Lęgi 2009 u feno-typa

[feno-typ]

Dzisiaj dzień wielkiej przeprowadzki… Kanarcza młodzieĹź przeniesiona zostanie do pierwszej z moich dwĂłch wolierek. Zaraz po powrocie do domu skręcę „klatę”, dno wysypię świeĹźym piaskiem, zamocuję oświetlenia, półeczkę na jarzynki i owoce, pozawieszam karmidełka, i poidełka, dopasuję świeĹźe Ĺźerdki... KaĹźdego roku jest to dla mnie chwila wielkiej radości, bo nie ma nic piękniejszego, jak widok rozpieranych energią młodych ptaszkĂłw, ktĂłre nagle mogą sobie rzeczywiście zdrowo pofruwać!

Tak przy okazji, zrezygnowałem jednak z przemalowania całej wolierki na kolor beĹźowy, ograniczając się jedynie do odnowienia wnętrza szuflady na piasek. Dotychczasowy, ciemno-niebieski kolor dna wolierki nie był zbyt korzystny, bo pod wpływem brodzenia ptakĂłw, spod piasku wyzierały ciemne granatowe „plamy”, robiąc wraĹźenie nieporządku. BeĹźowe dno będzie wyglądało o wiele ładniej, bo ma kolor piasku... PoniewaĹź wolierka stoi w pokoju, zawsze osłaniam ją z dwĂłch bokĂłw całkowicie, a z przodu i z boku, ktĂłry ustawiony jest w kierunku okna, do połowy. W ten sposĂłb ptaki moĹźna sobie bez przeszkĂłd oglądać, do wolierki przez otwarte okno wpada słońce, a na zewnątrz nie wydostają się Ĺźadne brudy. TakĹźe osłonięte ściany pozostają czyste.

Już nie mogę doczekać się powrotu do domu...

W klateczkach nr. 3 i 4 dzisiejszego ranka było już siedem piskląt. Niewyklute pozostały jeszcze tylko oba jajeczka końcowe, ale oba miały już wyraŹne rysy, więc prawdopodobnie po południu w gniazdka będą już komplety... Niestety, z jakichś niezrozumiałych względów obie samiczki tak zaciekle atakowały swoich samczyków, że musiałem porozdzielać parki przegrodami. Dziwi mnie trochę ta agresja, bo w czasie pierwszego lęgu jej nie było... Oczywiście po jakimś czasie, prawdopodobnie już jutro lub najpóŹniej w niedzielę spróbuję ponownie połączyć parki, bo zależy mi na tym, aby ojcowie pomagali w wykarmianiu młodych. Od obu samiczek oczekuję pod koniec tego miesiąca następnego, trzeciego lęgu, a wtedy opieka samczyków nad dziatwą stanie się niezbędna...

Sierotki jedzą już same, a samczyk tylko je od czasu do czasu dokarmia, więc zaraz po zwolnieniu fruwalek, cała piątka powędruje do jednej z nich uczyć się samodzielności, a samczyk przejmie wychowywanie trójki oliwkowych kanarcząt z klatki nr. 1. Ich matka zniosła dzisiaj rano swoje czwarte jajko i od jutra zacznie właściwe wysiadywanie...

Weteranka doniosła dzisiaj rano piąte, końcowe jajeczko...

Pozdrawiam

[feno-typ]

I znowu musiałem wykazać sie elastycznością; opiekun sierotek nie chciał przejąć wykarmiania trójki oliwkowych piskląt, więc nie pozostało mi nic innego, jak zwrócić je wysiadującej drugi lęg matce. Ku memu kompletnemu zaskoczeniu, samiczka regularnie schodzi z jajek i dokarmia domagające się głośno jedzenia dwudziestodwudniowe pisklęta. Te z kolei coraz śmielej zaglądają do kamionkowych miseczek z pokarmem jajecznym i kiełkami, więc już za dzień lub dwa, będę mógł je przesadzić do zwolnionej fruwalki...

Niestety dopiero w sobotę przeprowadziłem kanarczą młodzieĹź do pierwszej wolierki; składanie jej i wyposaĹźanie zajęło mi całe piątkowe popołudnie,  i nie chciałem pkrzekwaterowywać kanarkĂłw wieczorem. Tak więc przeprowadzka miała miejsce dopiero w sobotę. Kanarki były kompletnie oszołomione ogromem kalty i przez dobry kwadrans siedziały tylko na Ĺźerdkach, rozglądając się dookoła. Czasem ktĂłryś z odwaĹźniejszych zrywał się do lotu, trzepał skrzydełkami jak  motyl i natychmiast wracał na dawne miejsce... Dopiero po pewnym czasie ptaszki rozbiegły się po wolierce, zaczęły obdziobywać jarzynki na półce, po kolei odkrywały rozwieszone  i napełnione karmidełka...

PoniĹźej zamieszczam kilka fotek.

Do jednej ze zwolinonych fruwalek przekwaterowałem sierotki, które natychmiast zabrały się za jedzenie z miseczek, więc nie spodziewam się raczej żadnych problemów...

W lęgĂłwkach 3 i 4 wykluły się pozostałe pisklęta; niestety piąte pisklę z lęgĂłwki nr. 3 padło następnego dnia z nieznanych mi powodĂłw... Było to jak dotychczas jedyne stracone w tym roku pisklę i mam nadzieję Ĺźe dalszych nie będzie. Tak więc obie samiczki mają po cztery pisklęta i wraz z ponownie połaczonymi z nimi  partnerami zajmują się ich wykarmianiem.

Do drugiego legu przygotowuje się samiczka, która wychowała sierotki; ponieważ samczyk nie podjął się opieki nad trójką oliwkowych, połączyłem ponownie parkę i już po kilkunastu minutach doszło do pierwszych prawidłowych kopulacji.

Pozdrawiam


            

[feno-typ]

Dzisiaj rano prześwietliłem pięć jajek weteranki – wszystkie wydają się być zapłodnione.
I tak to właśnie powinno wyglądać; ptaszek zniósł jak dotychczas 9 jajek i wszystkie były zapłodnione, a z czterech pierwszych wykluły się już (i usamodzielniły) młode... Ta samiczka jest naprawdę wyjątkowa i bardzo się cieszę, że zdecydowałem się pozostawić ją sobie do dalszej hodowli...

Wczoraj póŚnym popołudniem, przy okazji spaceru z psem, przyniosłem z parku spory bukiet świeĹźej gwiazdnicy. W domu zielsko przebrałem, usuwając inne, zerwane przy okazji rośliny, następnie dobrze spłukałem pod bieżącą wodą, otrząsłem z grubsza, związałem gumką i w ciężkiej szklance odstawiłem na balkon do przeschnięcia. Dzisiaj rano, przy okazji zadawania karmy, ustawiłem pięknie się prezentujący bukiecik na półce w wolierce. Młode kanarki przyglądały się roślinom jakiś czas z nieufnością, ale potem po kolei sfruwały w jej pobliĹźe i rozpoczęły obskubywanie delikatnych, małych listkĂłw... Jestem pewien, Ĺźe do dzisiejszego popołudnia gwiazdnica „zniknie” w całości w kanarzych Ĺźołądkach, a w szklance zostaną tylko resztki łodyg...

Tak to, od wczorajszego dnia rozpoczął się u mnie oficjalny sezon na dzikie zielonki i chwasty. W miarę rozwoju wegetacji, roślin w parku będzie przybywać, a bukieciki w wolierce staną się bardziej różnorodne.

PoniĹźej zamieszczam dwie fotki bukieciku gwiazdnicy w wolierce.

   

* * *

Oliwkowa samiczka dzieląca swój czas na opiekę nad dziatwą i wysiadywanie kolejnego lęgu, coraz trudniej daje sobie radę z nachalnymi, wszędobylskimi pisklakami. Przeszkadzają one matce prawie bez przerwy, wskakując na gniazdko, podskubując ją lub domagając się głośno jedzenia. Jestem pełen obaw o losy lęgu, bo z mojej winy powstała sytuacja, która nie gwarantuje prawidłowego przebiegu wysiadywania. Co prawda pisklęta mają już 23 dni i prawdopodobnie w Wielki Czwartek powędrują do fruwalki, ale do tego czasu wszystko może się zdarzyć. Zmuszona sytuacją samiczka robi bardzo długie przerwy w wysiadywaniu, więc nie spodziewam się raczej prawidłowych zalężeń... Gdyby natomiast zdecydowała się porzucić gniazdko, nie będę jej tego brał za złe, tylko dam odpocząć przez dobry tydzień, a potem, jeśli się będzie tego domagała, ponownie połączę ją z samczykiem... Jutro prześwietlę jej jajeczka i akurat tym razem wolałbym, aby były czyste...

Pisklęta w lęgĂłwkach nr. 3 i 4 skończyły juĹź pięć dni i dzisiaj po południu założę im obrączki. Obie parki w wychowywaniu dzieci spisują się bardzo dobrze; wszystkie dawne nieporozumienia i swady ustały, a ptaki skoncentrowały się wyłącznie na wykarmianiu i „obsłudze” potomstwa.

