robertrosinski
Uczeń3
Nowy użytkownik
 Offline
czestochowa
Wiadomoci: 217
|
 |
« : Grudnia 30, 2011, 02:29:29 » |
|
Potrzeszcz (Emberiza calandra) osiąga największe rozmiary wśród trznadli. W Polsce jest średnio licznym chodŹ nawet licznym gatunkiem lęgowym, charakterystycznym dla terenów rolniczych.
Długość ciała z ogonem i dziobem:17-19cm.
Długość ogona:5,5-7,5cm.
Rozpiętość skrzydeł:26-32cm.
Waga:31-64g.
Liczba jaj:4-6, (wyjątkowo7).
WYGL¡D ZEWNÊTRZNY
Potrzeszcz jest nieco większy i masywniejszy od trznadla, cechuje się silnym dziobem o wypukłym grzbiecie. ptak ten ubarwieniem przypomina skowronka, lecz nie ma białych brzegów ogona. na szarobrunatnym wierzchu ciała odznaczają się ciemne kreski. Spód jest gęsto białawy z plamkowanymi bokami gardła i piersią oraz kreskowaniem na bokach brzucha. Dziób ma kolor słomianożółty, a nogi różowawe. Samiec i samica wyglądają podobnie, lecz samce są nieco większe i cięższe od samic.
TRYB żYCIA
Potrzeszcz jest zasadniczo gatunkiem osiadłym lub koczującym, tylko północne populacje przemieszczają się na zimę w inne części areału lęgowego. Ten towarzyski ptak po za okresem lęgowym prowadzi zwykle stadny tryb życia. Jego pokarmem są głównie nasiona zbóż i innych roślin, a w okresie lęgowym także drobne bezkręgowce.
ROZRÓD
Potrzeszcze zwykle wyprowadzają od jednego do dwóch lęgów w ciągu roku, a na zachodzie Europy niekiedy nawet trzy. System rozrodczy tego gatunku może przyjmować formę zarówno monogamii, jak i poligamii. budową gniazda i wysiadywaniem jaj zajmuje się samica. Potrzeszcz jest objęty ścisła ochroną.
OBSERWACJE W TERENIE
Potrzeszcz jest spotykany w Polsce przez cały rok i występuje w niemal całym kraju z wyjątkiem gór, obszarów leśnych i zurbanizowanych. Zamieszkuje pola uprawne, suche łąki, pastwiska i tereny ruderalne z rozproszonymi drzewami i krzewami. Samce tego gatunku śpiewają, przesiadując zwykle na czubkach wyższych roślin, ogrodzeniach, przewodach lini energetycznej bądŹ tez w locie. W okresie pozalęgowym potrzeszcze skupiają się w stada dochodzące zwykle od kilkudziesięciu osobników, niekiedy mogą one tworzyć koncentracje liczące kilkaset, a wyjątkowo nawet 2 tyś. ptaków, zwłaszcza podczas surowych zim.
|
