Nie widać jakoś chętnych do odpowiedzi na to pytanie. Może więc zacznę, a potem uzupełnicie moją wypowiedŹ.
Mikroczip nadaje zwierzęciu tożsamość przypisując go trwale do hodowcy, właściciela lub posiadacza dostarczając stałej, unikalnej pod względem kodu identyfikacji, która nie traci swej wartości wraz z upływem czasu.
Historia czipowania zwierząt sięga lat 70-tych XX wieku. Wówczas to pojawiły się pierwsze czipy dla zwierząt hodowlanych. Początkowo były to dość duże urządzenia (wielkości paczki zapałek), a zakładano je chirurgicznie pod skórą bydła i koni rasowych.
W połowie lat 80-tych ubiegłego stulecia pojawiły się pierwsze mikroczipy (oparte na mikroprocesorach).
Brak standardów na oznakowywanie zwierząt mikroprocesorami, które nie były ze sobą kompatybilne prowadził do chaosu w oznakowaniu. Poszczególne czipy mogły być odczytywane tylko przez czytniki produkującej je firmy.
Na początku lat 90-tych XX wieku stworzona została 10 cyfrowej technologii znakowania znana pod nazwą FECAVA lub FDXA, która powoli zaczęła być przejmowana przez poszczególne kraje. Mikroprocesor został opisany przez 10-cyfrowy alfanumeryczny kod np. 876543210.A. Do dziś technologia FECAVA jest powszechnie stosowana w USA i Kanadzie.
Kilka lat póŹniej Wielka Brytania, Hiszpania i Niemcy wprowadziły wspólne uzgodnienia dotyczące standaryzacji odczytu produkowanych mikroprocesorów.
W 1996 roku powstał 15-cyfrowy standard numeryczny ISO 11784/11785, gdzie pierwsze 3 cyfry określają producenta lub kraj w jakim dane zwierzę zostało oznakowane. Standard oznaczeń tworzy Międzynarodowa Organizacja Normalizacji - ISO. Trzycyfrowe numery dla poszczególnych państw nadaje Instytut ICAR (International Committee for Animal Recording).
W 2000 roku Unia Europejska wycofała z użycia technologię FECAVA, a w 2003 roku przyjęła standard ISO 11784/11785, który jest do tej pory jedynym obowiązującym standardem czipowania zwierząt w Europie.
Obecnie czipy dla zwierząt są wytwarzane z biokompatybilnego szkła w postaci kasułki, wielkości ziarenka ryżu. Mikroczip składa się z małego układu scalonego zaprogramowanego losowo wybranym 15 cyfrowym numerem. Układ scalony połączony jest z ferrytowym rdzeniem i kondensatorem, na który nawinięta jest miedziana cewkę odgrywająca rolę anteny. Całość mierząca 9 mm x 1,5 mm zatopiona jest w laserowo zaklejoną szklaną kapsułę. Specjaliści oceniają, że sprawność czipu wynosi co najmniej kilkadziesiąt lat.
Zakładanie czipa odbywa się za pomocą igły i specjalnej strzykawki implementacyjnej. Zabieg czipowania jest dla zwierzęcia bolesny. Powinien przeprowadzać go lekarz weterynarii. Zwierzęta czipuje się po piątym tygodniu życia.
Obecnie wszystkie czytniki mikroczipów odczytują zarówno standard ISO, jak i FDXA.
W Polsce czipowaniem zwierząt zajmuje się Polskie Towarzystwo Rejestracji i Identyfikacji Zwierząt, mające swą siedzibę w Gdańsku. W zasadzie nie czipuje się ptaków, natomiast bardzo popularne jest znakowanie czworonogów. Nie ma też prawnego obowiązku znakowania zwierząt, ani też prowadzenia ewidencji oznakowanych zwierząt. Obowiązująca obecnie Ustawa o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt nawet nie wspomina nic o czipowaniu ptaków.
Każde zwierzę zaczipowane w Polsce musi być zgłoszone i zarejestrowane w bazie European Pet Network (EUROPETNET). Jest to organizacja non profit skupiająca bazy danych wszystkich zwierząt z terenów Unii Europejskiej. Siedziba EUROPETNET znajduje się w Brukseli.
Czy w Polsce są jakieś przepisy o czipowaniu ptaków?
Poniżej zamieszczam obowiązującą obecnie Ustawę o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.