Druga z oliwkowych samiczek, której pisklęta skończyły dzisiaj 13-ty dzień życia, weszła w fazę intensywnego przykucania do krycia, więc w okolicach Wielkanocy spodziewam się pierwszego jajeczka trzeciego, ostatniego lęgu... Na klatce wiszą już co prawda dwa gniazdka, ale samiczka jak na razie budową następnego nie jest zainteresowana. Ponieważ parka od samego początku siedzi razem, a samczyk sumiennie karmi młode, nie spodziewam się żadnych niespodzianek i skoro tylko samiczka rozpocznie znoszenie jajek, samczyk wraz z dziatwą powędruje do zwolnionej przez sierotki fruwalki. Te z kolei zostaną przeniesione do starszej młodzieży w wolierce...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Święta, święta… i po świętach.

Od mojego ostatniego wpisu upłyną tydzień, w czasie którego zaszło tyle zmian, że nie bardzo wiem od czego zacząć:)

Może w takim razie po prostu opiszę kolejno, co działo się i dzieje w poszczególnych klatkach.

Wolierka

Kanarcza młodzieĹź rozwija się przepysznie! Ptaszki osiągnęły juĹź swoje właściwe rozmiary i prezentują się doskonale. Kilka z nich wyróşnia się doskonałą postawą, świetnym upierzeniem i bardzo ciekawym melaninowym rysunkiem. Co prawda ptaszki czeka jeszcze młodzieĹźowe pierzenie, ale zgodnie z logiką, następne piĂłrka powinny być jeszcze piękniejsze, więc juĹź teraz zacieram ręce:) NiektĂłre z młodziakĂłw zaczynają juĹź pierwsze prĂłby śpiewu. Dla łatwiejszego rozpoznania płci sporządziłem sobie tabelę, w ktĂłrej znajdą się numery wszytkich zaobrączkowanych ptakĂłw i w ktĂłrej następnie będę stawiał krzyĹźyki zawsze wtedy, gdy w przeciągu następnych miesięcy przyłapię jakiegoś ptaszka na prĂłbach śpiewu. W miarę upływu czasu po ilości krzyĹźykĂłw przy numerach, wyłonią się „pewniaki” czyli prawie 100%-we samczyki, bo chociaĹź młode samiczki teĹź czasem „podśpiewują” sobie trochę, to jednak nie są tak wytrwałe jak samczyki i w rejestrze mają zdecydowanie mniej krzyĹźykĂłw... Ta metoda, zastosowana przeze mnie po raz pierwszy w zeszłym roku, doskonale się sprawdziła – nie pomyliłem się co do płci ani razu.

Kanarczęta z coraz większym apetytem wcinają zielonki. Do bukiecików doszedł mlecz i szczaw, więc wraz z gwiazdnicą moje ptaki mają codziennie coraz bardziej urozmaiconą zieleninię. Zauważyłem też , że młodzież chętnie łupie ziarenka mieszanki, której z dnia na dzień muszę podawać nieco więcej. Obok pokarmu białkowego i kiełków, ptaki dostają regularnie świeżego ogórka, jabłko i dwa razy tygodniowo stosunkowo drogie o tej porze roku brokuły...

Fruwalka Nr. 1.

Od czterech dni zajmuje ją trĂłjka oliwkowych kanarcząt z lęgĂłwki nr. 1. Ptaszki radzą sobie doskonale; dzisiaj po raz pierwszy zrezygnowałem z kamionkowych miseczek na dnie, bo kanarczęta odkryły juĹź zwenętrzne karmidełka i bez problemĂłw z nich korzystają. Jeden z ptaszkĂłw ma kilka białych piĂłrek w lewym skrzydełku, drugi prawie całą stopkę jasną (wraz z pazurkami), ale za to trzeci nie jest „zewnętrznym” szekiem, co trochę mnie zaskoczyło, bo przy obrączkowaniu wydawało mi się, Ĺźe rĂłwnieĹź on będzie miał jeden jasny pazurek. Tak przy okazji, takĹźe co do czwĂłrki piskląt drugiej z oliwkowych samiczek (o ktĂłrych jeszcze napiszę) pomyliłem się w ocenie, bo teraz, gdy ptaszki podrosły okazało się, Ĺźe tylko jeden jest zewnętrznym szekiem (dwa jasne pazurki), a pozostała trĂłjka Ĺźadnej szekowatości na zewnątrz nie objawia! Wychodzi na to, Ĺźe przy obrączkowaniu stopki piskląt są jeszcze zbyt małe i jasne, więc łatwo moĹźna się pomylić... Strasznie się z tego powodu cieszę, bo rĂłwnieĹź te ptaszki mają wspaniały melaninowy rysunek, więc chyba jednak nie będzie tak Ĺšle, jak przypuszczałem i niektĂłre z nich da się przeznaczyć do dalszej hodowli.

Fruwalka nr. 2.

Od tygodnia zajmuje ją piątka piskląt, w tym cztery sierotki. Także i te ptaszki rozwijają się wspaniale, mają piękną melaninę i dobrą postawę. Szkoda, że sierotki nie doczekają się już dalszego rodzeństwa... Prawdopodobnie w okolicach czwartku przeniosę je do wolierki, bo fruwalka będzie potrzebna dla czwórki oliwkowych kanarcząt z lęgówki nr. 5.

Lęgówka nr. 1.

Oliwkowa samiczka zniosła aĹź siedem jajeczek, z ktĂłrych – jak przypuszczałem – tylko dwa pierwsze były zapłodnione. Nawet mnie to specjalnie nie martwi, bo samiczka, ktĂłra jeszcze do niedawna opiekowała się trĂłjką piskląt,  przez moją głupotę miała straszne kłopoty z prawidłowym składaniem jajek, więc tym razem, jako samotnie wychowująca pisklęta, z dwĂłjką kanarcząt będzie miała o wiele mniej roboty...

Lęgówka nr. 2.

Niestety, ta parka (tak wspaniale spisująca się w wychowaniu sierotek) ma problemy z własnym potomstwem. Prawdopodobnie ktĂłreś z ptaszkĂłw ma jakiś genetyczny defekt; jak dotychczas parka doczekała się tylko dwĂłjki własnych piskląt (jedno wychowało się z sierotkami i nawet nie umiem go od nich odróşnić), a pozostałe zarodki w dalszych jajeczkach zawsze obumierały... Nieintensywna samiczka w tej parce jest ptakiem od Perriego, a poniewaĹź inne jego ptaki jak dotychczas świetnie się sprawdzają, podejrzewam, Ĺźe defekt genetyczny leĹźy raczej po stronie samczyka, ktĂłrego jej przydzieliłem. Jest to bardzo intensywny samczyk mojego chowu, ale od samego początku był on najmniej aktywny godowo i chociaĹź jako opiekun sierotek spisywał się nienagannie, dość niedbale zajmował się samiczką. Krył ją rzadko i jakoś tak bez przekonania, prawie nigdy nie dochodziło między parką do godowych gonitw i klasycznego „obśpiewywania” partnerki przez samczyka...
Po oddzieleniu sierotek, samiczka uwiła nowe gniazdko i złożyła doń pięć jajek; pojutrze przypada czwarty dzień wysiadywania, więc dokonam kontroli lęgu... Gdyby i tym razem doszło do obumarcia embrionów, będzie to ostatni lęg tej parki...

Lęgówka nr. 3.

CzwĂłrka piskląt kończy dzisiaj 11 dzień Ĺźycia; ptaszki są juĹź opierzone i mają całkowicie otwarte oczka. Niestety ich rodzice często się ze sobą kłócą, czasem dochodzi nawet do zaciętych, powietrznych pojedynkĂłw, w ktĂłrych lecą piĂłrka... Kiedy jestem w pobliĹźu staram się przerwać te harce, ale czasem ptaki są tak zacięte, Ĺźe po moim oddaleniu się od klatki, natychmiast ponownie wszczynają walki... W ciągu ostatnich świątecznych dni, kilkakrotnie musiałem parkę oddzielać siatką, pozostawiając wraz z pisklętami na przemian, raz samczyka, a raz samiczkę. Po godzinie usuwałem przegrodę lub teĹź wysuwałem ją tylko częściowo, tak, aby ptaki mogły być choćby częściowo „rozdzielone”... Nie rozumiem tak do końca tego zachowania, chociaĹź wydaje mi się, Ĺźe bĂłjki prowokuje zazdrosna o pisklęta samiczka. PoniewaĹź samczyk bardzo troskliwie karmi młode, nie chciałbym parki rozdzielać na stałe, więc liczę na to, Ĺźe juĹź wkrĂłtce samiczka zacznie interesować się trzecim lęgiem i walki ustaną...

Lęgówka nr. 4.

