Lęgi 2009 u feno-typa

[feno-typ]

Witam!
Przepraszam,że przeszkadzam w tak ciekawej dyskusji,ale korzystając z okazji mam pytanie do Marka-jeżeli pazurek lakierem,to czym czarne piórko u czerwonego koroniaka?

Chyba wodą utlenioną..

A’propos lakieru.  Nie wiem jak to jest w Polsce, ale jeśli tutaj w Niemczech sędziowie przydybią kogoś na takich manipulacjach, to moĹźe sobie w przyszłości oszczędzić zamawianie obrączek, bo ma „z głowy“ wystawianie ptakĂłw...

Pozdrawiam

[Mark]

 A co to ja jestem jakiś specjalistą od malowania pazurĂłw czy co Ĺźeby mnie pytać o takie niecne rzeczy. .PoĹźartować dobra rzecz.

[jot-ka11]

Jasne,że to był żart.

[feno-typ]

W gniazdku oliwkowej samiczki wykluła się, niestety, tylko trójka piskląt. Czwarte jajeczko obumarło. Tak więc sezon lęgowy zakończę liczbą 55 kanarcząt przychówku.

Ciekawy jestem, czy u tych maluchĂłw teĹź wystąpią jakieś „szekowatości”, czy teĹź będą one – podobnie jak większość ich rodzeństwa i pół-rodzeństwa –  zewnętrznie bez skazy. Samiczka nakarmiła je juĹź dzisiaj rano ptasim mleczkiem i wszystko wygląda na bezproblemowy przebieg tego ostatniego w mojej hodowli lęgu w tym roku.

CzwĂłrka wystudzanych samiczek jest raczej innego zdania i gdyby to od nich zaleĹźało, kanarcząt byłoby więcej, bo wszystkie cztery zawzięcie „kręcą młynki”. Wczoraj dla urozmaicenia im tego trudnego okresu, wstawiłem do fruwalki bukiecik z chwastĂłw, ale juĹź po krĂłtkim poskubaniu sobie nasionek, moje samiczki „odkryły”, Ĺźe chwasty doskonale nadają się do budowy gniazda i zaczęły wyrywać z bukiecika poszczegĂłlne ĹšdĹšbła i obnosić je w dziobkach po klatce. Największym powodzeniem cieszy się półeczka pokarmowa, na ktĂłrej wszystkie cztery samiczki prĂłbują zbudować gniazdko, ale Ĺźe robią to zywkle wszystkie na raz, nic z tego „wcierania się” w półkę nie wychodzi, bo jedna zgania drugą i tak na zmianę... Boję się, Ĺźe te cyrki skończą się jednak składaniem jakichś pojedynczych jajek, ale mĂłwi się trudno, trzeba ten okres jakoś przetrwać.

Troje kanarcząt w lęgĂłwce nr. 3 wyfrunęło juĹź w sobotę z gniazdka, do ktĂłrego ptaszki ciągle jeszcze wracają jednak na noc, a czasem takĹźe na krĂłtko w ciągu dnia. Samczyk karmi je dobrze, ale wczoraj dość brutalnie „pogonił kota” jednemu z pisklakĂłw za prĂłby obskakiwania go, więc trochę się boję, Ĺźeby czasami nie krzywdził piskląt częściej. Gdybym coś takiego zauwaĹźył, np. znalazł dzisiaj po południu duĹźo piĂłrek w lęgĂłwce, to oddam dziatwę pod opiekę nienagannie się dotąd spisującego samczyka z lęgowki nr. 4, ktĂłrego piątka piskląt dzisiaj powinna rozpocząć wyfruw. Osiem piskląt, ktĂłre trzeba jeszcze dość systematycznie karmić, to co prawda niezłe obciążenie, ale ptaszek dawał juĹź sobie radę z taką gromadką po pierwszym lęgu, więc i teraz nie miałby chyba raczej większych problemĂłw.

Weteranka karmi 26-dniowe maluchy tylko sporadycznie, bo te jedzą juĹź w zasadzie same, więc najpóŚniej jutro zwolnię ją z obowiązkĂłw opieki na kanarczętami i przeniosę do drewnianej wolierki z dwumiesięczną młodzieżą. Na pewno będzie jej się ta swoboda bardziej podobała, niĹź nerwĂłwka panująca w wystudzarce, ktĂłrą nie daj BoĹźe mogłaby się jeszcze od pozostałych samiczek „zarazić” i zacząć zachowywać się podobnie.

Jutro, po ostatecznym wylocie wszystkich kanarcząt wyczyszczę, spakuję i zwiozę do piwnicy niepotrzebne juĹź w tym roku akcesoria lęgowe, a więc gniazdka, atrapy, wkłady filcowe, szarpie itd., Ĺźeby nie zabierały niepotrzebnie miejsca, tym bardziej Ĺźe w najbliĹźszym czasie chcę zamĂłwić pierwszą partię klatek wystawowych, aby juĹź wkrĂłtce rozpocząć pierwsze prĂłby zaznajamiania z nimi młodych kanarkĂłw... Oczywiście nie mam na myśli umieszczanie w nich ptakĂłw, ale zawieszanie klatek na otwartych drzwiczkach wolierek, Ĺźeby młode, ciekawskie kanarki mogły sobie do nich do woli wchodzić i wychodzić i w ten sposĂłb się do tych małych klateczek przyzwyczajały... Podobno takie wstępne udostępnianie kanarczej młodzieĹźy klatek wystawowych jest najlepszym preludium do właściwego treningu, bo odbiera ptakom strach przed ciasnotą tych w sumie „miniaturowych” przecieĹź klateczek... Właściwy trening rozpocznę dopiero po wypierzeniu się przychĂłwku, nie wcześniej jak w końcu sierpnia i po dokładnej, skonsultowanej ze znajomymi hodowcami selekcji ptakĂłw po kątem ich przydatności wystawowej... Na razie ma to być tylko taka forma dobrowolnej  „zabawy”...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Wczoraj po południu ponownie zatęskniłem za … emeryturą. Okazało się bowiem, Ĺźe moje obawy były słuszne – samczyk z lęgowki nr. 3 straszliwie poturbował trĂłjkę piskląt. Klatka i jej okolice usłane były dosłownie setkami małych piĂłrek, a pisklaki mają powaĹźne ubytki po obu bokach... Byłem wściekły na siebie, Ĺźe pomimo przedwczorajszego, wyraĹšnego sygnału agresji samczyka w stosunku do jednego z piskląt, pozostawiłem drania na cały dzień z maleństwami. Teraz juĹź wiem, Ĺźe nadaje on się jedynie do roli reproduktora i w klatce lęgowej moĹźna pozostawić go tylko do czasu wyfruwu piskląt z gniazdka, a potem musi być od nich odseparowany.

