Lęgi 2009 u feno-typa

[feno-typ]

Niestety oliwkowa samiczka nie pozwoliła mi zajrzeć dzisiaj rano do gniazdka, więc nie wiem, czy rozpoczęło się u niej klucie piskląt. Ale sam fakt, że nie chciała zejść z gniazdka przemawia raczej za kluciem...

Oczywiście nie wytrzymałem i prześwietliłem jajka w obu gniazdach samiczek z lęgĂłwek nr. 3 i 4.  Z jedenastu zniesionych jajeczek (5 + 6) dziesiątka wydaje się być zalężona, po pięć jajek w kaĹźdym gniazdku. Tylko jedno jajko w lęgĂłwce nr. 4 jest czyste i to nie jajko końcowe, ale pierwsze! Nie mam co do tego wątpliwości, bo chociaĹź jajeczek nie oznaczałem, to pierwsze było największe i tym samym łatwe do odróşnienia, natomiast jajko końcowe ma bardziej intensywną barwę i jest zalężone... Tak więc jak wszystko przebiegnie bez niespodzianek, ten lęg będzie rzeczywiście najliczniejszy, tak jak sobie tego Ĺźyczyłem.

Samczyk-opiekun ósemki kanarcząt z fruwalki wrócił do swojej partnerki w lęgówce nr. 4.
Zdecydowałem się na to posunięcie, bo ptak karmił młode kanarki już bardzo rzadko, ale za to intensywnie odganiał je od kamionkowych miseczek z pokarmem, przez co dochodziło do nieustannych awantur. Trochę boję się o niewidzącego na lewe oczko małego kanarka, którego samczyk karmił najintensywniej, ale nie miałem raczej innego wyboru, a poza tym ptaszek musi w końcu nauczyć się samodzielnego odnajdywania jedzenia, co zresztą przychodzi mu coraz łatwiej... Zaraz po zabraniu z fruwalki samczyka, młode kanarki obsiadły pełne miseczki i bardzo ochoczo zabrały się za jedzenie... Kaleka siedział przez chwilę na żerdce, ale potem również sfrunął na podłogę i podreptał do reszty. Myślę, że jakoś da sobie radę...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Cztery nowo wyklute pisklęta oliwkowej samiczki z lęgówki nr. 5 rozwijają się bezproblemowo. Wszystkie podnoszą pięknie główki i proszą o pokarm, a to jest w tej chwili najważniejsze. Od wczoraj karmi je także ojciec, chociaż przeważnie robi to matka, która bardzo rzadko schodzi z gniazdka. Cieszę się z tak licznego lęgu, bo większość piskląt tej samiczki nie zdradza śladów szekowatości, ale za to prawie wszystkie ptaszki mają niesamowicie szeroką i mocno zarysowaną melaninę. Aż szkoda, że jest to jej ostatni lęg... Ponieważ ptaszek tak dobrze się u mnie sprawdził, pozostawię go sobie na następny sezon i niemalże na pewno skojarzę z samczykiem od Fabio Perriego. Również jego ptaki odznaczają się przepiękną szeroką melaniną, więc potomstwo będzie wspaniałe...

Podobnie jak to było przy poprzednich lęgach, zmuszony zostałem porozdzielać siatkowymi przegrodami parki w lęgówkach nr. 3 i 4. Szczególnie w trzeciej klatce co chwilę wybuchały takie gonitwy i bójki, że zacząłem się poważnie obawiać o jajeczka. Zupełnie nie rozumiem skąd bierze się ta wzajemna wrogość i bezwzględne zwalczanie się; obie parki bardzo zgodnie wychowały już całe mnóstwo piskląt, a w okresie wysiadywania dochodzi do takich dziwnych antypatii... No cóż, w tej chwili najważniejsze jest bezstresowe wysiadywanie, więc połączę ptaki dopiero po wykluciu się piskląt. Przy okazji dokonałem drugiej kontroli obu gniazd i z przykrością stwierdziłem obumarcie jednego z zalężonych jajeczek w lęgówce nr. 4. Pozostałe cztery embriony rozwijają się prawidłowo, a w lęgówce nr. 3 wszystkie pięć jajeczek jest ok., więc dalej jest się z czego cieszyć...