W tej klatce sytuacja jest diametralnie róşna od tej u „sąsiadĂłw z dołu”. Parka bardzo harmonijnie troszczy się o czwĂłrkę dorodnych piskląt, a od wczorajszego ranka samiczka zaczęła przykucanie do krycia, więc dzisiaj rano zawiesiłem jej drugi koszyczek z filcowym wkładem w środku i podałem materiał na gniazdko. Samiczka natychmiast zabrała się do dzieła, więc na weekend powinno pojawić się pierwsze jajeczko. Dobrze, Ĺźe budowa gniazda przypada na okres, w ktĂłrym kanarczęta są jeszcze w gniazdku, bo ta samiczka zdradzała w przeszłości skłonności do podskubywania... Zresztą z chwilą rozpoczęcia znoszenia jajeczek kanarczęta opuszczą gniazdko i będę je mĂłgł wraz z ojcem przenieść do fruwalki...

Lęgówka nr. 5.

Druga z oliwkowych samiczek zniosła dzisiaj swoje czwarte jajko chociaĹź w klatce lęgowej dalej siedzi czwĂłrka jej piskląt drugiego lęgu wraz z ojcem. W Niedzielę Wielkanocną, zaraz po wyfruwie młodych z gniazdka sprĂłbowałem przenieść je wraz z ojcem do wolnej lęgĂłwki nr. 8, ale samczyk tak rozpaczliwie tęsknił za partnerką, Ĺźe w ogĂłle nie interesował się dziećmi, tylko „rozbierał klatkę”, usiłując wydostać się na zewnątrz... Chcąc nie chcąc, połączyłem więc parkę następnego dnia i natychmiast wszystko się wyciszyło; oboje rodzicĂłw karmi młode kanarki, a te na szczęście nie przeszkadzają mamie w wysiadywaniu atrap... Dopiero tuĹź przed zmierzchem rozdzielam rodzinę przegrodą, parkę pozostawiając w połowie z gniazdkiem, a pisklęta same w drugiej połówce. Robię to celowo, bo zauwaĹźyłem, Ĺźe podczas wieczornych ceremonii „szukania miejsca noclegowego”, czyli monotonnego przeskakiwania po Ĺźerdkach, samczyk dość brutalnie atakował nieporadnie jeszcze skaczące po klatce pisklęta... Czasem w zapale wyrywał im nawet kilka piĂłrek... Poprzez przedzielenie lęgĂłwki wieczorem, ten problem ustał; rano przegrodę usuwam, aby kanarczęta dalej mogły być karmione przez rodzicĂłw. Oczywiście na dnie stoją juĹź wypełnione kamionkowe miseczki, a kanarczęta coraz śmielej do nich zaglądają. Myślę, Ĺźe juĹź wkrĂłtce, najpóŚniej po zniesieniu jajeczka końcowego, będę je mĂłgł zabrać do fruwalki, a parkę pozostawić w lęgĂłwce... Jak juĹź wspomniałem, tylko jedno pisklę wykazuje szekowatość, pozostała trĂłjka wygląda „rasowo” i jest po prostu piękna...

Lęgówka nr. 6.

Jutro u weteranki kluje się piątka piskląt drugiego lęgu. Ostatnia kontrola przeprowadzona przed świętami wykazała prawidłowy rozwój zarodków, więc nie spodziewam się żadnych przykrych niespodzianek. Dzisiaj rano ptaszek dostał nieco pokarmu białkowego i trochę więcej kiełków. Po południu umożliwię samiczce porządną kąpiel.

Lęgówka nr. 7.

Nudzi się w niej nieintensywny samczyk Perriego, po którym mam już w sumie 10 piskląt, a jutro u weteranki dojdzie prawdopodobnie następna piątka. Samczyk śpiewa od rana do wieczora, czasem szaleje krótko po klatce, ale w sumie wygląda na zadowolonego. Być może pozwolę mu na asystowanie w wychowie piskląt ostatniego, trzeciego lęgu weteranki... Oczywiście tylko wtedy, gdy będzie dla niej miły... Zobaczymy.

Pozdrawiam

[feno-typ]

Coś nie mam szczęścia do tych oliwkowych! Wśród przychówku roi się od szeków, a teraz jeszcze samczyk zawiódł mnie na całej linii jako opiekun dorastającej kanarczej dziatwy...

Wczoraj pisałem o jego wieczornej agresji w stosunku do czwĂłrki piskląt pierwszej z jego dwĂłch samiczek. Piskalki mają dopiero 21 dni (wykluły się 25 marca) i ciągle jeszcze powinny być karmione przez rodzicĂłw, a przynajmniej przez ojca lub innego samczyka-opiekuna. Niestety samczyk oprĂłcz prawidłowego karmienia, czasami dość brutalnie je atakuje, zwłaszcza wieczorami... Przedwczoraj odgrodziłem go od dzieci przegrodą siatkową,  ktĂłrą usunąłem dopiero rano, ale kiedy po południu wrĂłciłem z pracy okazało się, Ĺźe klatka upstrzona jest wieloma piĂłrkami... Samiczka wysiaduje juĹź następne jajka, w gniazdku piĂłrek nie było, więc podskubywać młodziaki musiał właśnie ojciec. Pomyślałem sobie, Ĺźe jedną z przyczyn moĹźe być zbytnia ciasnota klatki lęgowej, więc zaraz po zadaniu karmy przeniosłem piątkę wyrośniętych juĹź całkowicie sierotek do metalowej wolierki, a w zwolnionej obszernej fruwalce umieściłem oliwkowego ojca wraz z dziećmi.

Na samym początku wszystko wyglądało nieĹšle; samczyk karmił młode, od czasu do czasu tylko popiskując nawołująco w kierunku odpowiadającej mu z gniazdka samiczki. Mijały godziny, a mnie powoli zaczęło się wydawać, Ĺźe po przeniesieniu do fruwalki problem agresji samczyka został opanowany. Oczywiście wieczorem na wszelki wypadek miałem zamiar zabrać go z fruwalki, ale kiedy tuĹź przed zmierzchem wszedłem do pokoju kanarkowego, juĹź z daleka usłyszałem przeraĹšliwy skrzek, a gdy zajrzałem do fruwalki oniemiałem z przeraĹźenia. Jedno z piskląt leĹźało pod Ĺźerdką na dnie brzuszkiem do gĂłry i rozpaczliwie starało się odwrĂłcić na nóşki, a samczyk „tańczył” nad nim nastroszony i co chwilę dziobał je gdzie popadło. Od razu zauwaĹźyłem, Ĺźe pisklę ma zupełnie pokrwawione skrzydełko, więc czym prędzej odegnałem samca, pozbierałem biedaka z podłogi i pod lampą dokonałem dokładniejszych oględzin. Zupełnie przeraĹźony biedak miał wyrwane trzy pierwsze , nie całkiem jeszcze wyrośnięte, lotki prawego skrzydełka, a z ogromnych otworĂłw po tych piĂłrkach sączyła się krew. Poza tym na skutek tej nieszczęśliwej pozycji na brzuszku i rozpaczliwych prĂłb odwrĂłcenia się, oczka ptaszka były całkowicie zabrudzone piaskiem.

Zabrałem go więc do kuchni, przetarłem mu wilgotnym wacikiem oczka, potem dokładnie przemyłem i odkaziłem mu spirytusem rany na skrzydełku, następnie delikatnie namaściłem je specjalną maścią i umieściłem go w małej, wyłoĹźonej miękkimi chusteczkami higienicznymi, klateczce transportowej. Klateczkę przykryłem ręcznikiem i ustawiłem na półce obok ciepłego kaloryfera... Potem wrĂłciłem do pokoju i natychmiast usunąłem z  fruwalki samczyka, ktĂłry właśnie atakował następne pisklę, brutalnie wyrywając mu z boku kilka piĂłrek... Wpuściłem go ponownie do lęgĂłwki z wysiadującą samiczką i kompletnie skołowany zacząłem zastanawiać się, co począć dalej... Sytuacja wydawała się bez wyjścia, tym bardziej, Ĺźe Ĺźadne z czterech piskląt nie prĂłbowało nawet poĹźywiać się samo i jeszcze przez dobre dwa, trzy dni karmienie przez dorosłe kanarki wydawało mi się wręcz nieodzowne. Z drugiej strony samczyk do piskląt wrĂłcić juĹź nie mĂłgł, bo ryzyko następnych powaĹźnych okaleczeń byłoby zbyt duĹźe. Samiczka wysiaduje jajka i kompletnie przestała interesować się kanarczętami, a w pozostałych klatkach nie było akurat Ĺźadnej moĹźliwości „podrzucenia” piskląt innym parkom...

Pozostawienie piskląt w fruwalce z rozstawionymi na podłodze miseczkami z jedzeniem wydawało mi się jedynym możliwym rozwiązaniem, ale nie bardzo wiedziałem, czy pisklęta będą się z nich pożywiać... Kwestię zaspokojenia pragnienia można by ewentualnie rozwiązać kilkoma kawałeczkami soczystego ogórka lub jabłka, ale dalej pozostawał problem, w jaki sposób pomóc głodnym pisklętom w odnalezieniu tych wszystkich rzeczy...