Oczywiście natychmiastowa separacja pociągnęła za sobą kilka innych zmian. Nie mogłem pozostawić tak duĹźej grupy kanarkĂłw w niewielkiej lęgĂłwce, bo ptaszkom byłoby zbyt ciasno. A ciasnota rĂłwnieĹź powoduje agresję u dorosłych, opiekujących się dziatwą kanarkĂłw. Maluchy blokują bowiem często dojście do pokarmĂłw i poidełka, więc dorosłe kanarki przepędzają je bez pardonu, a kanarczęta nie bardzo wiedząc za co dostają „lanie”, zamiast uciekać, tkwią w miejscu, wydzierając się tylko w niebo głosy. To zwykle jeszcze bardziej „wkurza” dorosłe ptaki, ktĂłre stają się czasem bardzo brutalne. Podejrzewam, Ĺźe w takiej właśnie sytuacji jeden z moich młodych kanarkĂłw stracił oczko... Tak więc musiałem dla dziewięciu kanarkĂłw zwolnić zajętą przez weterankę i czwĂłrkę „oliwek” fruwalkę. „Oliwki”, ktĂłre są juĹź w zasadzie samodzielne, powędrowały przejściowo do wolnej lęgĂłwki nr. 6, a weteranka do duĹźej meblowej wolierki z kanarczą drugolęgową młodzieżą.

Przeniesiony do fruwalki samczyk, prawie natychmiast zaopiekował się trĂłjką "poskubanych" piskląt. Są to, nawiasem mĂłwiąc, jego własne dzieci, bo jak juĹź relacjonowałem wcześniej, tuĹź po wykluciu się podmieniłem pisklęta z dwĂłch gniazd ze względu na nieustanne kłótnie w lęgĂłwce nr. 3.  Tak więc problem ewentualnego zaniedbywania „obcych” piskląt został rozwiązany. Niestety pojawiła się innego rodzaju trudność ze względu na fakt, Ĺźe piątka piskląt, ktĂłrą tak dzielnie opiekował się ten wspaniały samczyk, ciąle jeszcze siedziała w gniazdku; ptaszki dopiero dzisiaj kończą osiemnasty dzień Ĺźycia (normalny termin wylotu z gniazdka), więc nie pozostało nic innego, jak przenieść je do fruwalki razem z gniazdkiem. Zdjąłem je ostroĹźnie i przewiesiłem, na wcześniej zabezpieczone drzwiczki fruwalki, na wysokości ok. 5 – 8 centymetrĂłw od podłogi. Bałem się, Ĺźe ptaszki, ktĂłre na pokĂłj kanarkowy patrzyły dotychczas „z wysoka”, przestraszą się siedząc nagle tak nisko, przy samej podłodze, ale maluchy wcale się tym nie przejęły, wręcz przeciwnie, widząc obcą sobie fruwalkę, tym bardziej chowały się w gniazdku. Na dodatek zaraz potem takĹźe trĂłjka "poskubanych" kanarcząt zapragnęła ukryć się w gniazdku, więc prze dobre pół godziny w koszczyku siedziało aĹź osiem pisklakĂłw, tratując się nerwowo nawzajem. Samczykowi zmiana klatki w ogĂłle nie przeszkadzała; zresztą wychował on w niej juĹź diesiątkę piskląt z pierwszego lęgu... Ptaszek naładował wole świeĹźo podanymi, luskanymi kiełkami i jakby nic się nie stało rozpoczął karmienie wydzierającej się z radości Ăłsemki w klateczce gniazdkowej...

   
 

Byłem autentycznie wzruszony, obserwując tą scenę; taki ptak w hodowli, to prawdziwy skarb i juĹź teraz wiem, Ĺźe pozostanie on u mnie na zawsze, nawet wtedy, gdy nie będzie brał bezpośredniego udziału w lęgach. Podobnie zresztą jak weteranka... Pomyślałem sobie, Ĺźe bez tej dwĂłjki miałbym przecieĹź powaĹźne problemy i wyobraĹźam sobie jak trudna musi być sytuacja hodowcĂłw, ktĂłrzy takich ptakĂłw nie mają. Często wymieniane pary lęgowe i zastępowanie starych, sprawdzonych kanarkĂłw niepewną młodzieżą, to powaĹźny błąd, świadczący o małym doświadczeniu hodowcy. Stado podstawowe naleĹźy co prawda co jakiś czas „odświeĹźać”, ale zawsze powinno się pozostawić w nim kilka takich ptakĂłw jak ten mĂłj dwuletni samczyk i weteranka, nawet gdyby dawały one nieco gorsze potomstwo, bo w ten sposĂłb zawsze istnieje moĹźliwość przeróşnych, korzystnych konstelacji i rozwiązań. łagodność, instynkt opiekuńczy i dobre cechy rodzicielskie są czasem o wiele bardziej pożądane niĹź płodzenie ptakĂłw idealnych, ktĂłre potem trudno prawidłowo odchować, bo rodzice "głupieją"...