Dwudziestosiedmiodniowe pisklęta w fruwalce korzystają już z zewnętrznych karmidełek oraz gaszą pragnienie w poidełku. Także ślepe na jedno oczko pisklę, którego fotkę zamieszczam poniżej, radzi sobie coraz lepiej. Ptaszek nie nawołuje już dorosłego opiekuna, ale pożywia się samodzielnie. Szczególnie przypadły mu do gustu miękkie kiełki i świeży ogórek, coraz lepiej radzi sobie też z poruszaniem się po klatce, co przy jednym oczku wcale nie jest takie proste.

Niestety nie udało mi się dotąd z cała pewnością stwierdzić, czy ptaszek wykluł się już ślepy, czy też stracił oko przez zbyt agresywnego rodzica... Może doszło do tragedii podczas jakiejś zaciekłej gonitwy dorosłych ptaków, które przekłuły malcowi oczko pazurkiem... Ciągle jeszcze wydaje mi się, że podczas regularnych kontroli gniazda wszystko było w porządku i nie jest to ślepota wrodzona. Być może wizyta u weta pozwoli ostatecznie rozwiązać zagadkę...



Ptaki mają tak rozstawione oczka, Ĺźe potrafią patrzeć praktycznie dookoła głowy; tylko niewielki kąt – jakieś 10 – 15° za główką –  nie jest obejmowany wzrokiem, ale poprzez zupełnie nieznaczne skręcenie główki ptak likwiduje ten „martwy kąt”, a Ĺźe dzieje się to bardzo szybko, moĹźna bez przesady powiedzieć, Ĺźe obejmuje on wzrokiem wszystko, co dzieje się dookoła jego główki. Jeśli uświadomimy sobie dodatkowo, Ĺźe ptak moĹźe jednocześnie odbierać i błyskawicznie analizować róşne obrazy postrzegane z obu stron główki, a rozstawienie oczu gwarantuje mu przestrzenne widzenie przedmiotĂłw znajdujących się z przodu, to łatwo moĹźna sobie wyobrazić jak wielkim utrudnieniem jest posiadanie tylko jednego oka... MĂłj półślepy maluch nie tylko nie jest w stanie prawidłowo „obliczyć” dystansu przy skoku na sąsiednią Ĺźerdkę, ale z powodu zaciemnienia połowy pola widzenia, musi nieustannie kręcić główką, aby choćby częściowo objąć wzrokiem swoje otoczenie... WyobraĹźam sobie, Ĺźe jest to szalenie męczące...

Ĺźyjąc w naturze taki na wpół ślepy ptak nie ma szans przeĹźycia, bo stałby się bardzo łatwą zdobyczą skradających się wrogĂłw, ale akurat kanarek moĹźe z takim kalectwem doĹźyć „póŚnej starości”, jeśli tylko zapamięta przestrzenne właściwości klatki czy woliery i nauczy się po niej bez problemĂłw poruszać... Nie musi zdobywać jedzenia, a naturalnych wrogĂłw wokół siebie nie ma...

Od poniedziałku zaczynam dwutygodniowy urlop, ale juĹź jutro „uczczę” 1-szo majowe święto rozstawieniem drugiej wolierki i przekwaterowanie do niej części mojej kanarczej młodzieĹźy. Mam nadzieję, Ĺźe cała operacja, poprzedzona gruntownym sprzątnięciem całego pokoju, odbędzie się w miarę sprawnie i bez przykrych niespodzianek. JuĹź w sobotę powinienem zamieścić pierwsze zdjęcia...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Korzystając z przepięknej pogody, zaraz z rana wybrałem się do parku. żona prosiła mnie, abym przyniósł parę gałązek bzu, ale ja oczywiście nie zapomiałem również o kanarkach:)

W parku było po prostu przecudnie! Słowiki, kosy i sikorki wyśpiewywały swoje poranne pieśni, słońce powoli przedzierało się przez gęste już listowie drzew i krzewów, a trawa pokryta była rosą... Ponieważ zabrałem ze sobą aparat fotoraficzny, pozwalam sobie wkleić w tym miejscu kilka fotek...