Zaraz z rana po zadaniu karmy przesadziłem ranne pisklę do fruwalki. Okazało się, że malec po wczorajszym wypadku całkiem nieŹle się pozbierał i robił wrażenie zupełnie zdrowego. Po kwadransie młode kanarki coraz głośniej zaczęły domagać się karmienia, a ponieważ samczyk wyraŹnie na te piski reagował, przeniosłem go do na chwilę do fruwalki. Ptak natychmiast rozpoczął karmienie i to właśnie od rannego pisklęcia na podłodze fruwalki... Niestety zaraz po nakarmieniu ostatniego pisklaka, ponownie zainteresował się jego upierzeniem... Nie było rady; musiałem zabrać go z fruwalki...

Pocieszałem się myślą, że pisklęta są przynajmniej na razie syte, ale czekał je jeszcze cały długi boży dzień, więc musiałem wymyśleć jakieś rozwiązanie... I wtedy to wpadłem na pomysł przeniesienia do fruwalki trójki miesięcznych piskląt drugiej z oliwkowych samiczek, które zajmowały dotychczas sąsiednią fruwalkę. Ptaszki są już całkowicie samodzielne, ale na tyle młode, że nie walczą między sobą o pokarm, więc także dla mojej czwórki nieboraków nie będą zagrożeniem. Chociaż pożywiają się już z karmidelek, w przypadku wstawienia na dno klaty miseczek z pokarmem, na pewno będą z nich korzystać, stając się przez to doskonałym przykładem dla młodszych pół-braci. Na wszelki wypadek ustawiłem na podłodze aż cztery miseczki, po dwie z kiełkami i pokarmem białkowym; w kratki fruwalki wkleszczyłem kilka żeberek jabłka i ogórka oraz dwa poidełka przy najniższych żerdkach, tak, aby dziatwa łatwo na nie natrafiła. Dodatkowo, dla starszych kanarcząt napełniłem też dwa karmidełka zewnętrzne...

Po połączeniu ptaszkĂłw, starsze kanarczęta natychmiast sfrunęły na miseczki i rozpoczęły „wielkie Ĺźarcie”, a nieszczęsne młodziki uwaĹźnie się im przyglądały z pobliskich Ĺźerdek. Wreszcie jeden z tych odwaĹźniejszych sfrunął na dno klatki i podreptał w kierunku jednej z miseczek... Po chwili za jego przykładem poszedł następny... Starsze kanarczęta wcale nie zwracały na maluchĂłw uwagi, pozwalając im bez przeszkĂłd dołączyć do wspĂłlnej „uczty”... Małe kanarki natomiast najpierw nieśmiało, a potem z coraz większym apatytem dziobały okruszyny pokarmu białkowego...

Odetchnąłem z ulgą. Byłem juĹź niemalĹźe pewny, Ĺźe w miarę wzrastania głodu młode ptaszki z jeszcze większym zapałem wyruszą na poszukiwanie jedzenia, podpatrując przy tym starszych pół-braci. Trochę martwił mnie tylko ten ranny maluch, ale tuĹź przed wyjściem do pracy zauwaĹźyłem, Ĺźe i on rozpoczął „penetrację” dna klatki, więc prędzej czy póŚniej rĂłwnieĹź trafi na łatwo dostępny pokarm i zacznie się poĹźywiać...

Co tu duĹźo gadać – jestem niespokojny... Boję się tego, co mogę zastać po powrocie do domu, ale innej rady nie było. Liczę na instynkt samozachowawczy maluchĂłw i na przykład starszych kanarcząt. Jeśli uda im się bez szwanku przeĹźyć następne dwa, trzy dni – będzie po kłopocie...

Jedno jest pewne: tuż po lęgach agresywny samczyk zostanie w pierwszej kolejności przeznaczony na sprzedaż...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Maluchy w fruwalce powitały mnie wczoraj po południu głośnym, proszącym popiskiwaniem. Widać było, Ĺźe jednak nieĹšle głodowaly, więc natychmiast przesadziłem je do lęgĂłwki z rodzicami. Ptaszki rozpoczęły taki "rejwach" i obskakiwanie matki i ojca, Ĺźe przez chwilę widziałem tylko kłębowisko ogonkĂłw, dziobkĂłw i roztrzepanych skrzydełek. Po kilkunastu minutach wszystkie cztery maluchy zostały nakarmione, samiczka wrĂłciła na gniazdko (z sześcioma jajkami!), a samczyk rozpoczął toaletę piĂłrek.  Na wszelki wypadek przedzieliłem klatkę przegrodą, pozostawiając syte pisklaki w jej prawej części, a parkę z gniazdkiem w lewej.

Do wieczora trzy razy usuwałem przegrodę, pozwalając rodzicom obsłużyć pisklęta, ale za każdym karmieniem oddzielałem je ponownie przegrodą. Zaskoczyła mnie przy tym gorliwa aktywność samiczki, która pomimo rozpoczętego wysiadywania, za każdym razem również zeskakiwała z gniazdka i pomagała samczykowi w karmieniu. Najbardziej cieszyłem się z faktu, że właśnie ona faworyzuje poranione pisklę, które w ten sposób bardzo szybko powraca do sił.

Widząc jak dobrze ta metoda funkcjonuje, postanowiłem dzisiaj pozostać w domu i przez cały dzień właśnie w ten sposób łączyć i rozdzielać ptaki, robiąc coraz dłuższe przerwy, dla wymuszenia zainteresowania piskląt ustawionymi na podłodze miseczkami z pokarmem... Myślę, że do wieczora uda mi się przyzwyczaić maluchy do skutecznego poszukiwania jedzenia i już bez obaw o zbytnie wygłodzenie, będę mógł umieścić je ponownie w fruwalce wraz z trójką starszych kanarcząt. Jutro ptaszki rozpoczną 24 dzień życia, więc zainteresowanie samodzielnym poszukiwaniem jedzenia powinno jeszcze bardziej wzrosnąć...

W gniazdku weteranki wykluło się, niestety, tylko czworo piskląt; jedno jajeczko okazało się obumarłe. Na wszelki wypadek pozostawiłem je w gniazdku do dzisiejszego ranka, ale potem, po bardzo dokładnym prześwietleniu i spławieniu w ciepłej wodzie, stwierdzilem, że nie ma w nim życia... Zarodek musiał obumrzeć niedawno, bo jeszcze przed świętami wszystkie embriony żyły. Samiczka bardzo dobrze troszczy się o nowo wyklute pisklęta, karmi je systematycznie i długo ogrzewa.

W klatkach nr 3. i 4. trwają intensywne przygotowania do trzeciego lęgu. Obie parki mają do dyspozycji nowe koszyki i budulec; pisklęta zostały przeniesione w inne miejsce... Nawet kłótliwa parka z lęgówki nr. 3. już się uspokoiła; widocznie te harce były jakąś taką bardziej żywiołową formą ponownych godów...

Wszystkie pięć jajeczek parki nr. 2 wydaje się być zapłodniona; ciekawe czy i tym razem dojdzie do ich wczesnego obumierania...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Jeden dzień w życiu młodego kanarka jest jak miesiące czy nawet lata w życiu człowieka...
Po wczorajszym dniu systematycznego karmienia i intensywnej „nauki” poszukiwania pokarmu w stojących na podłodze miseczkach, czwĂłrka oliwkowych kanarcząt „wydoroślała” nie do poznania. Dzisiejszego ranka, zaraz po ostatnim obfitym nakarmieniu przez oboje rodzicĂłw, kanarczęta powędrowały ponownie do wspĂłlnej fruwalki, w ktĂłrej jeszcze przedwczoraj nie za bardzo sobie radziły. Tym razem wszystko wyglądało o wiele lepiej! Ptaszki rozbiegły się po klacie, dreptały za starszymi pół-braćmi, prĂłbowały skubać ząbki jabłuszka i ogĂłrka, wskakiwały do miseczek i – co najwaĹźniejsze – całkiem wyraĹšnie jadły znajdujące się tam potrawy!  Sprawiały przy tym wraĹźenie, jakby w fruwalce mieszkały od wyklucia... Najbardziej aktywny był poraniony przez ojca maluch, ktĂłremu skrzydełko zupełnie się juĹź wygoiło... Starsze kanarki, ktĂłre od kilku dni jedzą juĹź z zewnętrznych karmidełek, były kompletnie zdziwione z powodu ponownie rozstawionych na podłodze o wiele wygodniejszych i łatwo dostępnych miseczek i wielkim apetytem zabrały się za jedzenie, nie odganiając jednakĹźe maluchĂłw, więc wychodząc do pracy byłem w zasadzie zupełnie spokojny o los 23-dniowych młodziakĂłw i mam nadzieję, Ĺźe się nie pomyliłem:)

W gniazdku lęgĂłwki nr. 4 powinno pojawić się jutro pierwsze jajeczko. Samiczka ma mocno zaokrąglony brzuszek i nieustannie opycha się pokarmem białkowym i pokruszonymi skorupkami jajek... Jej sąsiadka „z dołu” (z lęgĂłwki nr. 3) zaczęła mościć gniazdko i nieustannie przykuca samczykowi do krycia, więc i ona w najbliĹźszych kilku dniach powinna rozpocząć składanie jaj trzeciego lęgu. Cieszę się z tego powodu, bo właśnie od tych parek mam najładniejszy przychĂłwek, więc oby i tym razem piskląt było jak najwięcej! Dwutygodniowymi pisklętami drugiego lęgu zajmują się teraz przewaĹźnie ojcowie, chociaĹź czasami robią to takĹźe obie kanarcze mamy...