A’propos weteranki... Ptaszek natychmiast „rozfruwał” się po wolierce, został zaakceptowany przez resztę kanarkĂłw, ktĂłre tylko przez pierwsze minuty uganiały się z zaciekawieniem za „nowym” współtowarzyszem, a potem wrĂłciły do własnych spraw. Umieszczenie samiczki z młodzieżą jest teĹź swego rodzaju eksperymentem, bo młode ptaki dostają bardzo bogaty pokarm, takĹźe kiełki i pokarm białkowy, czym normalnie nie naleĹźy karmić „wystudzane” samiczki po lęgach. Coś mi się jednak wydaje, Ĺźe weteranka „wystygła” zupełnie sama i nie grozi jej ponowne rozbudzenie, bo przecieĹź poprzez opiekę nad „oliwkami” i tak przyjmowała wszystkie pokarmy, a jednak do ponownych lęgĂłw dalej jej wcale nie „ciągnęło”, więc czemu miałaby teraz zachowywać się inaczej? Zresztą samiczka bardziej zainteresowana była wykorzystaniem przestrzeni woliery niĹź jedzeniem, a jeśli juĹź sfruwała na półkę z pokarmem, poĹźywiała się jedynie zieleniną i ziarnem...

PoniĹźej zamieszczam jej fotkę w nowym „towarzystwie”...



Ciągle na nowo fascynuje mnie układanie się moich kanarkĂłw do snu w duĹźych wolierkach. Ten rytuał niespokojnego „poszukiwania” noclegu powtarza się kaĹźdego wieczora aĹź do samego zmierzchu; zwykle na samym końcu pozostaje tylko jeden „maruda”, ktĂłry poprzednią noc spędził prawdopodobnie w zajętym juĹź przedziale i nie ma ochoty szukać sobie innego. Niestety bardzo rzadko obserwowałem udane przepędzenie intruza; zwykle nowy lokator przedziału wygrywa, a „spóŚnialski” musi zadowolić się innym, mniej w/g niego atrakcyjnym noclegiem... ChociaĹź obie woliery mają po 27 pojedynczych boksĂłw noclegowych, zawsze dbam o to, aby kanarkĂłw było znacznie mniej, a przez to wybĂłr noclegu łatwiejszy... Na szczęście po zapadnięciu całkowitych ciemności, wszystkie ptaki śpią na Ĺźerdkach lamelowych, a nie na Ĺźerdkach wolierki, na ktĂłrych byłyby skazane na „bombardowanie” kanarczymi kupkami siedzących nad nimi innych kanarkĂłw...



Pozdrawiam

[Jacky]

Byłem autentycznie wzruszony, obserwując tą scenę; taki ptak w hodowli, to prawdziwy skarb i już teraz wiem, że nie pozostanie on u mnie na zawsze, nawet wtedy, gdy nie będzie brał bezpośredniego udziału w lęgach.

Chyba niewielka pomyłka w tekście, która zmienia o 180 stopni sens wypowiedzi. Powinno być: "pozostanie".

[feno-typ]

Byłem autentycznie wzruszony, obserwując tą scenę; taki ptak w hodowli, to prawdziwy skarb i już teraz wiem, że nie pozostanie on u mnie na zawsze, nawet wtedy, gdy nie będzie brał bezpośredniego udziału w lęgach.

Chyba niewielka pomyłka w tekście, która zmienia o 180 stopni sens wypowiedzi. Powinno być: "pozostanie".

Pierwotna wersja tego zwrotu była: „Ĺźe nie pozbędę się go”, po czym dokonałem zmiany tekstu, na „pozostanie on u mnie”, ale nie wykasowałem „nie” i tak oto wyszła zupełnie nielogiczna głupota

Dzięki Jacky za zwrócenie mi uwagi Natychmiast to poprawię

Pozdrawiam

[Jacky]

Jurek wcale nie rozumiem o czym piszesz mĂłwiąc o szekowatośći,napisz co ty rozumiesz pod słowem szekowatość.Bo jeśli z  Twoich 15 młodych 5 szt, jest nieczysta rasowo czyli jest szekowata w takim znaczeniu jak ja to rozumiem to ja raczej bym się takich ptakĂłw wyzbył całkowicie.Potocznie się mĂłwi Ĺźe szek to ptak w róşne łaty lub ptak dwu lub kilku kolorowy czyli np. gloster zielono-żółty to szek,ale moĹźe Ty jakoś inaczej rozumiesz pojęcie szekowatośći.

Cześć Mark,

Kiedyś powiedziano mi, Ĺźe szekowatość występuje u kanarkĂłw z róşnym nasileniem, tzn. moĹźe być bardzo mocna i wtedy – tak jak piszesz – ptaki są „łaciate“, albo zupełnie nieznaczna (np. jeden jasny pazurek u ptaka czarnego lub jedno piĂłrko długie w skrzydełku lub ogonie).

Otóż moje trzy ptaki-rodzice, które zewnętrznie nie objawiają żadnej szekowatości, czyli wszystko u nich na pozór wydaje się w porządku, dają potomstwo z takimi bardzo drobnymi wadami (np. jasna lotka w skrzydełku, jeden, dwa pazurki jasne itp.) Ponieważ mam 2 samiczki i 1 samczyka kupione u trzech różnych hodowców (na giełdzie w Bad Salzuflen) i w obu gniazdkach kluły się pisklęta z tymi drobnymi mankamentami, ale u jednej z samiczek tylko dwa pierwsze ptaki mają zaledwie po jednym jasnym pazurku, a reszta jest absolutnie bez skazy, a u drugiej szekowatość objawiła się jak narazie u trzech ptaków, ale za to nieco silniej, wychodzę z założenia, że zarówno samczyk, jak i ta druga samiczka nie są czyste rasowo, a te ptaszki od pierwszej z samiczek z dwoma jasnymi pazurkami, odziedziczyły te błędy po ojcu, a ich matka jest wolna od wady szekowatości... Oczywiście to są tylko takie moje przypuszczenia, bo naturalnie może być i tak, że wszystkie trzy ptaki mają ukrytą szekowatość, którą przekazują potomstwu.