      

Do domu wrĂłciłem dopiero po godzinie. Po ułoĹźeniu bukietĂłw z bzu, zabrałem się za obrĂłbkę "przytachanego" do domu zielska. Przebrałem i posortowałem łodyĹźki, po czym powiązałem wszystko w odpowiednie pęczki i dokładnie spłukałem pod bieżącą wodą.  Gotwowe kanarcze porzysmaki odstawiłem na balkonie do przeschnięcia.

         

Tym razem niedojrzałe nasionka traw i pastuszki dostały wszystkie moje kanarki, także rodzice w lęgówkach. Ptaki obsiadły zielsko natychmiast i przez dobrą godzinę w pokoju kanarkowym zapanowała kompletna cisza... Jest tak zawsze po podaniu zielska; od czasu do czasu słychać tylko skrzek jakichś drobnych przepychanek, ale poza tym panuje absolutny spokój... Oczywiście kanarcza młodzież w wolierce dostała kilka pęczków, żeby nie było kłótni, ale i tak do tego głównego na półeczce natychmiast ustawiła się kolejka...

     

       

Pozdrawiam

[feno-typ]

MĂłj internetowy provider wiedział chyba, Ĺźe będę miał sporo pracy przy kanarkach, więc zablokował mi dojście do sieci:) Oczywiście to tylko Ĺźart, ale rzeczywiście od niedzielnego wieczora do dzisiejszego ranka, nie miałem dostępu do internetu, więc w poniedziałek posprzątałem pokĂłj kanarkowy, a wczoraj przywiozłem z piwnicy i poskładałem drewnianą wolierę i trzecią fruwalkę dla wystudzanych samiczek. Co prawda fruwalka będzie potrzebna dopiero za tydzień, ale tak sobie pomyślalem, Ĺźe moĹźna przytachać ją do mieszkania juĹź teraz, przy okazji rozgardiaszu z gruntownym sprzątaniem i montowaniem wolierki. Ustawiłem więc ją na metalowej wolierce, czystą  i gotową do przyjęcia zmęczonych trudami lęgĂłw samiczek. Jako pierwsza powędruje do niej oliwkowa samiczka z lęgĂłwki nr. 5, ktĂłrej pisklęta mają obecnie 6 dni, a ktĂłrej fotkę przy karmieniu piskląt zamieszczam poniĹźej.



PokĂłj kanarkowy prezentuje się doskonale. Z wszystkimi klatkami i wolierkami jest miejsce na 60 – 70 ptakĂłw. Rozmieszczanie kanarczej młodzieĹźy przebiegać będzie zgodnie z  ustalonym planem, dopiero po wypierzeniu się młodych kanarkĂłw i podziale lęgĂłwek na 16 boksĂłw treningowych będę musiał dokonać następnych „przetasowań”, ale to dopiero gdzieś na początku września...

   

W duĹźej drewnianej wolierce zamieszkały juĹź pierwsze „podloty“, czyli miesięczne kanarki z klatek nr. 3 i 4, wraz z ptaszkiem ślepym na jedno oczko... To właśnie o niego bałem się najbardziej, sądząc, Ĺźe się pogubi w tak duĹźej klacie, ale maluch, podobnie jak jego rodzeństwo i kuzyni, dość szybko przystosował sie do nowych warunkĂłw. Korzystając z faktu, Ĺźe ptaszki nie są jeszcze tak płochliwe, zrobiłem kilka zdjęć. Przynajmniej trĂłjka ptakĂłw z tej Ăłsemki jest wyjątkowo ładna; juĹź teraz, mimo „przejściowego“ upierzenia, ptaki mają wspaniałą, szeroką i bardzo ciemną melaninę rysunku i nienaganną sylwetkę. Mam nadzieję, Ĺźe po wypierzeniu się będą wyglądały jeszcze ładniej.

