym ciągu dropy gniazdują na terenie Niemiec, w graniczącej z Polska Brandenburgii oraz na południowych Morawach w Czechach. gatunek ten jest narażony na wyginiecie na świecie, a jego areał ulega stałemu zmniejszaniu się i rozczłonkowaniu. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego drop podlega ochronie ścisłej i wymaga ochrony czynnej. Zarejestrowano ostatni lęg dropa na terenie kraju w 1986r. choć ptaki tego gatunku obserwowano na zachodzie Polski jeszcze przez kolejne 2 lata, w ciągu następnych dwóch dekad odnotowano zaledwie siedem stwierdzeń dropów kolejno na Górnym Śląsku, Pomorzu Zachodnim, ziemi lubuskiej, Pomorzu Gdańskim i na Mazowszu. Były to pojedyńcze osobniki (albo pióra świadczące o ich obecności) oraz grupy liczące po trzy i pięć ptaków, stwierdzone w styczniu, lutym, maju i czerwcu, listopadzie. Na początku 2011 roku odnotowano dwa kolejne dropy na Zachodzie Polski.