Masz rację, Ĺźe ptakĂłw z błędami naleĹźy się pozbyć i zarĂłwno samczyk jak i ta dająca mocniej szekowate potomstwo samiczka zostaną sprzedane; mĂłj problem polega jednak na tym, Ĺźe te cholerne „rozjaśnienia“ są absolutnie JEDYNÂĄ wadą młodych kanarkĂłw, bo poza tym ptaki są po prostu kapitalne. A więc duĹźe, niesamowicie ciemne, z pięknym rysunkiem, o pięknej postawie itd... Zwłaszcza te melaninowe paski są tak rĂłwne i pięknie ułoĹźone wzdłuĹź grzbietu, na bokach, a nawet na piersiach, Ĺźe patrząc na te ptaki, dech człowiekowi zapiera. W międzyczasie naoglądałem się juĹź sporo kanarkĂłw czarnych, ale takich „tygrysich“ rysunkĂłw jeszcze nigdzie nie widziałem! Na dodatek – jak napisałem – zdecydowana większość czyli 10 ptakĂłw nie ma Ĺźadnych rozjaśnień! Jedna z samiczek, ta dająca mocniej szekowate potomstwo, siedzi jeszcze na jajkach (dzisiaj – jutro przypada termin klucia), więc co do tych przyszłych piskląt narazie nic nie mogę powiedzieć, ale prawdopodobnie rĂłwnieĹź tylko część z nich będzie miała jakieś rozjaśnienia...

Tak więc mam dylemat, bo z jednej strony rozsądek podpowiada, Ĺźe ptaki z błędami trzeba by jak najszybciej „upłynnić“, a z drugiej strony szkoda mi tych wszystkich innych cech, ktĂłre młode ptaki juĹź teraz objawiają.  Skądinąd wiadomo, Ĺźe gdy w parce samiczka jest czysta rasowo, a jej potomstwo po ojcu ma jakieś lekkie wady, to najlepszym sposobem radykalnego pozbycia się (lub przynajmniej mocnego ograniczenia) tych ojcowskich wad, jest skojarzenie samiczki z jej synem i to chciałbym w przyszłym roku wyprĂłbować. Niemcy powiadają, Ĺźe tego typu dość „radykalne“ skojarzenie juz w pierwszym pokoleniu ujawnia wszystkie dodatnie i ujemne cechy tkwiące w ptakach... Gdyby więc i to skojarzenie dało pisklęta z rozjaśnieniami, pozbędę się wszystkich ptakĂłw, ale gdyby się okazało, Ĺźe wykluły się pisklęta czyste rasowo, zachowam ptaki z bardzo dobrymi innymi cechami i w następnym sezonie, a więc za dwa lata, będę je mĂłgł bez ryzyka kojarzyć z potomstwem ptakĂłw Perriego, od ktĂłrego chcę w tym roku nabyć żółto-czarną parkę...

Nie wiem, czy dostatecznie jasno się wyraziłem, zresztą i tak prosiłbym Cię bardzo o jakąś radą, bo na pewno masz o wiele więcej doświadczenia w rozwiązywaniu tego typu problemów...

Tak nawiasem mĂłwiąc, przy jednym z moich wcześniejszych sprawozdań (na stronie Ăłsmej) jest seria fotek jednego z kanarkĂłw tej samiczki, ktĂłra miała tylko dwa szeki na 12 wyklutych piskląt... To są te zdjęcia, gdzie ptaszek między innymi siedzi obok czerwono-czarnych na Ĺźerdce lamelowej. Na dwĂłch fotkach bardzo wyraĹšnie widać ten jego jasny pazurek, ktĂłry ja nazywam „szekowatością“

Z góry dziękuję za ewentualną pomoc i pozdrawiam

Szerzej o tym napisałem w osobnym wątku: http://kanarki.eu/index.php/topic,977.0.html, bo zagadnienie jest bardzo obszerne, a jednocześnie interesujące. Liczę na ciekawą dyskusję.

[feno-typ]

Kanarki pierwszolęgowe gubią piórka na potęgę. Niektóre z ptaków mają już bardzo wyraŹne ubytki upierzenia, a u kilku pojawiają się nowe piórka. Na razie są to tylko nieco silniej wybarwione czerwone punkty, ale tak to się zwykle zaczyna...

Trójka piskląt oliwkowej samiczki rośnie szybko; najprawdopodobniej w poniedziałek zaobrączkuje te ostatnie już pisklęta. Samiczka ciągle jeszcze bardzo długo przesiaduje na gniazdku, ale podczas karmienia zauważyłem, że pisklęta mają pełne wola, więc wszystko jest w jak najlepszym porządku.

Martwią mnie trochę wystudzane samiczki, bo trójka z nich ciągle jeszcze obnosi po klatce paprochy, a rano, tuż po rozjaśnieniu pokoju, wszystkie trzy przykucają do krycia. Tylko pechowa samiczka, ta od jednego pisklęcia, nie ma już ochoty na lęgi, podobnie jak weteranka.