         

Osiem kanarcząt w wolierce o wymiarach 1,10 x 0,70 x 1,60 m musi się co prawda „szukać“, ale juĹź wkrĂłtce przybędą 21-dniowe obecnie kanarczęta weteranki, a potem dziewiątka piskląt z klatek nr. 3 i 4, naturalnie jeśli wszystkie się wyklują... Razem byłoby wtedy 21 kanarkĂłw, ale weterankę czeka jeszcze jeden, trzeci i ostatni lęg, więc docelowo w tej wolierce kanarkĂłw moĹźe być trochę więcej.

   

A´propos weteranki... Także i w tym lęgu ptaszek dzielnie wychowuje czwórkę piskląt, zupełnie nie zdradzając ochoty na nowe gniazdo. Ptaszki powoli próbują pożywiać się same. Idzie im to jeszcze dość opornie, więc mama dokarmia je nieustannie czym tylko może. Oczywiście w ogóle nie interesują jej ich piórka, a to jest bodajże najważniejsze... Jej pratner wydziera się w klatce u góry przez cały dzień, ale weteranka wcale się tym nie przejmuje, ani nie przykuca, ani nie nawołuje samczyka, jakby wiedziała, że będzie jeszcze kilka dni potrzebna kanarczętom.



Natomiast druga z kanarczych mam, oliwkowa samiczka z lęgĂłwki nr. 1 zaczęła w niedzielę „kręcić młynki“, akurat w dniu wyfruwu z gniazdka jej dwĂłjki piskląt. ChociaĹź i ta samiczka nie podskubuje piskląt, na wszelki wypadek zawiesiłem jej drugie gniazdko i podałem nieco budulca, a ptaszek natychmiast rozpoczął budowę trzeciego gniazdka. Wczorajszego popołudnia dopuściłem do niej samczyka i ptaki odbyły kilka prawidłowych kopulacji, po czym samiczka prĂłbowała samczyka przepędzić, prawdopodobnie z obawy o dwoje piskląt. Oczywiście zaraz zabrałem go z klatki, a samiczka, jakby się nic nie stało, zajęła się karmieniem dwĂłjki dzieci, ktĂłre podczas pobytu samczyka czmychnęły z powrotem do gniazdka. Tym razem zainteresowanie trzecim lęgiem przyszło o kilka bardzo istotnych dni póŚniej; myślę, Ĺźe dopiero gdzieś za dwa dni rozpocznie się składanie jaj, a to oznacza, Ĺźe wysiadywanie samiczka rozpocznie nie wcześniej niĹź za tydzień, a do tego czasu bez problemu wprowadzi swoją dwĂłjkę w całkowitą samodzielność...

      

Zmieniłem decyzję i pozwoliłem jednak na czwarty lęg nieintensywnej samiczce od Fabio Perriego, która jak dotychczas miała tylko jedno pisklę. Ptaszek bardzo intensywnie domagał się lęgu, a ponieważ pierwszego (z karłowatym jajeczkiem) praktycznie nie było, jestem pewny, że to ostatnie wysiadywanie samiczki zbytnio nie obciąży... Piskląt się raczej nie spodziewam, bo po trzech nieudanych lęgach i regularnym obumieraniu większości zarodków, także i tym razem wszystko odbędzie się prawdpodobnie tak samo... Dzisiaj ptaszek zniósł czwarte jajko i rozpoczął intensywne wysiadywanie; więc jutro oddam samiczce oryginały...



Jak juĹź wspomniałem, w lęgĂłwce nr. 4 dzisiaj rozpoczyna się klucie; natomiast w piątek przyjdą na świat pisklęta w klatce nr. 3. Obie parki harmonizują doskonale, czupurna parka z trĂłjki uspokoiła się, a samczyk zastępuję nawet partnerkę regularnie w wysiadywaniu pięciu jajek. Podobnie zachowuje się samczyk z czwĂłrki, ale trochę mniej pilnie, niĹź jego sąsiad z dołu... Ten za to nieustannie rozpieszcza swoją partnerkę dokarmianiem... Cieszy mnie ta sytuacja, bo obie samiczki jako następne trafią  na początku trzeciej dekady maja do fruwalki na wystudzenie, a pisklętami będą musiały zająć się samczyki...



