Kanarki czerwone należą do grupy kanarków pigmentowych.
Kanarki czerwone uzyskano dopiero w XX wieku. Dokonali tego niezależnie od siebie hodowcy z Konigsbergu w 1921 roku i z Królewca w 1939 roku, stosując bardzo ostrą selekcję kanarków pomarańczowych. Przypuszcza się, że w uzyskaniu czerwonej barwy piór niepośrednią rolę odegrał czyżyk kapucynek.
Czerwoną rasę kanarka uzyskano z krzyżówki samca czyżyka kapucynka, pochodzącego z Południowej Ameryki, z samicą pomarańczowego kanarka. W pierwszym pokoleniu uzyskano niepłodne samice i tylko częściowo płodne samce. Płodne samce dalej krzyżowano z samicami kanarków żółtych i pomarańczowych. Dopiero w trzecim pokoleniu uzyskano zadowalającą płodność. Następnie położono nacisk na wzmocnienie barwy upierzenia. Z ptaków różnych pokoleń wybierano ptaki intensywnie ubarwione i kojarzono je ze sobą, aż wreszcie uzyskano część ptaków zupełnie czerwonych.
Kanarek czerwony przybiera swoją stałą barwę dopiero po przejściu drugiego pierzenia. Aby uniknąć blednięcia koloru piór, albo ich wypadania w czasie między pierzeniami kanarki czerwone należy dobrze karmić, podając dużo tartej marchwi, szpinak, mniszek lekarski, a więc dodatki zawierające dużo karotenu. Profesjonalni hodowcy wybarwiają czerwone kanarki syntetycznymi barwnikami.
Kanarki czerwone odziedziczyły po czyżyku kapucynku nie tylko czerwone upierzenie, ale też głośny, ostry i niezbyt przyjemny dla naszego ucha śpiew.
W latach 40-tych XX wieku kanarki czerwone należały jeszcze do rzadkości, a do Polski trafiły dopiero w drugiej połowie lat 50-tych.
Ze skrzyżowania kanarków czerwonych uzyskano kanarki pastelowe. Dokonał tego holenderski hodowca J. P. Helder w 1950 roku.
Im bardziej równomiernie jest rozłożona czerwona barwa na upierzeniu ptaka, tym kanarek jest cenniejszy.
Krzyżując kanarki czerwone z szarozielonymi możemy uzyskać miedziane, a z izabelowatymi - brunatnoczerwone.
Kanarki czerwone dzielą się na:
- czerwone,
- czerwone pastelowe.
Zamiast terminu „nieintensywny” dla określenia typu upierzenia u kanarków czerwonych, używa się określenia „mączny”, gdyż u ptaków „nieintensywnych” pióra mają białawe końce, przez co wydają się bledsze.
Kanarki czerwone mogą mieć oczy czarne lub czerwone (nazywane rubinami).
Na obu zamieszczonych poniżej zdjęciach znajduje się kanarek czerwony nieintensywny.
Zdjęcia zrobione zostały dzięki uprzejmości Grzegorza Gruszczyńskiego. Ptak pochodzi z hodowli Marka Kłucińskiego.