Niestety zmuszony zostałem do ponownego wykorzystania mojej dzielnej samiczki jako mamki dla trĂłjki piskląt z lęgĂłwki nr. 3, ktĂłra przez dwa dni przebywała wraz z ojcem i piątką piskląt kłótliwej parki w jednej z fruwalek. Samczyk miał bowiem problemy z wykarmieniem całej Ăłsemki i „obce“ mu pisklęta wyraĹšnie zaniedbywał, skupiając się na karmieniu piątki "jego" piskląt w gniazdku. Na domiar złego, zaczął dość ostro atakować jedno z trĂłjki piskląt, ktĂłre najbardziej natarczywie domagało się karmienia. Widząc co się święci, nie chciałem ryzykować poturbowania kolejnego pisklęcia, więc przeniosłem trĂłjkę do pustej lęgĂłwki nr. 4 i wpuściłem do nich weterankę. Ptaszki tak intensywnie domagały się karmienia, Ĺźe moja nieoceniona samiczka niemalĹźe natychmiast się nimi zajęła!  Zostawię ją z kanarczętami jeszcze kilka dni, ale tym razem będą to juĹź rzeczywiście ostatnie wychowywane przez nią kanarki, bo została jeszcze tylko trĂłjka piskląt oliwkowej, a ta jest bardzo dobrą matką i nie powinno być Ĺźadnych dalszych problemĂłw.

Samotnie siedzące w lęgówkach samczyki wydzierają się póki co jeden przez drugiego, ale dwóch zaczęło już gubić piórka i myślę, że nie póŹniej jak za tydzień przestaną także śpiewać.

Wczoraj obok zielska i traw, narwałem ptakom kwiatów czarnego bzu, które kanarki bardzo chętnie objadają. Po godzinie w klatkach pozostały już tylko gołe łodyżki. Tak w ogóle, to moje ptaki rozsmakowały się w dzikich roślinach i nasionach z natury i zjadają je chętniej niż inne rodzaje karmy. Znoszę więc do domu całe naręcza tych chwastów i po spłukaniu zimną wodą w formie pęczków lub większych bukietów, podaję je codziennie ptakom do klatek i wolier.

Dzisiaj rano, przy wymianie piasku w jednej z fruwalek, uciekł mi na zewnątrz jeden z żółto-czarnych kanarkĂłw drugiego lęgu. Skorzystałem więc z okazji i pstryknąłem mu na wolności kilka fotek, z ktĂłrych najładniejsze zamieszczam poniĹźej. Ten kanarek naleĹźy juĹź teraz do moich faworytĂłw, bo ma nienaganną postawę i dobrą melaninę, chociaĹź naturalnie jego młodzieĹźowe upierzenie nie jest jeszcze „oliwkowe“, ale bardziej żółte, a nawet "złote". Tak sobie jednak myślę, Ĺźe skoro moje ptaszki juĹź teraz prezentują się tak ładnie, to co dopiero będzie po wymianie piĂłr i nabraniu właściwych, ostatecznych kolorĂłw

         

Pozdrawiam

[feno-typ]

Ostatni „dyĹźur“ weteranki skończył się wcześniej niĹź zakładałem. Dzisiaj rano, po zadaniu karmy, zaobserwowałem, Ĺźe trĂłjka piskląt nawet nie prĂłbowała prosić o jedzenie, ale natychmiast sfrunęła do miseczek na dnie klatki i poĹźywiała się sama. Mało tego, w ktĂłrymś momencie dołączyć się chciała samiczka, a jeden z ptaszkĂłw odgonił ją od pokarmu... Takie zachowania wskazują jednoznacznie na oficjalne zakończenie opieki, więc zabrałem weterankę z lęgĂłwki i ponownie wpuściłem do meblowej wolierki.

O dwa dni młodsze kanarczęta z fruwalki natomiast, ciągle jeszcze proszą o karmienie, więc samczyk musi z nim pozostać przynajmniej do wtorku. Ptaszki prĂłbują juĹź róşnych potraw, ale nie jest to jeszcze takie normalne posilanie się, ale raczej pierwsze nieśmiałe prĂłby. Zwykle po kilku „przymiarkach“ dają za wygraną i zaczynają popiskiwać w kierunku opiekuna, ktĂłry natychmiast spieszy z pokarmem.

Pierwszolęgowe samczyki, mimo coraz intensywniejszej wymiany piĂłrek, pilnie ćwiczą śpiewanie. Zwłaszcza popołudniami, kiedy do kanarkowego pokoju wpada bezpośrednio słońce, ptaszki wydzierają się jeden przez drugiego, a ja z nieco mocniejszymi okularami na nosie i notesem w rękach, rozszyfrowuje numery obrączek i stawiam krzyĹźyki Zwłaszcza jeden z młodych kanarkĂłw zaskakuje mnie absolutnie, bo mimo iĹź skończył dopiero trzy miesiące, śpiewa jak dorosły ptak. Musi to być jakiś wyjątkowo uzdolniony kanarek, bo nie pamiętam, aby jakiś młody kanarek w tym wieku tak poprawnie wykonywał wszystkie skomplikowane tury.  Co najdziwniejsze, ptaszek śpiewa przy ledwo uchylonym dziobku, co kanarkom barwnym zdarza się raczej rzadko... Będę miał tego śpiewaka na oku

Wczoraj wybrałem się na dłuĹźszy spacer do pobliskiego lasku, ktĂłry otoczony jest kilkoma bujnie porośniętymi ugorami. To tam właśnie rośnie bardzo duĹźo róşnego zielska i traw, więc do domu wrĂłciłem znowu z wielkim bukietem chwastĂłw i traw, z ktĂłrego dzisiaj rano przyrządziłem moim kanarkom „zielonoświątkowe“ pęczki ptasich specjałów... Przy okazji zrobiłem kilka fotek naszego lasku, ktĂłre pozwalam sobie zamieścić jako ilustrację do dzisiejszego, świątecznego wpisu. Przy okazji zauwaĹźyłem, Ĺźe powoli zaczynają wyrastać pręciki babki, ktĂłre kanarki wprost uwielbiają. Myślę, Ĺźe juĹź gdzieś za tydzień moĹźna będzie wybrać się na pierwsze „Ĺźniwo“. Pręciki będą jeszcze co prawda niedojrzałe, ale kanarki objadają babkę we wszystkich fazach jej rozwoju: od niedojrzałych pączkĂłw przez kwiaty aĹź do dojrzałych, brązowawych nasion... Warty polecenia jest teĹź wyrośnięty szczaw, tzn. jego nasiona, a takĹźe nasionka narduszki...