Oliwkowe kanarki z dolnej fruwalki wyrosły na bardzo ładne ptaki; róşnica wieku zatarła się juĹź zupełnie – wszystkie ptaki zachowują się tak samo... Prawdopodobnie juĹź wkrĂłtce dotrze do nich dwĂłjka oliwkowych z metalowej wolierki, bo pierwszolęgowe ptaszki zaczną się juĹź niedługo pierzyć i nie chciałbym je trzymać razem z kanarkami czerwonymi, ze względu na podawany barwnik. Tak więc wszystkie oliwkowe kanarki zajmą obie dolne fruwalki i będą dostawały pokarm białkowy z luteiną, podczas gdy czerwono-czarne spędzą pierzenie się (i dobarwianie kantaksantyną) w dwĂłch wolierkach...



Pozdrawiam

[feno-typ]

Niestety w gniazdku parki z lęgówki nr. 4 wykluło się tylko troje piskląt...
 
ChociaĹź obumieranie zarodkĂłw, czy – jak w tym przypadku – ukształtowanych juĹź całkowicie piskląt naleĹźy do hodowlanej codzienności, to jednak gdy pisklę z jakichś niewyjaśnionych przyczyn umiera tuĹź, tuĹź przed wykluciem, sprawa jest bardzo bolesna...

Około siĂłdmej rano, widząc, Ĺźe w gniazdku, obok trĂłjki piskląt leĹźy jeszcze jajko, wyjąłem je, aby przyjrzeć się mu z bliska. W trakcie obracania go w palcach zupełnie dla mnie niespodziewanie nacięta wokoło „czapeczka“ skorupki pękła, a gdy ją ostroĹźnie zdjąłem, moim oczom ukazał się zwinięty w kłębuszek, całkowicie rozwinięty juĹź, ale niestety nieĹźywy pisklak. Biedak zdołał zatem przepiłować skorupkę, ale prawdopodobnie nie miał juĹź sił doprowadzić do jej pęknięcia. Nie zaglądałem wczoraj do gniazdka, aby nie niepokoić niepotrzebnie bardzo uparcie siedzącej na muldzie samiczki i dopiero dzisiaj rano, gdy ptaszek się poĹźywiał skontrolowałem wynik lęgu... Dramat musiał zatem rozegrać się w najniekorzystniejszej dla klucia porze, a mianowicie w nocy, bo poza tym jajkiem w gniazdku nie było Ĺźadnych skorupek, więc pozostałe pisklęta prawdopodobnie wykluły się juĹź duĹźo wcześniej... Być moĹźe jajeczko leĹźało niekorzystnie pod śpiącą samiczką i słabiutkie przecieĹź pisklę nie było w stanie doprowadzić do pęknięcia przeciętej juĹź skorupki, być moĹźe akurat skorupka tego jajka była wyjątkowo gruba – nie wiem...

Robię sobie wyrzuty, Ĺźe nie skontrolowałem wczoraj wieczorem tego gniazda, chociaĹź prawdopodobnie i tak nic bym nie zrobił, widząc wyraĹšne nacięcia. Z zasady bowiem staram się nie pomagać przy kluciu, wychodząc z załoĹźenia, Ĺźe ten akt jest pierwszą bardzo waĹźną prĂłbą witalności pisklęcia i Ĺźe powinno ono poradzić sobie z tym samo. Poza tym, wszelkie manipulacje przy klującym się pisklęciu (a do nacięcia trzeba by uĹźyć czegoś ostrego, np. czubka noĹźyka) mogą bardzo łatwo doprowadzić do zranienia ściśle przylegającego do skorupki pisklęcia, więc lepiej takich „operacji“ nie prĂłbować... Oczywiście wszystko to jest słuszne, ale kiedy przeĹźywa się coś takiego jak to poranne odpadnięcie „czapeczki“, człowiek mimo wszystko robi sobie wyrzuty, Ĺźe być moĹźe jednak naleĹźało jakoś pomĂłc...