Pojutrze przypada termin klucia w lęgowce nr. 1 u drugiej z oliwkowych samiczek. Wysiaduje ona tylko dwa zalężone jajka, ale jest to jej drugi lęg, więc mam nadzieję, że za trzecim razem piskląt będzie więcej...

Weteranka dostała dzisiaj barwiony pokarm białkowy; jutro rozpocznę skarmianie jarzynek, a w niedzielę dojdą zielonki. Obserwując wczoraj nieco dłuĹźej dobĂłr przyjmowanych potraw, ktĂłrymi samiczka karmiła jej dwudniowe pisklęta, zauwaĹźyłem, Ĺźe największe „wzięcie” miały kiełki, ale ptaszek wybierał w zasadzie tylko kiełki mniejszych ziarenek jak murzynek, sienie sałaty i rzepik. Czasem dochodził do tego łuskany kanar. Najciekawsze było jednak to, Ĺźe samiczka nie karmiła piskląt natychmiast po powrocie na gniazdko, jak to mam miejsce przy wykarmianiu starszych piskląt, ale siadała na kilka minut, prawdopodobnie czekając, aĹź połknięte jedzenie się nieco przetrawi i dopiero potem „wlewała” do otwartych dziobkĂłw półpłynną papkę... Po zakończonym karmieniu cierpliwie czekała, aĹź pisklęta wypróşnią się, następnie bardzo sumiennie czyściła gniazdko i ponownie się na nim rozsiadła...

W sobotę będę przymierzał się do złoĹźenia drugiej wolierki. PoniewaĹź „mebel” stał dotychczas w piwnicy, trzeba go będzie porządnie odkurzyć i umyć; zamierzam teĹź wymienić kółka na większe i bardziej obrotne, bo te, ktĂłre do dna wolierki zamontował producent są zbyt delikatne i za małe, przez co odkurzanie pod wolierką sprawiało mi zawsze sporo kłopotĂłw. Ustawienie wolierki wymaga takĹźe zdemontowania kilku półek i zmianę koncepcji wyposaĹźenia pokoju, więc korzystając z okazji porządnie wszystko w nim poodkurzam i posprzątam... Czeka mnie zatem znowu dość pracowity weekend.

Pozdrawiam

[feno-typ]

Oliwkowe maluchy wydają się być ostatecznie usamodzielnione:)
Wczoraj po powrocie do domu zastałem całą czwórkę przy kamionkowych miseczkach. Ptaszki nie piszczały prosząco (jak to miało miejsce jeszcze przed dwoma dniami), ale siedziały sobie spokojnie, a po ubrudzonych pokarmem i resztkami kiełków dziobakach bez trudu można było poznać, że są syte. Także jabłko i ogórek były objedzone prawie do samej skórki, więc maluchom niczego nie brakowało.

Niestety, wieczorem musiałem przenieść starsze kanarki do drugiej fruwalki, bo przy „poszukiwaniu“ miejsc noclegowych, dość brutalnie atakowały maluchy. PoniewaĹź lekcja korzystania z miseczek została przerobiona, starsze ptaszki nie były juĹź malcom potrzebne, a druga fruwalka i tak narazie stała pusta... Dzisiaj rano maluchy juĹź bez Ĺźadnych problemĂłw sfrunęły na napełnione świeĹźym pokarmem miseczki, jedno z piskląt skorzystało nawet z poidełka.

PoniĹźej przedstawiam kilka fotek tej czwĂłrki.

     

Nie wytrzymałem i prześwietliłem szĂłstkę jajeczek oliwkowej samiczki, matki czwĂłrki maluchĂłw. ChociaĹź minęła dopiero druga doba, pięć jajeczek wydaje mi się zalężonych; wszystkie mają powaĹźnie powiększone (rozlane) żółtka, a to jest dość wyraĹšny znak zalężenia. żółtka jajek czystych nie są jednorodne kolorystycznie, ale intensywność zmniejsza się od środka ku brzegom, ktĂłre są wyraĹšnie bledsze... Oczywiście dopiero kontrola jajeczek w poniedziałek powinna przynieść całkowitą pewność, więc w gniazdku pozostało takĹźe szĂłste jajeczko końcowe, ktĂłre  wydaje mi się niezalężone...

Wolierkowa banda kanarczej młodzieĹźy dokazuje coraz mocniej; wśrĂłd ptaszkĂłw trwa nieustanna rywalizacja i powoli wykształca się coś w rodzaju wolierkowej „hierarchii waĹźności“. Narazie nie ma jakichś nieustannie gnębionych kanarcząt, ktĂłre trzeba by przenieść do innej klatki, ale ta faza dorastania młodzieĹźy wymaga szczegĂłlnej czujności i wnikliwych obserwacji, aby nie dochodziło do szykan i innych nieprzyjemnych niespodzianek. O dziwo, nawet piątka niedawno przeniesionych do wolierki sierotek daje sobie doskonale radę i niczym nie ustępuje starszym kuzynom. Największe przepychanki mają miejsce przy uwielbianych przez młodzieĹź brokułach, ktĂłrych kawałeczki zawsze muszę rozmieszczać w kilku miejscach, tak, aby kaĹźdy miał szansę poskubania. Ptaszki zjadają dosłownie wszystko; wieczorem pozostaje tylko mały niedojedzony kikut łodyĹźki...



W klatkach 3 i 4 trwają intensywne przygotowania do trzeciego lęgu. Obie samiczki ukończyły juĹź budowę gniazd i lada dzień spodziewam się pierwszych jajek. Bardziej zaawansowana wydaje mi się samiczka z lęgĂłwki nr. 4, ale jej sąsiadka „z dołu“ w stosunku do wczorajszego dnia wyraĹšnie nadrobiła „zaległości“...

Pisklęta weteranki zasmakowały dzisiaj świeżego ogórka i brokułów. Jutro samiczka dostanie listek sałaty i nieco jabłuszka. Pisklęta rosną bardzo szybko, co nie powinno dziwić przy tak doświadczonej kanarczej mamie...

Dzisiaj wieczorem mija trzynasta doba wysiadywania dwóch zalężonych jajeczek drugiej z oliwkowych samiczek, więc najpóŹniej jutro spodziewam się klucia piskląt. Jeśli wyklują się oba pisklęta, będę miał już 40 ptaszków tegorocznego przychówku...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Czterdziesty pisklak wykluł się dzisiejszej nocy. TuĹź o brzasku, jeszcze przed porannym zadaniem przeze mnie karmy, oliwkowa samiczka wyniosła z gniazdka skorupkę... Jego gniazdkowy współtowarzysz, czyli ptaszek nr. 39 poradził sobie z oswobodzeniem się z jajka juĹź wczorajszego wieczora. Cieszę się, Ĺźe właśnie ta samiczka doczekała się piskląt, bo przez zbyt wczesne dopuszczenie do niej samczyka, niepotrzebnie skomlikowałem jej drugi lęg i naraziłem biedaczkę na moĹźliwy do uniknięcia stres... Ale, jak to się mĂłwi, „nie na tego złego, co by na dobre nie wszło“ – z dwĂłjką piskląt ptaszek będzie miał mniej obowiązkĂłw i w ten sposĂłb wynagrodzi sobie problemy z trĂłjką kanarcząt drugiego lęgu...

