Grzywacz

[Jacky]

Grzywacz - gatunek z rodziny gołębi.

Grzywacz jest największym gołębiem w Polsce i Europie. Długość jego ciała osiąga nawet 45 cm, długość skrzydła - 26 cm. Ciężar ciała wynosi 0,4-0,6 kg.

Występuje w Europie, zachodniej Azji, północno-wschodnich Himalajach oraz północno-zachodniej Afryce

Upierzenie grzywacza jest niebieskawo-popielate, boki szyi - metalicznie zielone z białymi plamami, białe przepaski na wierzchu skrzydeł.

Dawno temu grzywacze były ptakami typowo leśnymi, ale z czasem przywykły do ludzi i pojawiły się w miastach. Choć większość grzywaczy nadal zamieszkuje lasy w pobliżu pól i łąk, to jednak gniazdują też w parkach, na cmentarzach i w zaroślach.

Gatunek ten dobrze radzi sobie w sztucznym środowisku, mimo zintensyfikowanego odłowu w niektórych krajach.

Pokarm grzywaczy stanowią głównie nasiona, ziarno, jagody i żołędzie.

W czasie lęgów zwracają na siebie uwagę niskim nawoływaniem oraz trzepotem skrzydeł w czasie tańców godowych. Budowę gniazda poprzedza charakterystyczny lot tokowy: ptak wznosi się stromo w górę z głośnym klapaniem skrzydeł, a następnie opada lotem szybowcowym.

Gniazdo buduje skromne na rozgałęzieniach. Zazwyczaj składa się ono z kilku lub kilkunastu gałązek.

Wyprowadza 2-3, a wyjątkowo 4 lęgi w roku. W zniesieniu zazwyczaj pojawiają się dwa białe jajka, które wysiadują oboje rodzice przez okres 15-17 dni. Pisklęta przebywają w gnieŹdzie 3-4 tygodnie.

Na zimę grzywacze odlatują na południe lub zachód Europy. W czasie wędrówek tworzą olbrzymie stada liczące nawet kilkanaście tysięcy ptaków. Do Polski wracają w marcu.

W Polsce występuje w całym kraju i należy do ptaków łownych.

[aleksanderalien]

Grzywacz (Columba palumbus)
zdjęcia »
Młody grzywacz
Grzywacz jest dużym, leśnym gołębiem. Najłatwiej grzywacze zobaczyć póŹnym latem, siedzące na drutach ponad świeżo skoszonymi ścierniskami. W wielu miastach ptaki te są pospolitymi mieszkańcami parków.

Charakterystyka
Ptak podobny do gołębia miejskiego, ale wyraŹnie większy. Charakterystyczną cechą, dobrze widoczną w locie jest biała, półksiężycowata plama w poprzek wierzchu skrzydła. Samiec i samica nie różnią się wyglądem. Gniazduje na drzewach, ale żeruje przede wszystkim na ziemi, widywany jest na drogach i polach. PóŹnym latem i jesienią może żerować na otwartych terenach rolniczych nawet z dala od lasów i zadrzewień. Często przelatuje dłuższe dystanse na żerowisko lub do wodopoju. Gatunek częściowo wędrowny, zimuje w Europie.

Rozmieszczenie i siedlisko
W Polsce występuje równomiernie w całym kraju, także w górach, gdzie jest mniej liczny. Zasiedla lasy liściaste i mieszane, zadrzewienia śródpolne, parki, cmentarze oraz kępy wysokich krzewów (rzadko pojedyncze drzewa) wśród pól.

Lęgi
Tworzy pary monogamiczne. Gniazdo zbudowane najczęściej na drzewie, ma postać luŹnej platformy z patyków. Oboje rodzice wysiadują jaja i karmią pisklęta.

Pokarm i sposĂłb Ĺźerowania
Zielone części roślin, nasiona i owoce zbierane na ziemi. Pisklęta karmione są wydzieliną przełyku trochę podobną do mleka ssaków.



Delikatne rozszerzenie poprzedniego postu o kilka informacji.