No cóż, szkoda ptaszka, tym bardziej, że właśnie od tej parki jak dotychczas doczekałem się wyjątkowo ładnych ptaków... Kilka z jej przychówku widać na wczorajszych fotkach, to te z białymi obrączkami zaciskowymi na lewych nóżkach...

Jutro klucie pięciu piskląt w gniazdku nr. 3. Dzisiaj rano parka zupełnie niespodziewanie ponownie rozpoczęla zaciekłe kłótnie i walki, więc musiałem ptaki rozdzielić. Chyba pozostawię przegrodę aż do weekendu, żeby pisklęta miały spokojne klucie i zostały przynajmniej kilka razy dobrze nakarmione. Wszelki niepokój w tej fazie może skończyć się jeszcze większą tragedią...

Samiczka w lęgówce nr. 2 zniosła przed godziną piąte, turkusowe, nieco większe od pozostałych jajko końcowe i otrzymała do wygrzewania pozostałe cztery... Termin ewentualnego klucia przypadnie zatem 20-go maja.

Oliwkowa samiczka z lęgówki nr. 1 przesiaduje na gotowym już gniazdku, tylko sporadycznie schodząc zeń, dla nakarmienia dwójki piskląt. Te z kolei, jakby wiedziały, że mama już niedługo będzie miała dla nich o wiele mniej czasu, bardzo dzielnie zwiedzają klatkę, próbując nawet potraw z kamionkowych miseczek. Myślę, że gdzieś najpóŹniej w niedzielę ptaszki zaczną odżywiać się same i będzie je można przenieść do czekającej na nie, pustej wysprzątanej fruwalki. Oczywiście nie będę się z przeprowadzką spieszył; akurat ta samiczka bardzo sumiennie wypełnia swoje obowiązki nawet w okresie znoszenia kolejnych jajek, schodząc z gniazdka przy najmniejszym, proszącym popiskiwaniu piskląt. Tak było poprzednim razem i tak będzie prawdopodobnie i teraz, więc ptaszki będą mogły zostać w lęgówce aż do samodzielności...

Także czwórka piskląt weteranki rozwija się bardzo szybko; ptaszki myszkują po całej lęgówce, a to jest zwykle początek samodzielnego jedzenia. Weteranka dalej nie zdradza żadnego zainteresowania trzecim lęgiem, więc akurat w tej klatce problemów raczej nie będzie...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Zgodnie z harmonogramem, w piątek rozpoczęło się klucie w gniazdku lęgówki nr. 3. Niestety, także i tutaj nie odbyło się ono bezproblemowo.

Jak juĹź niejednokrotnie wspominałem, parka w tej klatce bardzo często się kłóci; po dokładniejszych obserwacjach doszedłem do wniosku, Ĺźe wina leĹźy po stronie samiczki. Otóş ptak ten ma – powiedziałbym – lekko „wypaczony” instynkt obrony gniazdka i praktycznie od momentu składania jajek, regularnie kaĹźdego ranka wszczyna brudy. Natychmiast po sfrunięciu z gniazdka, niezwykle zaciekle atakuje samczyka, ktĂłry na początku umyka, ale po pewnym czasie odpowiada atakiem, a potem robi się taki harmider, Ĺźe z klatki sypią się piĂłra i piasek z podłogi... Zwykle rozdzielam wtedy parkę, co nie jest jednak zbyt praktyczne, bo przedział z gniazdkiem ma tylko jedno karmidełko zewnętrzne, więc reszta bogatego w okresie wychowu piskląt menu musi być podawana samiczce w innych naczyniach typu kamionkowe miseczki na podłodze, czy zawieszane na siatce przegrody wewnętrzne pojemniczki i karmidełka. O podaniu zieleniny czy innych warzyw nie ma nawet mowy... Sytuacja jest dodatkowo "wredna", bo akurat samczyk tej parki niezwykle troskliwie opiekuje się pisklętami, karmi je od samego wyklucia, siada na nich podczas nieobecności partnerki, czyści gniazdko, poprawia je – słowem zachowuje się nienagannie. Jeśli wśrĂłd ptakĂłw istnieje coś na wzĂłr naszej ludzkiej zazdrości, to być moĹźe ona jest tą „kością niezgody“, a samiczka zwalcza samczyka właśnie za tą jego, denerwującą ją nadtroskliwość...