A oto wspomniane fotki z naszego, odległego o 0,5 km lasku wraz z przyległymi ugorami, porośniętymi wszelakim zielskiem...

            
            
            

Pozdrawiam

[feno-typ]

Wystudzana oliwkowa samiczka zniosła dzisiaj rano jajko na podłodze fruwalki… Szkoda mi ptaszka, ale nic niestety poradzić nie mogę i mam nadzieję, Ĺźe na tym jednym jajku się skończy... Prawdopodobnie następne jajko zniesie teĹź samiczka z lęgĂłwki nr. 3, ta, ktĂłra tak często kłóciła się ze swoim partnerem. Ptaszek bardzo uparcie obnosi po fruwalce paprochy i wciera się na półce z zieleniną, więc wszystko wskazuje na to, Ĺźe i tym razem bez jajka się nie obędzie. Trudno, trzeba ten okres jakoś przetrwać...

Ósemka pisklęta z lęgĂłwek 3 i 4 jest juĹź razem w większej fruwalce. Wczoraj rano zaobserwowałem dość wyraĹšną agresję samczyka w stosunku do dwĂłch najbardziej samodzielnych piskląt, więc nie pozostało mi nic innego, jak przenieść go do metalowej wolierki, a troje piskląt, ktĂłrymi opiekowała się weteranka, dodać do piątki zajmującej fruwalkę... Maluchy tylko przez jakiś czas nawoływały opiekuna, ale bardzo szybko wzięły przykład ze starszych o dwa dni kuzynĂłw i juĹź po południu poĹźywiały się zupełnie samodzielnie. Gorzej było z oddzielonym od nich samczykiem, ktĂłry nie mĂłgł przyzwyczaić się do wolierkowego „rozgardziaszu” dokazującej młodzieĹźy. W odróşnieniu od weteranki, samczyk bardzo wyraĹšnie cierpiał, ciągle nerwowo atakował poszczegĂłlne młode ptaszki, a poniewaĹź te nie pozostawały mu dłuĹźne, więc po jakimś czasie nerwowa atmosfera zaczęła się udzielać innym i w wolierce gonitwom i kłótniom nie było końca. Po kilku godzinach tych przepychanek zabrałem samczyka do wolnej lęgĂłwki nr. 4, gdzie pozostanie on aĹź do rozpoczęcia pierzenia się, bo w tej chwili nie jest on jeszcze gotowy do Ĺźycia w stadzie i potrzebuje własnego „rewiru”...

Tak więc cała piątka samczyków siedzi już samotnie w oddzielnych lęgówkach, wydziera się w niebo głosy, a ich opiekun czeka na rozpoczęcie okresu wymiany piór, żeby móc wreszcie przenieść ptaki do wspólnych wolierek, a lęgówki porządnie wymyć, przedzielić przegrodami i przygotować na kwatery dla trenowanych do wystaw młodych kanarków...

Wczoraj rano zaobrączkowałem ostatnią trĂłjkę piskląt drugiej z oliwkowych samiczek. Niestety, takĹźe i w tym gniazdku dwoje piskląt zdradza szekowatość, sądząc po ich bardzo jasnych pazurkach... Co prawda ptaszki są jeszcze bardzo małe i pazurki mogą im trochę ściemnieć,  ale chyba jednak pozostaną wyraĹšnie jaśniejsze od pozostałych... To z kolei oznacza, Ĺźe na 18 młodych kanarkĂłw żółto-czarnych, siedem będzie szekowatych, czyli więcej jak 1/3...

Już za kilka dni sporządzę sobie dokładną analizę lęgów, którą opublikuję także w formie odrębnego sprawozdania...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Rozsypały się te moje ptaszki, oj, rozsypały... Codziennie po pracy wchodząc do pokoju kanarkowego, „zamykam oczy“, czyli udaję, Ĺźe nie widzę rozsypanej na podłodze „poduszki”, łapię odkurzacz i dopiero po 10 – 15 minutach oddycham z ulgą Najwięcej piĂłr leci z metalowej, niebieskiej wolierki; kanarcza młodzieĹź "wyliniała" , Ĺźe aĹź przykro patrzeć... Na szczęscie apetyt ptaszkom dopisuje, więc znika teĹź barwiony pokarm białkowy...

Pierzenie się rozpoczęły teĹź niektĂłre dorosłe kanarki. To dobrze, bo w pokoju wreszcie robi się ciszej. Samczyki milkną jeden po drugim, a samiczki w tej polęgowej ciszy robią się coraz „chłodniejsze”...