CzwĂłrka piskląt w lęgĂłwce nr. 4 opuściła wczoraj po południu gniazdko. Przy tej okazji nie odbyło się bez komplikacji, bo maluchy, porozglądawszy się po klatce, wrĂłciły do gniazdka, ale nie do swojego lecz do tego drugiego, uwitego przez ich mamę dla trzeciego lęgu... Ta „zamiana" gniazdka spowodowała, Ĺźe samiczka, ktĂłra dzisiaj zniosła swoje pierwsze jajko, bezskutecznie prĂłbowała wrĂłcić na „swoje“ gniazdko i w nim przenocować, więc trzeba było szybko znaleŹć jakieś rozsądne rozwiązanie. PoniewaĹź czwarta lęgĂłwka usytułowana jest bardzo wysoko, pisklęta nie oswoiły się z moim widokiem i za kaĹźdym razem reagowały panicznym starchem i gwałtownym wyfruwem z gniazdka, skoro tylko wchodziłem na taboret i "pojawiałem się" w pobliĹźu ich klatki. Same wyfruwy nie byłyby jeszcze takie groĹšne, ale one niestety ciągle wracały do gniazdka samiczki, zupełnie ignorując ich wyczyszczone i na nowo wyściełane własne gniazdko, po drugiej stronie klatki lęgowej.  Przy ktĂłrymś z kolejnych powrotĂłw pisklęta w gniazdku zastały juĹź mamę, a mimo to bez pardonu wpakowały się na nią, wdeptując ją dosłownie w muldę gniazdkową... Najprostszym sposobem rozwiązania problemu byłoby przedzielenie klatki lęgowej, ale pomyślałem sobie, Ĺźe zanim ucieknę się do tego radykalnego posunięcia, mĂłgłbym sprĂłbować po prostu przenieść ptaszki wraz z gniazdkiem na drugą stronę lęgĂłwki. Tak więc o zmroku, bardzo ostroĹźnie zdjąłem od spodu klateczkę gniazdkową wraz czwĂłrka pisklakĂłw z drzwiczek i  powoli przeniosłem ją na drugą stronę. Bałem się, Ĺźe ptaszki ponownie się spłoszą, ale jakoś się jednak udało... Zaraz potem zawiesiłem samiczce puste, wymoszczone przeze mnie gniazdko, a ona natychmiast się na nim rozsiadła...

Pisklęta nocowały więc na swoim „starym“ miejscu, samiczka zniosła swoje pierwsze jajeczko do „własnego“ gniazdka i pĂłki co wszystko jest ok., ale gdyby wystąpiły jakieś komplikacje, będę musiał rodzinę jednak podzielić...

Pisklęta w lęgĂłwce nr. 3 wykluly się w tym samym dniu co ich kuzyni „z gĂłry“, ale ciągle jeszcze siedzą w gniazdku, a ich mama chyba dopiero jutro zniesie pierwsze jajko, więc i tutaj problem moĹźe się powtĂłrzyć. Tym razem jednak nie popełnię błędu z pierwszego lęgu i nie przeniosę podlotĂłw raz z ojcami do fruwalek; samczyki, ktĂłre tracą z oczu samiczkę, mogą stać się agresywne w stosunku do piskląt, więc lepiej pozostawić rodziny tak długo jak jest to moĹźliwe w przedzielonej siatką klatce lęgowej. Przy takim rozwiązaniu powstaje coprawda problem z zadawaniem karmy, bo w takiej podzielonej klatce są tylko dwa karmidełka, a ojciec do wykarmienia dziatwy potrzebuje conajmniej trzech pojemniczkĂłw: na mieszankę, kiełki i pokarm białkowy, więc ktĂłrąś z potraw trzeba podawać w miseczce na dnie kaltki... PoniewaĹź połówka klatki jest ciasna, ptaszki zabrudzają taką miseczkę bardzo szybko, co nie jest specjalnie korzystne... W obszernej fruwalce jest o wiele wygodniej, ale brakuje bliskości samiczki...


* * *

Drewniana wolierka ma juĹź nowe, gumowe kółeczka, została gruntownie wymyta i czeka na złoĹźenie... Prawdopodobnie nastąpi to za tydzień lub nawet dwa tygodnie, kiedy Ăłsemka piskląt z klatek 3 i 4, a takĹźe  czwĂłrka piskląt weteranki wydorośleje ostatecznie...  Wraz z nimi do wolierki trafi jeszcze reszta czerwono-czarnych piskląt trzecich lęgĂłw z tych trzech klatek. Natomiast wszystkie oliwkowe pisklaki będą musiały zadowolić się fruwalkami, bo w okresie pierzenia się otrzymywać one muszą inną, niebarwioną karmę i nie będzie je moĹźna trzymać razem z czerwono-czarnym przychĂłwkiem po ptaszkach Perriego... Nie spodziewam się jednakĹźe więcej niĹź 17-18 żółto-czarnych ptaszkĂłw, więc dwie fruwalki będą dla nich w sam raz...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Wszystkie pięć jajek oliwkowej samiczki są zalężone! Dzisiaj rano prześwietliłem je raz jeszcze i bardzo się ucieszyłem z rezultatu. Gdyby z wszystkich wykluły się pisklęta parka ta zamknęłaby sezon lęgowy jedenastoma pisklętami w trzech lęgach (2+4+5), co można uznać za niezły wynik... Cieszyłbym się tym bardziej, że jak dotychczas od tej parki tylko połowa piskląt wykazuje szekowatość, ale za to wszystkie wyróżniają się doskonałym melaninowym rysunkiem i nienaganną formą.

Niestety dzisiaj rano musiałem przenieść czwórkę piskląt wraz z ojcem z lęgówki nr. 4 do wolnej klatki nr. 8; pisklęta zaraz po przebudzeniu ponownie zajęły gniazdko znoszącej jajka matki i mimo kilkakrotnego zganiania, ciągle na nowo doń wracały. Najpierw spróbowałem rodzinę rozdzielić siateczką, ale małe kanarczęta, trzepiąc skrzydełkami, nieustannie próbowały sforsować przegrodę, wprowadzając taki harmider, że samiczka zamiast skupić się na znoszeniu drugiego jajka, ciągle sfruwała z gniazdka i próbowała im jakoś pomóc... Kiedy wreszcie samczyk stracił cierpliwość i dość brutalnie skarcił jedno z piskląt, zdecydowałem się na przeprowadzenie małych panikarzy do innej, obszernej klatki... Zaraz potem samiczka zniosła jajko, a samczyk solidnie nakarmił maluchy. Ponieważ dorosłe ptaki bardzo rzadko się nawoływały, pozostawię ojca z dziećmi aż do całkowitego usamodzielnienia...

Wczorajszego popołudnia rozpocząłem oswajanie wolierkowej młodzieży.
Zdecydowałem się na to nie tylko dla własnej satysfakcji i w ramach bardzo wczesnego przygotowywania ptaków do okresu jesiennych wystaw, ale z czysto praktycznych względów. Kanarczęta w tym wieku są bardzo płochliwe, więc za każdym razem gdy otwierałem drzwiczki wolierki, aby podać pokarm lub dokonać jakichś innych, niezbędnych czynności, wybuchała panika, w czasie której nie trudno o skaleczenia i urazy. Ptaszki rozbijały się o lamelowe żerdki przy suficie, oblegały kratki, wdrapywały się jeden na drugiego, zderzały się w powietrzu, a czasem wręcz umykały z wolierki pod moją ręką i trzeba je potem było wyłapywać na pokoju siateczką... Takie zachowanie jest bardzo niekorzystne, bo oprócz skaleczeń przy okazji tego typu paniki nie rzadko dochodzi do złamań lotek i sterówek, nie mówiąc już o zupełnie szkodliwym, niepotrzebnym stresie zarówno dla ptaków jaki i hodowcy.

Co ciekawe, pomimo młodego wieku kanarczęta doskonale zdają sobie sprawę, że dopóki klatka jest zamknięta, nic im nie grozi, więc bez obaw zbliżają się do mnie tuż przy kratce, ale skoro tylko podnosiłem drzwiczki, natychmiast wybuchała totalna panika...

Usadowiłem się więc naprzeciwko wolierki i wsunąłem do wewnątrz małą kamionkową miseczkę z kiełkami. Wierzch dłoni oparłem o żerdkę i zamarłem w bezruchu. Przez dobre 10 minut w wolierce trwał niesamowity harmider, ale potem ptaki powoli się uspokoiły. Co prawda nie udało mi się zanęcić żadnego z nich do zjedzenia kiełków, ale po pół godzinie moja wsunięta do wolierki ręka przestała ptakom przeszkadzać. Czasem któryś zapuszczał się przypadkowo w pobliże miseczki, ale zorientowawszy się, że leży ona na mojej dłoni, czmychał gdzie indziej. Wytrzymałem ok. 40 minut, potem powoli wysunąłem rękę, co ku memu zadowoleniu ptaki zupełnie nie spłoszyło.
Mniej więcej po godzinie ponowiłem prĂłbę, tym razem trzymając w zaciśniętej pięści, między kciukiem, a palcem wskazującym kawałek świeĹźych brokułów. Wstępna panika nie była juĹź tak intensywna jak poprzednio i trwała tylko kilka minut. Po tej fazie zauwaĹźyłem, Ĺźe kilka z młodych kanarkĂłw wyraĹšnie interesuje się brokułami. Jeden z nich usiadł sobie nawet bardzo blisko mojej dłoni, ale warzywa jednak nie sprĂłbował... I znowu dopiero po ok. 30  minutach, spokojnie wysunąłem rękę z wolierki... Dzisiaj po pracy przynajmniej dwa razy powtĂłrzę to ćwiczenie i jestem pewien, Ĺźe nie póŚniej jak pod koniec tygodnia znajdzie się kilku pierwszych śmiałkĂłw, ktĂłrzy dadzą się skusić smakołykami. Z doświadczenia wiem, Ĺźe wystarczy tylko jeden odwaĹźny ptaszek, aby juĹź wkrĂłtce większość poszła za jego przykładem... W kaĹźdym razie będę prĂłbował do skutku, bo oswojenie ptakĂłw ma same plusy i warte jest zachodu.