Jakie by jednak nie były przyczyny tego zachowania, jedno jest pewne, a mianowicie, Ĺźe – jak to bywa takĹźe wśrĂłd nas ludzi – na tej niezgodzie najbardziej tracą... dzieci. Samiczka, ktĂłra z rana, zamiast nakarmić pisklęta, zajmuje się walkami z samcem, automatycznie dyskwalifikuje się jako kanarcza matka. Co gorsza, kiedy rozdzielę ptaki stałą przegrodą, przez ktĂłrą nie mają one kontaktu wzrokowego, to właśnie samiczka histeryzuje najbardziej! Schodzi z gniazdka i tak „lamentuje“ za utratą partnera, Ĺźe pisklęta dalej pozostają „głodne i chłodne”... Podobnie zachowuje się teĹź samczyk, ale u niego jest to raczej tęskonta za pisklętami, bo zwykle po kilkunastu minutach takiej rozłąki, zaczyna „karmić“ oczko drzwiczek zapadkowych swojego przedziału, upychając w nie pokarm zwracany z wola...

Rozdzielenie parki, zwłaszcza teraz w czasie trawania trzeciego, ostatniego lęgu byłoby też niekorzystne ze względu na mające wkrótce nastąpić wystudzanie samiczki, w czasie którego pisklętami (ok. 10-12 dniowymi) musi zająć się samczyk. Póki mam urlop i jestem w stanie zapobiegać kłótniom, wszystko jakoś się układa, ale kiedy nie ma mnie w domu, sprawy ponownie mogą skończyć się tragicznie; to w gniazdku tej właśnie parki, padło w drugim lęgu ich piąte pisklę...

Ale wróćmy może do piątkowego klucia...
Jak to zwykle bywa, od jego rozpoczęcia, gdzieś ok. godziny 10-tej, samiczka przestała sfruwać z gniazdka. PoniewaĹź ciągle podnosiła się na nim, zaglądała doń i coś tam z niego wyjadała, wiedziałem, Ĺźe wykluło się juĹź przynajmniej jedno z jej piskląt. Osobiście mam zwyczaj nie przeszkadzania ptakom w tej fazie lęgĂłw i gniazdo kontroluję tylko wtedy, gdy samiczka dobrowolinie zeń sfrunie, a to moĹźe się niestety, przeciągać... Samiczki, w ktĂłrych gniazdkach klują się pisklęta schodzą zeń rzadko i przewaĹźnie wtedy, gdy „powietrze jest czyste“, czyli nie ma w pobliĹźu ludzkiego opiekuna. Wiedząc o tym, takĹźe w piątek przygotowany byłem na dość długie czekanie... PoniewaĹź nie siedzę w pokoju kanarkowym bez przerwy, dopiero ok. godziny 17-stej, udało mi się wykorzystać moment nieobecności samiczki i zajrzeć do gniazdka. LeĹźały w nim pozwijane nowowyklute pisklęta i jedno jajko. Oczywiście zawsze w takiej sytuacji ostroĹźnie „mieszam“ palcem w gniazdku, aby policzyć pisklęta. I oto z przeraĹźeniem doliczyłem się ich tylko troje, chociaĹź jajek było pięć! Natychmiast spenetrowałem wzrokiem dno klatki i dostrzegłem czwarte pisklę, na piasku, nieopodal gniazdka! LeĹźało ono zupełnie nieruchomo, więc sądziłem, Ĺźe juĹź nie Ĺźyje. Otworzyłem drzwiczki i wyjąłem je z klatki. Dopiero teraz, trzymając biedaka na dłoni, zauwaĹźylem, Ĺźe się jednak rusza. Czynił to bardzo słabo i „w zwolnionym tempie“, co wskazywało na kompletne wyziębienie... Zacząłem więc chuchać na biedaka, Ĺźeby chociaĹź trochę go rozgrzać, a potem bardzo ostroĹźnie włoĹźyłem go ponowinie do gniazdka. Samiczka usiadła na nim natychmiast po zamknięciu drzwiczek klateczki gniazdkowej, więc sprawa dogrzania „wyrzutka“ została pĂłki co pozytywnie załatwiona.

