|
Jurek
Go
|
 |
« : Lutego 18, 2008, 04:39:30 » |
|
Słuchajcie, odkryłem właśnie w moim archiwum niezwykle interesujący tekst, który kiedyś skopiowałem skądś, bez zanotowania sobie nazwiska autora i Źródła. Tekst ten jest – moim zdaniem – rewelacyjnie ciekawy i dlatego wklejam go tutaj dla czytej infromacji.
A może ktoś z Was wie, KTO jest autorem tego tekstu, i jak można dotrzeć do innych tekstów tego człowieka?
Pozdrawiam
PTASIE MLECZKO (RAJSKIE MLECZKO)
Mianem ptasiego mleczka określa się pokarm, którym ptaki karmią swoje pisklęta.
Ptasie mleczko zawiera pokarm pochodzenia zwierzęcego, z dużą ilością białka niezbędnego do wzrostu i rozwoju piskląt. Kanarki karmią swe pisklęta pokarmem z wola zmieszanym ze śliną i lekko przetrawionym. Ptasie mleczko wytwarzane jest samoistnie przez organizm ptaka ze spożytego przez niego pokarmu.
Karmiący ptak poprzez kilkukrotne poruszenie głową na bok zwraca część kaszowatej wydzieliny z wola do dzioba, a następnie wkłada swój dziób do otwartego dzioba pisklęcia i wtłacza pokarm bezpośrednio do jego gardzieli.
Ciekawostką jest fakt, że ptasie mleczko mogą wytwarzać jedynie dorosłe ptaki i tylko w okresie lęgowym.
Działanie ptasiego mleczka na organizm młodego ptaka jest bardzo szerokie. Dla pisklęcia, jest to nie tylko pożywienie. Badania naukowe potwierdziły, że oddziaływuje ono silnie na przyszłe zachowanie ptaka oraz determinuje jego instynkt, funkcje rozrodcze, a także śpiew i barwę głosu. Naukowcy przypuszczają, że pierwsze dni, kiedy to ptaki karmią swe pisklęta w gnieŹdzie warunkują wszystkie biologiczne możliwości piskląt.
Ornitolodzy już w latach 50-tych XX wieku, prowadząc badania nad ptasim mleczkiem, dowiedli, że każdy gatunek, rasa, a nawet odmiana ptaków wytwarza inny rodzaj mleczka. Poszczególne wydzieliny różnią się zarówno zawartością i składem chemicznym, jak i ilością zawartych w nich poszczególnych enzymów. Naukowcy przypuszczają, że określone mikroelementy warunkują obecną i przyszłą biologię piskląt. Dlatego m.in. tak ważny jest wychów piskląt przez naturalnych rodziców.
Dzięki badaniom naukowym udało się również ustalić, że niezwykle istotną rzeczą dla zdrowia, rozwoju i przyszłych zachowań pisklęcia jest również częstotliwość i sposób podawania pokarmu przez rodziców, a także fakt, czy pisklę jest karmione przez oboje czy tylko jednego z rodziców.
Częstotliwość karmienia mleczkiem nie może być zbyt duża, ani zbyt mała, bowiem zarówno brak, jak i nadmiar pokarmu jest szkodliwy dla pisklęcia. O częstotliwości karmienia decyduje wrodzony instynkt rodziców. Wszelkie zaburzenia w częstotliwości karmienia spowodowane są całym mnóstwem czynników począwszy od złego przygotowania ptaków do lęgów, za które odpowiada sam hodowca, poprzez warunki lęgowe, a skończywszy na psychofizycznym stanie karmiących ptaków. Każdy gatunek ptaków ma swoją właściwą częstotliwość karmienia.
Dla pisklęcia ważny jest też sposób podawania ptasiego mleczka. Niektóre ptaki budzą swe pisklęta, kiedy nadchodzi pora ich karmienia, inne karmią pisklęta tylko wówczas, gdy te proszą o pokarm. Ta pierwsza forma karmienia warunkuje lepsze samopoczucie ptaka i ogranicza jego zdolności do zatuczania. Druga forma karmienia powoduje, że pisklę gromadzi w sobie pokarm, je niejako na zapas, zwiększając tym samym skłonności do zapasienia, a dodatkowo pisklę jest rozdrażnione, będzie w przyszłości nieufne i trudno będzie je oswoić.
Ważne jest również to czy pisklęta karmione są naprzemian czy też kolejno. Pisklęta karmione naprzemian w przyszłości chętniej akceptują inne ptaki i łatwiej przystępują do lęgów. Pisklęta karmione kolejno będą w przyszłości egoistyczne (szczególnie samce) i trudniej im będzie połączyć się w pary w czasie lęgów.
Nie bez znaczenia jest też fakt, czy pisklęta są karmione przez oboje rodziców, czy też jedynie przez jednego. Pisklęta karmione przez oboje rodziców są silniejsze, harmonijnie się rozwijają i mają mniejszą skłonność do chorób (pobierają enzymy zarówno od matki, jak i od ojca) i lepiej śpiewają. Wiadomo też, że pisklęta karmione jedynie przez ojca są słabsze od piskląt karmionych jedynie przez matkę. Pisklęta karmione tylko przez jednego z rodziców mają większe skłonności do chorób i częściej wykazują jakieś zaburzenia w rozwoju.
Hodowcy często nie zdają sobie sprawy z roli ptasiego mleczka. Największy wpływ na jego jakość, rodzaj, ilość i częstotliwość podawania pisklętom, mają nie ptaki, jak można by sądzić, ale on sami, gdyż wszystko warunkowane jest ich decyzjami.
|