Pozdrawiam

[feno-typ]

Oswajanie młodych kanarkĂłw przebiega szybciej i łatwiej niĹź się spodziewałem. JuĹź wczoraj wieczorem trĂłjka najśmielszych ptaszkĂłw po najedzeniu się trzymanych przeze mnie w dłoni brokułów, pospacerowała sobie po moim przedramieniu. Kilka innych sprĂłbowało smakołyku siedząc na Ĺźerdce obok mojej dłoni. Pozostałe natomiast – i to cieszy mnie najbardziej – całkowicie ignorowały moją rękę i zachowywały tak, jakby jej wcale nie było. Jeszcze kilka „lekcji”, a ptaszki będą zupełnie oswojone. Skoro tylko bez obaw będą poĹźywiały się z mojej ręki, program zostanie poszerzony o następne fazy, a mianowicie o poruszanie ręką, o zmianę pozycji jej ułoĹźenia, o praktykowanie karmienia przy otwartych, duĹźych drzwiczkach wolierki itd., aĹź do momentu, w ktĂłrym ptaszki pozwolą mi wykonywać w wolierce kaĹźdą czynność bez wpadania w desperacką panikę...

Być może już w czasie weekendu uda mi się pstryknąć kilka fotek jedzących mi z ręki kanarcząt, które naturalnie natychmiast opublikuję na forum.

* * *
Znoszenie jajek trzeciego lęgu zainaugurowała dzisiaj rano samiczka z lęgĂłwki nr. 3. W odróşnieniu od jej sąsiadki z lęgĂłwki nr. 4, ktĂłra bez protestĂłw dawała sobie zajmować gniazdko przez wszędobylskie, bezczelne „podloty”, samiczka z „trĂłjki” nie pozwala przebywającym jeszcze ciągle w klatce pisklętom na zajmowanie jej gniazda i energicznie je przepędza. Coś mi się jednak wydaje, Ĺźe podobnie jak to było przy drugim lęgu, w najbliĹźszych dniach  będę musiał utworzyć coś w rodzaju „przedszkola”, czyli połączyć wszystkie osiem kanarcząt z obu klatek z jednym samczykiem i umieścić je w większej fruwalce, aby obie samiczki w spokoju mogły rozpocząć ostatnie w tym roku wysiadywanie.  W momencie gdy ptaszki usamodzielnią się ostatecznie, czyli gdzieś przy końcu miesiąca, przeniosę je do drugiej wolierki...

Jedno z pięciu jajek oliwkowej samiczki przestało się rozwijać. Jego zawartość „rozlała się" w jednorodną ciecz, bez  pęcherzyka powietrza i wyraĹšnego „zakotwiczenia” żółtka, jak to jest u jajek prawidłowo zalężonych. Nie widać w nim takĹźe charakterystycznych naczyń krwionośnych, więc moĹźna wyjść z załoĹźenia, Ĺźe zarodek obumarł jednak w bardzo wczesnym stadium rozwoju. Pozostawiłem je co prawda w gniazdku tak „na wszelki wypadek”, ale nie wydaje mi się, abym się pomylił... No cóş, takie „niespodzianki” się trafiają, a czworo piskląt to takĹźe liczny lęg... Oby tylko było w nim jak najmniej szekĂłw!

Czwórka oliwkowych kanarcząt zrobiła duże postępy. Ptaszki używają już poidełka, obdziobują brokuły i korzystają z zewnętrznych karmidełek. Poraniony przez ojca pisklak wyzdrowiał już całkowicie i bez problemów używa skaleczonego skrzydełka. Widać trochę jeszcze niewielką deformację lotek, ale myślę, że już niedługo w miejscu brakujących zaczną wyrastać nowe...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Wolierkowa młodzież jest coraz bardziej odważna. Wczoraj po południu kanarki walczyły o miejsce na moim wsuniętym do klatki przedramieniu! Co ciekawe, nie chodziło wcale o kawałek trzymanego w otwartej dłoni brokuła, ale właśnie o moje przedramię! Ptaszki spacerowały sobie wzdłuż ręki, robiły mi manicure, próbowały odgryŹć nieco od opuszków palców , zacięcie (i bardzo boleśnie!) mocowały się z owłosieniem... Niektóre siedząc, czyściły sobie piórka i przeciągały się, zupełnie jakby siedziały na żerdce!

Ponieważ rękę wsunąłem przez otwarte duże drzwiczki wolierki, cały czas istniało niebezpieczeństwo wyfrunięcia z wolierki któregoś z zwiedzających moje przedramię kanarków. Skoro tylko jakiś ptaszek posuwał się zbyt daleko, podnosiłem lekko palec drugiej, wolnej dłoni, a śmiałek natychmiast się cofał z powrotem do wolierki. Z czasem jednak ptaszki przestały się bać grożącego palca i wreszcie jeden z najbardziej odważnych wyfrunął na zewnątrz! W wolierce natychmiast nastąpiła konsternacja, ptaszki znieruchomiały, a uciekinier zrobił rundę w pokoju i usiadł mi na lewym ramieniu! Otworzyłem szeroko drzwiczki wolierki i podsunąłem mu wskazujący palec prawej ręki. Malec wahał się przez chwilę, potem jednak wskoczył na palec i dał się przetransportować do wolierki, zupełnie jakby to była najbardziej oczywista rzecz pod słońcem i jakby zachowywał się tak dziesiątki razy! Nie mogłem wyjść z podziwu...

Dzisiaj rano przy zadawaniu świeĹźej karmy wolierkowe towarzystwo kompletnie się mnie nie bało, ptaszki ani nie uciekały, a niektĂłre nawet nie zwracały na mnie uwagi! Kilka siedzących na półeczce musiałem wręcz zgonić, Ĺźeby ustawić na niej „jeĹźa” z jabłkiem i jarzynkami... W Ĺźyciu nie pomyślałbym, Ĺźe oswajanie tej, jeszcze nie tak dawno spanikowanej bandy przyjdzie tak łatwo! Co prawda oswajałem juĹź kanarki w przeszłości, ale tak szybko nie udało mi się jeszcze nigdy.

Z ośmiu piskląt z lęgĂłwek 3 i 4 musiałem stworzyć „przedszkole”, czyli umieścić je w większej fruwalce z jednym opiekunem, bo samiczka z klatki nr. 3 zaczęła podskubywanie. Trochę mnie to zdziwiło, bo samiczka ta jest w trakcie składania jaj (dzisiaj zniosła trzecie), a w tej fazie, kiedy gniazdo jest juĹź gotowe, ptaszki nie są raczej zainteresowane budulcem. Zresztą to podskubywanie nie było jakieś nachalne i nagminne, ale wolałem nie ryzykować. Tak więc powtĂłrzyła się sytuacja z pierwszego lęgu, kiedy to samczyk z lęgĂłwki nr. 4 rĂłwnieĹź opiekował się pisklętami z dwĂłch gniazdek. Przy okazji obrączkowania piskląt dodatkowymi, zaciskowymi obrączkami zauwaĹźyłem pewną rzecz, ktĂłra bardzo mnie zaniepokoiła, a mianowicie, Ĺźe jedno z piskląt ma całkowicie zamknięte lewe oczko. Kiedy prĂłbowałem dokonać dokładniejszych oględzin, ptaszek zaczął skrzeczeć z bĂłlu, więc zostawiłem go w spokoju. Pisklak ma problemy z poruszaniem się po klatce, bo jednym oczkiem trudno mu „obliczyć” dystans przy skakaniu po Ĺźerdkach, ale jakoś tam daje sobie radę. Został teĹź nakarmiony przez opiekuna, więc na razie nie muszę się zbytnio o niego martwić. Jeśli po kilku następnych dniach nie otworzy oczka, będę musiał pojechać z nim do weta. Być moĹźe ptaszek zaprĂłszył sobie to oko piaskiem, albo został w nie dziobnięty i teraz po prostu ma je zamknięte; w kaĹźdym razie nie był ślepy od urodzenia, bo mam zwyczaj sprawdzania kondycji młodych kanarkĂłw w wieku 12-14 dni i Ĺźadnych mankamentĂłw nie zauwaĹźyłem... Miejmy nadzieję, Ĺźe to tylko przejściowa historia... Ptaki są wzrokowcami i brak oczka bardzo ogranicza im polę widzenia i przez to utrudnia Ĺźycie, chociaĹź oczywiście jakoś dają sobie radę.

