Polska Amazonia

[jasioj]

Wiosna przy ujściu Warty jest jak Amazonia. Warta w okolicach Słońska zalewa tysiące hektarów. Kiedy woda zaczyna opadać na początku wyłaniają się z niej wierzchołki bobrowych żeremii, gdzie zazwyczaj sadowią się dzikie gęsi. Zalewiska już dawno wyszły poza wały. To jedno z najcieplejszych i najbardziej mokrych miejsc w naszym kraju.
Niegdyś Warta uchodziła do Odry dziesiątkami odnóg krytych w lasach, zaroślach i gęstwinach. Dziewicza delta coraz bardziej się rozrastała. Zalewane zostawały kolejne połacie ziemi. Podjęto decyzję o obwałowaniu rozlewisk i wybudowaniu systemu przepompowni.
Błotniste tereny widoczne z lotu ptaka od zawsze przyciągały rzesze ptaków wodnych i błotnych. Obecnie jest to jedna z największych ostoi ptaków w Europie. Dla ochrony ptaków stworzono tu Park Narodowy Ujście Warty.
Symbolem parku jest gęś zbożowa. Gęsi stanowią największą liczebnie grupę ptaków na tych terenach. Liczebność gęsi osiąga tu prawie ćwierć miliona. Są tu gęsi gęgawe, białoczelne i zbożowe. Można też spotkać gęś małą czy pasiastą bernikle. Ciekawostką jest fakt, że tylko gęś gęgawa gniazduje w naszym kraju, reszta gęsi jest tylko przelotnie. Podążają na rosyjską tundrę, gdzie w trakcie krótkiego lata odbywają lęgi.
Blaszkodziobe zamieszkują pradolinę Warty cały rok. Są tu też łabędzie krzykliwe, żerujące na polach. Przybyły tu ze Skandynawii, gdzie po zakazie polowań rozrosły się na tyle, że zrobiło się im za ciasno.
Tak duża koncentracja ptaków pozwala na dość dokładne policzenie ich i wychwycenie rzadkości. W delcie Warty ornitolodzy naliczyczyli 270 gatunków, z czego 170 gniazdujących w tym rejonie.
W delcie Warty znajduje się jeden z najlepszych na świecie lądowy szlak dla birdwatcherów. Zbudowana jeszcze w latach 60-tych minionego stulecia betonowa droga prowadzi do serca błotnych pastwisk. Wędrując tą drogą ma się po obu stronach porastające szuwarami zalewiska. Obecnie jednak cały szlak znajduje się jeszcze pod wodą. Aby nim przejść należy poczekać do kwietnia.
Wczesną wiosną praktycznie nie widać tu żadnych brzegów. Ma się wrażenie, że jesteśmy nad morzem. Woda skrywa nierówności terenu, drzewa, zarośla wszystko co się tu znajduje, aż po horyzont. Wahania poziomu wody na tych terenach sięgają średnio 4 metrów, ale bywają miejsca, że i więcej.
Jedyny środkiem lokomocji po parku jest łódka lub motorówka.
Kiedy woda opadnie na drzewach zakładać będą gniazda kaczki, łyski i inne ptaki wodne gniazdujące zwykle w szuwarach, a gdy woda opadnie całkiem w tych samych gniazdach pojawią się sroki i wrony. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że między przystępującymi do lęgów ptakami różnych gatunków trwa nieustanna walka o każdy najmniejszy kawałek wyłaniającej się z bezkresu wód ziemi od zatopionego pnia drzewa po błotnisty pagórek.
Wśród najciekawszych ptaków polskiej Amazonii należy zaliczyć siewkowe. Szybko giną z mapy świata. Potrzebują one siedlisk pustych, podmokłych i spokojnych. Czajki, kuliki, brodŹce, bekasy i bataliony mogą tutaj składać jaja nawet na ziemi. Zielone pastwiska i łąki stają się latem wielkim ptasim rajem. Siewkowe są tu tak liczne, jak nigdzie indziej. Ciekawie wygląda np. lis, który poszukuje tu czegoś do jedzenia. Najczęściej zmyka po kilku ciosach zadanych mu przez nacierających z powietrza obrońców.
Polska Amazonia stanowi jeden wielki ornitologiczny pokaz, bogaty o kaĹźdej porze roku, o kaĹźdej porze dnia i nocy.