Sonnerat
Uczeń1
Nowy użytkownik
 Offline
Warszawa
Wiadomoci: 13
|
 |
« : Kwietnia 11, 2012, 06:03:38 » |
|
Kuropatwa (Perdix perdix) należy do rzędu grzebiących (Galliformes) i do rodziny kurowatych (Phasianidae) do której należy ponad 155 gatunków ptaków. Wszystkie gatunki z tej rodziny odznaczają się małą głową i silnymi, dużymi nogami o czterech palcach, z których trzy skierowane są do przodu, a jeden dużo mniejszy, umieszczony wyżej niż pozostałe - do tyłu. Dziób kurowatych jest silny, krótki i szeroki u nasady, a u wielu gatunków lekko zagięty ku dołowi. Upierzenie ich jest dosyć gęste z dużą ilością piór puchowych. Ze względu na brak piór pudrowych, których puder impregnowałby upierzenie kurowate nigdy nie kąpią się w wodzie, zażywają natomiast częstych kąpieli w piasku.
Pierwsze wzmianki o kuropatwach pochodzą z VII w. n.e. z dworu cesarza Karola Wielkiego, który hodował te ptaki jako ozdobne. W latach póŹniejszych kuropatwa stała się bardzo cenionym i rzadkim przysmakiem, spotykanym jedynie na królewskim stole. Zapiski i kroniki z lat 1403-1461 podają, że na francuskim dworze podawano kuropatwy przyrządzane w cukrze. Sto lat póŹniej kuropatwy były w Polsce jeszcze dość rzadkim przysmakiem na stole, niemniej były już ptakami łownymi, które łapano głównie w sieci. Mateusz Cygański w swoim piśmie" Myślistwo ptasze" w 1584 r. pisze: "Rozkoszny to ptak: do stołu się zgodzi, do panięcego, bo tanie nie chodzi. W polu się chowa lecie jako zimie. Między myśliwcy łów jego rad słynie"
W XVII w. wraz z rozpowszechnieniem broni palnej oraz polowań z sokołami, wzrosło znaczenie łowne kuropatwy. Wraz z rozwojem gospodarki rolnej pogłowie kuropatw szybko się powiększało. O liczbie kuropatw może świadczyć fakt, że w 1755 roku w Czechach 23 myśliwych w ciągu 18 dni upolowało aż 19 543 kuropatwy. Obecnie na skutek mechanizacji, stosowania środków chemicznych, wzrostu pogłowia lisów oraz polowań ilość kuropatw zmniejsza się drastycznie. Dużo ptaków ginie z powodu mroŹnych zim oraz w czasie deszczowego lata (ginie wówczas większość piskląt)
Kuropatwa z natury jest gatunkiem osiadłym, występującym na terenie całego kraju. Niewielkie migracje tego gatunku można zauważyć tylko w zimie w poszukiwaniu pokarmu. Występuje w południowej Skandynawii, południowej Rosji, poprzez Europę aż do północnej Hiszpanii i Portugalii. Na południu jej zasięg łączy się z obszarem występowania góropatwy skalnej i czerwonej. Do Ameryki i Nowej Zelandii została wprowadzona przez człowieka.
Dorosła kuropatwa jest wielkości gołębia i waży około 350g. Samiec jest nieco większy, ma większą rudą plamę na piersi w kształcie podkowy i intensywniejsze barwy, jednak rozróżnienie płci nie jest łatwe.Obydwa ptaki są rdzawo-brązowe, spodnia część ciała jest popielato-niebieska. Kogutowi brak jest na środkowych barkówkach poprzecznych pasków, które występują u kury. Dorosłe kuropatwy maja popielate nogi , natomiast młode - żółte lub popielato-żółte. Lot kuropatwa jest furkoczący, przerywany lotem ślizgowym, a kończy się nagłym lądowaniem w upatrzonym miejscu.
Kuropatwa bytuje na nizinach i terenach pagórkowatych. Jej biotopem są pola uprawne i łąki poprzecinane zadrzewieniami śródpolnymi oraz remizami i miedzami. GnieŹdzi się również na suchszych łąkach. Wiosną stadka się rozpadają i ptaki łączą się w pary. Każda para zajmuje własne terytorium , którego granice koguty zaznaczają głośnym krzykiem "kirr-rik"od zmierzchu aż do nocy.
W okresie godowym samce tokują biegając wokół samicy z opuszczonymi skrzydłami i odzywają się charakterystycznym "czyrykaniem. Pod koniec kwietnia lub na początku maja w starannie ukrytym dołku na ziemi samica znosi około 10-20 oliwkowych jaj o wadze około 15g. Wysiaduje je od złożenia ostatniego przez 21-24 dni. Samiec pełni straż w obrębie gniazda. Wyklute pisklęta są od spodu żółto-szare, a z wierzchu puch jest rdzawo-brunatny. Na głowie są charakterystyczne czarne plamki, a przez plecy przechodzą dwie czarne podłużne pręgi z rudymi i czarnymi plamkami. Następnego dnia młode wraz z rodzicami opuszczają gniazdo. Pełną zdolność lotu uzyskują po trzech tygodniach. Ze względu na liczne zagrożenia kuropatwa na wolności przeważnie nie żyje więcej niż dwa lata. W hodowli ptaki żyją około 10ciu lat. Kuropatwy są ptakami bardzo pożytecznymi, odżywiają się głównie owadami będącymi szkodnikami zbóż, a jesienią nasionami zbóż i chwastów.
Pozdrawiam
Michał
.
|