Partnerka samczyka opiekującego się dziatwą zniosła dzisiaj swoje piąte jajko i rozpoczęła właściwe wysiadywanie. Ptaszek nie tęskni za samczykiem i nie nawołuje go, więc ten  moĹźe spokojnie zająć się kanarczętami.

Wczoraj w szóstym dniu po wykluciu zaobrączkowałem cztery kanarczęta weteranki. Wszystkie ptaszki są w bardzo dobrej kondycji, niczego im nie brakuje. Matka dalej troszczy się o dzieci, więc nie spodziewam się żadnych przykrych niespodzianek.

Oliwkowe kanarczęta drugiego lęgu połączyłem we wspólnej fruwalce i tam pozostaną już aż do końca. Narazie jest ich siedmioro, więc miejsca mają dosyć...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Pisklę z chorym oczkiem piszczało wczorajszego popołudnia najgłośniej; prawdopodobnie było zaniedbywane przez opiekuna w karmieniu. Zabrałem je więc z fruwalki i przeniosłem na powrót do rodziców. Niestety ptaki odzwyczaiły się już od opieki i nie chciały malca nakarmić. Nie było więc innej rady jak dokarmienie przy pomocy strzykawki... Ptaszek bronił się na początku trochę, ale potem dał się jednak solidnie nakarmić rozrzedzonym nieco pokarmem białkowym. Przy okazji tej procedury zauważyłem, że pisklę na jednak oba oczka, ale to lewe, mocno łzawiące, ma zamknięte, prawdopodobnie właśnie z powodu tego łzawienia. Przetarłem je mu więc wilgotnym wacikiem i ponownie wpuściłem do fruwalki. Jeszcze tego samego popołudnia zauważyłem, że pisklę jest jednak karmione przez dorosłego opiekuna, co bardzo mnie ucieszyło. Myślę, że ptaszek da sobie jakoś radę, a oczko samo się wygoi. Dzisiaj przemyje mu je ciepłym naparem z rumianku.

Pechowa samiczka, ktĂłra wysiadywała obumarłe jajka zeszła wreszcie z gniazda. Wytrzymała na nim aĹź 19 dni... Zaraz po porzuceniu gniazda rozdzieliłem parkę ostatecznie... Gdyby samiczka bardzo mocno domagała się następnego lęgu, sprĂłbuję dopuścić do niej innego samczyka. Tak właściwie parka ta odbyła zaledwie dwa normalne lęgi, bo w pierwszym samiczka po zniesieniu karłowatego jajka, nie wysiadywała go wcale i dopiero w jakiś czas potem rozpoczęła normalny, drugi lęg. Niestety z pięciu zniesionych jajek wykluło się tylko jedno pisklę, ale jak juĹź pisałem wcześniej, parka ta wychowywała czwĂłrkę sierotek po padłej samiczce... Następny lęg był kompletnie nieudany... Gdyby samiczka odbyła jeszcze jeden, dostanie samczyka od F. Perriego z lęgĂłwki nr. 3. 

Oswajanie kanarcząt z wolierki weszło w ostateczną fazę. Wczorajszego popołudnia pstryknąłem kilka pierwszych fotek, a poza tym poprosiłem moją córkę, aby i ona spróbowała nakarmić kanarki z ręki. Chodziło mi o to, żeby ptaszki nie bały się żADNEJ ludzkiej ręki, a nie tylko mojej. Oczywiście z moją obecnością ptaki od dawna kojarzą różne przyjemne doznania, jak karmienie, kąpiele itd., ale będę chciał oswoić je w ten sposób, aby nie bały się też obcych... Kanarki na samym początku nieco się ociągały, ale potem zaakceptowały rękę mojej córki, co widać na załączonych fotografiach... Dzisiaj po południu przyjdzie kolej na żonę:)

Pozdrawiam

   
   

[feno-typ]

W piątek po powrocie do domu czekała mnie miła niespodzianka, a mianowicie w gniazdku samiczki z lęgówki nr. 4 przybyło szóste, wyraŹnie końcowe jajko! Tak więc, gdyby i ono było zapłodnione, jedno pisklę wykluje się z jednodniowym opóŹnieniem... Jej sąsiadka z dołu zniosła piąte jajeczko i również rozpoczęła właściwe wysiadywanie. NajpóŹniej pojutrze prześwietlę jajka z obu gniazd i mam nadzieję, że ten trzeci, ostatni lęg będzie najliczniejszy.

Praktycznie wszystkie młode kanarki w fruwalce odżywiają się już same i prawdopodobnie od jutra opiekujący się nimi samczyk powróci do klatki lęgowej. Wczoraj wieczorem dokarmiane było tylko kalekie, jednookie pisklę; pozostała siódemka opiekuna już nie potrzebuje, a niektóre z kanarcząt nawet próbują odganiać go od kamionkowych miseczek. Wzrastająca agresja między młodymi, a ich opiekunami czy rodzicami jest nieomylnym znakiem, że kanarczęta chcą być tylko wśród rówieśników. Ptaszek z zamkniętym oczkiem radzi sobie coraz lepiej, ale jeszcze od czasu do czasu prosi o pokarm. Jak tylko wyrośnie, zabiorę go do weterynarza, żeby dowiedzieć się ostatecznie czy będzie on jednooki, czy też jest to jakaś przejściowa choroba...

Jutro kluje się czwórka piskląt oliwkowej samiczki z lęgówki nr. 5. Dzisiaj rano podałem parce nieco pokarmu białkowego, a po południu zaproponuję samiczce porządną kąpiel.

W sobotę zaobrączkowałem dwójkę piskląt drugiej z oliwkowych samiczek, ale ewentualnej szekowatości stwierdzić się jeszcze nie dało. Muszę uzbroić się w cierpliwość i poczekać do czasu wyfruwu młodych z gniazdka.

Pisklęta weteranki rosną jak na drożdżach; są już częściowo opierzone, a przy karmieniu nieŹle popiskują. Samiczka przestała je ogrzewać, bo ptaszki załatwiają się już poza gniazdko.

Najwięcej radości sprawia mi kanarcza młodzieĹź, ktĂłra jest juĹź kompletnie oswojona. Po kaĹźdorazowym otwarciu drzwiczek i wsunięciu ręki, ptaszki natychmiast sfruwają na otwartą dłoń, kłócąc się i walcząc ze sobą o najlepsze miejsca... Co najwaĹźniejsze, wskakują na kaĹźdą wsuniętą do wolierki dłoń – w sobotę „zwiedzały” przedramię małżonki, a wczoraj mojego sąsiada... Pozostają na ręce nawet przy zmianie jej pozycji, czy powolnym poruszaniu palcami... PoniĹźej zamieszczam kilka nowych fotek kanarcząt na mojej ręce...

         


Wstawiane do wolierki bukiety z chwastĂłw i traw stają się coraz bardziej urozmaicone. Nie wiem jak to jest w Polsce, ale u nas w Berlinie wiosna w pełni, a park, od ktĂłrego dzieli nas jedynie jedna ulica, zazielenił się przepięknie i zaczyna obrastać w coraz to nowe kanarcze smakołyki. Codziennie wieczorem idę tam na „zbiĂłr”, ktĂłry w domu sortuję, płuczę w wodzie i odstawiam na noc do obeschnięcia na balkon. Rano związuję trawy i zioła w pęczki i w szklaneczkach z wodą wstawiam kanarkom do wolierki i klatek. PoniewaĹź chwastĂłw jest coraz więcej, dostają je nie tylko młode kanarki, ale i samiczki karmiące młode, a więc weteranka i oliwkowa. ZauwaĹźyłem bowiem, Ĺźe obie samiczki bardzo chętnie skarmiają niedojrzałe nasionka pisklętom. Na stronie internetowej niemieckiego hodowcy i teoretyka kanarczarstwa, pana Olafa Hungenberga,
( http://www.hungenberg-online.de/shop/pdf/halbreif.pdf?PHPSESSID=7eac02d05b05505c1c4f05969133d292 ) wyczytałem, że obok pokarmu białkowego niedojrzałe nasiona są najlepszą karmą właśnie dla piskląt i jeśli ma się takie możliwości, powinno się je podawać parkom w czasie lęgów. Ta rozprawka obok treści u dołu zawiera fotki Źiół, więc poglądowo mogą z niej skorzystać także hodowcy niekoniecznie władający językiem niemieckim...

PoniĹźej zamieszczam kilka fotek „naszego” parku i „zbiĂłr” chwastĂłw, ktĂłre nadają się dla kanarkĂłw. Fotki są co prawda zeszłoroczne, ale tematycznie jak najbardziej aktualne, a poza tym wykonałem je rĂłwnieĹź wiosną, mniej więcej w połowie maja...

   



Pozdrawiam

[DarekF]

Feno-typie u nas tez wiosna w pełni, bynajmniej w Katowicach.Pozdrawiam.