Dzieciarnia z klatek 3 i 4, ktĂłra obecnie dorasta w jednej z fruwalek, strasznie się na mnie obraziła i za kaĹźdym razem, gdy zbliĹźam się do klatki, reaguje totalną paniką. Powodem jest zbyt póŚne, związane z nieprzyjemnym wyłapywaniem, załoĹźenie ptaszkom dodatkowych obrączek zaciskowych. Zwykle robię to zaraz po wyfruwie kanarcząt z gniazdka, a więc w czasie, gdy są one jeszcze stosunkowo ufne, a przez nadmiar wraĹźeń związanych z opuszczeniem gniazdka, nie reagują paniką na procedurę zakładania obrączek, ale tym razem spóŚniłem się o dobry tydzień i obrączki załoĹźyłem ptaszkom w okresie, gdy poznały one juĹź własne moĹźliwości ucieczki i cała „akcja” związana była z dość mozolnym i długotrwałym wyłapywaniem... W rezultacie ptaszki boją się teraz mojej ręki, jak diabeł święconej wody. Wystarczy, Ĺźe złapię za zewnętrzne karmidełko czy poidełko, a w fruwalce powstaje taka panika, Ĺźe cała hodowla zamiera z przeraĹźenia   Najgorsze, Ĺźe dzieciarnia dostaje jeszcze ciągle pokarmy w kamionkowych miseczkach, ktĂłre trzeba wstawiać do fruwalki... Reakcja po pojawieniu się ręki w przestrzeni klatki, to juĹź nie jest panika, ale zbiorowa prĂłba samobĂłjstwa przez rozbicie się o ściany, Ĺźerdki i kratki... Nie mam pojęcia w jaki sposĂłb przeprowadzę za tydzień tą nieszczęsną Ăłsemkę do drewnianej wolierki. Chyba będę musiał całkowicie zacienić pokĂłj, bo następne długotrwałe wyłapywanie tych panikarzy będzie oznaczało ostateczne skojarzenie mnie z czymś w rodzaju kanarkowego wampira...

Pisklęta w lęgĂłwce oliwkowej samiczki ukończyły dzisiaj dwunasty dzień Ĺźycia i są coraz „fajniejsze”. Ziewają, poprawiają zawiązki piĂłrek, przeciągają się po przebudzeniu... Oczywiście mają juĹź otwarte oczka i bacznie śledzą moje krzątanie się przy klatkach. Na przystawiony do klateczki gniazdowej palec nie reagują jeszcze „taktyką strusia”, czyli chowaniem główki w muldę gniazdka przy jednoczesnym wystawieniu do gĂłry kuperka, ale otwierają dziobki, prosząc o pokarm. Pewnie za dwa, trzy dni zorientują się, Ĺźe mĂłj paluch nie ma nic wspĂłlnego z jedzeniem i rozpoczną w/w „wypinanie się” na mnie... C’est la vie... Takie Ĺźycie...

Pozdrawiam

[Granos]

Widzę ,ze sezon dobiega konca ...   Trochę mnie zdziwiło pierzenie poniewaĹź moje kanarki rok temu zaczęły pierzenie z początkiem sierpnia a wiec troche róşnicy czasowej-nie wiem moze to przez to, Ĺźe nie miały lęgĂłw.Mam jedno pytanie: kiedyś czytałem Twoją relację z wybierania młodych do wystaw i tu właśnie to pytanie ile kanarki muszą mieć skończone miesięcy by moĹźna było dokonac takiego przeglądu odchowu?

[feno-typ]

Widzę ,ze sezon dobiega konca ...   Trochę mnie zdziwiło pierzenie poniewaĹź moje kanarki rok temu zaczęły pierzenie z początkiem sierpnia a wiec troche róşnicy czasowej-nie wiem moze to przez to, Ĺźe nie miały lęgĂłw.Mam jedno pytanie: kiedyś czytałem Twoją relację z wybierania młodych do wystaw i tu właśnie to pytanie ile kanarki muszą mieć skończone miesięcy by moĹźna było dokonac takiego przeglądu odchowu?

Cześć Granos

Z całą pewnością powodem tak póŹnego rozpoczęcia wymiany piór u Twoich kanarków spowodowana była brakiem lęgów, bo jeśli dorosłe ptaki przynajmniej trzykrotnie miały pisklęta, to zwykle natychmiast po wystudzeniu, a nawet w jego trakcie, rozpoczynają wymianę piór. Jest to chyba zależne od poziomu hormonów, który u parek lęgowych jest zupełnie inny niż u ptaków, które lęgów nie przechodziły...

Co do wstępnej selekcji ptakĂłw do wystaw, to powiedziałbym, Ĺźe nie ma ona jakiegoś ściśle określonego „punktu startowego“; ptaki naleĹźy oglądać po kątem ewentualnego wystawienia od samego początku, dobrze jest robić sobie notatki, porĂłwnywać kandydatĂłw ze standardem itd. WaĹźne jest teĹź ustalenie płci ptakĂłw, bo poza mozaikami, gdzie samiczki mają swoją kategorię, na wystawy wybiera się zwykle samce, bo są po prostu większe, mają mocniejsze kolory, lepszą postawę itd., więc obserwacja stada powinna być przeprowadzana takĹźe i pod tym kątem.

Jeśli chodzi Ci o moment, w ktĂłrym ptaki do wystaw umieszcza się w pojedynczych klatkach treningowych, to z tym teĹź bywa rĂłznie. Czasem młode kanarki przechodzą młodzieĹźowe pierzenie juĹź w takich klatkach, co eliminuje niebezpieczeństwo wzajemnego rujnowania sobie upierzenia (np.  koronki), a takĹźe ogranicza praktycznie do minimum moĹźliwość złamania sobie piĂłr długich, do ktĂłrego dochodzi najczęściej w większych wolierach... Z drugiej strony zbyt długie trzymanie młodego ptaka w ciasnej klatce treningowej, bez moĹźliwości wyładowania nagromadzonej energii moĹźe być powodem pewnej ospałości i apatii ptaka, ktĂłra robi na sędziach bardzo negatywne wraĹźenie... Często dochodzi teĹź po prostu do zapasienia, jeśli ptaki zbyt obficie się karmi, np. podaje się barwiony pokarm białkowy, co w okresie pierzenia się jest przecieĹź konieczne...

Myślę zatem, Ĺźe – podobnie jak w innych sprawach – najlepszy jest kompromis, czyli trzymanie ptakĂłw w wolierze do czasu, w ktĂłrym konkretny kanarek prawie zupełnie się juĹź wypierzy, ale na tyle wcześnie, Ĺźeby do terminu pierwszej wystawy było jeszcze dość czasu na ewentualne odrośnięcie usuniętych, złamanych piĂłr długich i przyzwyczajenie go do ciasnej klatki... W zaleĹźności zatem od daty wyklucia się danego kandydata moĹźe to być juĹź koniec lipca, sierpień, czy nawet pierwsza połowa września... Koniec września moĹźe juĹź być problematyczny, bo młody kanarek, ktĂłry dotychczas przebywał w większej wolierze, potrzebuje kilku tygodni do całkowitego przyzwyczajenia się do ciasnoty klatki treningowej, czy – pod koniec treningu – do klatki wystawowej, a w paĹšdzierniku zwykle zaczynają się juĹź pierwsze, lokalne wystawy.

Nie wiem, czy prenumerujesz Exotę, ale tam w piątym, tegorocznym numerze (wrzesień-paŹdziernik) ukaże się odcinek mojej całorocznej serii artykułów, który poświęcony będzie właśnie przygotowywaniu ptaków do wystaw... Jeśli więc temat Cię interesuje, a pisma nie prenumerujesz, kup sobie przynajmniej ten numer

Pozdrawiam

[Granos]

Cześć Granos

Z całą pewnością powodem tak póŹnego rozpoczęcia wymiany piór u Twoich kanarków spowodowana była brakiem lęgów, bo jeśli dorosłe ptaki przynajmniej trzykrotnie miały pisklęta, to zwykle natychmiast po wystudzeniu, a nawet w jego trakcie, rozpoczynają wymianę piór. Jest to chyba zależne od poziomu hormonów, który u parek lęgowych jest zupełnie inny niż u ptaków, które legów nie przechodziły...

Co do wstępnej selekcji ptakĂłw do wystaw, to powiedziałbym, Ĺźe nie ma ona jakiegoś ściśle określonego „punktu startowego“; ptaki naleĹźy oglądać po kątem ewentualnego wystawienia od samego początku, dobrze jest robić sobie notatki, porĂłwnywać kandydatĂłw ze standardem itd. WaĹźne jest teĹź ustalenie płci ptakĂłw, bo poza mozaikami, gdzie samiczki mają swoją kategorię, na wystawy wybiera się zwykle samce, bo są po prostu większe, mają mocniejsze kolory, lepszą postawę itd., więc obserwacja stada powinna być przeprowadzana takĹźe i pod tym kątem.

Jeśli chodzi Ci o moment, w ktĂłrym ptaki do wystaw umieszcza się w pojedynczych klatkach treningowych, to z tym teĹź bywa rĂłznie. Czasem młode kanarki przechodzą młodzieĹźowe pierzenie juĹź w takich klatkach, co eliminuje niebezpieczeństwo wzajemnego rujnowania sobie upierzenia (np.  koronki), a takĹźe ogranicza praktycznie do minimum moĹźliwość złamania sobie piĂłr długich, do ktĂłrego dochodzi najczęściej w większych wolierach... Z drugiej strony zbyt długie trzymanie młodego ptaka w ciasnej klatce treningowej, bez moĹźliwości wyładowania nagromadzonej energii moĹźe być powodem pewnej ospałości i apatii ptaka, ktĂłra robi na sędziach bardzo negatywne wraĹźenie... Często dochodzi teĹź po prostu do zapasienia, jeśli ptaki zbyt obficie się karmi, np. podaje się barwiony pokarm białkowy, co w okresie pierzenia się jest przecieĹź konieczne...

Myślę zatem, Ĺźe – podobnie jak winnych sprawach – najlepszy jest kompromis, czyli trzymanie ptakĂłw w wolierze do czasu, w ktĂłrym konkretny kanarek prawie zupełnie się juĹź wypierzy, ale na tyle wcześnie, Ĺźeby do terminu pierwszej wystawy było jeszcze dość czasu na ewentualne odrośnięcie usuniętych, złamanych piĂłr długich i przyzwyczajenie go do ciasnej klatki... W zaleĹźności zatem od daty wyklucia się danego kandydata moĹźe to być juĹź koniec lipca, sierpień, czy nawet pierwsza połowa września... Koniec września moĹźe juĹź być problematyczny, bo młody kanarek, ktĂłry dotychczas przebywał w większej wolierze, potrzebuje kilku tygodni do całkowitego przyzwyczajenia się do ciasnoty klatki treningowej, czy – pod koniec treningu – do klatki wystawowej, a w paĹšdzierniku zwykle zaczynają się juĹź pierwsze, lokalne wystawy.

Nie wiem, czy prenumerujesz Exotę, ale tam w piątym, tegorocznym numerze (wrzesień-paŹdziernik) ukaże się odcinek mojej całorocznej serii artykułów, który poświęcony będzie właśnie przygotowywaniu ptaków do wystaw... Jeśli więc temat Cię interesuje, a pisma nie prenumerujesz, kup sobie przynajmniej ten numer

Pozdrawiam

Dziękuję za tak  rozwinięta wypowiedĹš! Nowa Exotę prenumeruję i zawsze z checia czytam tegoroczne artykuły o lęgach-gratuluję! W pytaniu miałem na myśli kiedy ma się w miarę dokładny obraz ptaka ,ktĂłry za jakiś czas ma byc kandydatem na wystawy.Z racji ,ze chciałbym zadebiutować w tym roku na wystawie z borderami mini  to warto wcześniej się wypytać .Mam trochę zcas poniewaĹź łódĹš organizuje wystawę raczej na poczatku listopada co dla mnie lepiej poniewaz przez póŚniejsze rozpoczecie lęgĂłw przez bordery dopiero wychowywany jest 2 lęg ale juz się ciesze ,Ĺźe bedę miał 7 borderĂłw do wyboru juz z 2 lęgĂłw. Jeszcze raz dziękuję za odpowiedĹš!