Oczywiście dość intensywnie zastanawiałem się, co mogło być przyczyną tego wydarzenia. W rachubę wchodziły jedynie dwie moĹźliwości: albo pisklę zostało wyniesione z gniazdka wraz z połowką skorupki, albo między ptakami znowu doszło do jakichś przepychanek na gniazdku i przy okazji szamotaniny, jedno z rodzicĂłw „wykopało“ pisklaka na zewnątrz... Jakby na potwierdzenie drugiej tezy, juĹź po kilkunastu sekundach samiczka sfrunęla z gniazdka i ponownie ostro zaatakowała samczyka... Natychmiast rozdzieliłem ptaki, ale zadziorna samiczka, zamiast wrĂłcić na wyziębione pisklę i jego rodzeństwo, prĂłbowała sforsować siatkę, z wściekłością rozstawiając skrzydła. „Popędziłem jej kota“, czyli postraszyłem nieco z zewnątrz, Ĺźeby zapomiała o samczyku i wrĂłciła na gniazdko... To poskutkowało natychmiast, ale nie rozwiązało sprawy na dłuĹźszą metę, bo rozłoszczony ptak ciągle na nowo sfruwał z gniazda i atakował siatkę. Kiedy zamieniłem ją na stałą przegrodzę, wyrodna matka rĂłwnieĹź zeszła z gniazda i miotała się po przedziale „rozpaczając“ w niebo głosy za utraconym samczkiem. Byłem bezradny... Nie pozostało mi nic innego, jak usiąść obok segmentu i ciągle na nowo „dbać o spokĂłj“...

Mniej więcej ok. 18.30 wykluło się piąte pisklę, bo samiczka wyniosła w dziobie połowę skorupki. Oczywiście moja tak bliska obecność przy klatce gwarantowała „zawieszenie broni”, ale niepokoiła samiczkę, ktĂłra tylko sporadzycznie przyjmowała jakieś potrawy, a jeszcze rzadziej karmiła pisklęta... A skoro tylko oddalałem się od klatek, ptak natychmiast wszczynał kłótnię... W takiej sytuacji odchowanie pięciorga piskląt wydawało mi się absolutnie niemoĹźliwe...

I wtedy to przyszła mi do głowy myśł, Ĺźe moĹźna przecieĹź zamienić pisklęta, czyli klateczkę gniazdkową z trĂłjką trzydniowych piskląt z lęgĂłwki nr. 4 zawiesić na drzwiczkach niezgodnej parki, a piątkę ich nowowyklutych piskląt oddać pod opiekę ich sąsiadom „z gĂłry“.

W tym miejscu muszę wyjaśnić, Ĺźe parka z lęgĂłwki nr. 4 niezwykle zgodnie opiekuje się pisklętami; samiczka praktycznie nie schodzi z gniazdka, a pokarm donosi jej niestrudzony samczyk, ktĂłry „zmusza“ ją wręcz do jego bardzo częstego przyjmowania... Naturalnie samiczka natychmiast skarmia pokarm pisklętom, czyści gniazdko i rozsiada się na nim ponownie...

Zamiana piskląt miała więc sens, bo piątka piskląt, wraz z nowowwyklutym i tym wyziębionym „wyrzutkiem“, otrzymalaby wreszcie rozsądną i właściwą opiekę; ciepło wytrwale siedzącej na gniazdku samiczki i dostateczną ilość podwĂłjnie przetrawionego pokarmu, donoszonego przez samczyka...

Cała, bardzo szybko przeprowadzona "operacja" nie wzbudziła Ĺźadnego podejrzenia; „objętościowo“ troje trzydniowych piskląt zajmuje tyle samo miejsca, co piątka nowowyklutych, więc parka w lęgĂłwce nr. 4 natychmiast troskliwie zaopiekowała się nieco liczniejszym „przychĂłwkiem“...

Wczoraj rano sprawdziłem kondycję piskląt i ku mojej wielkiej radości zaraz po dotknięciu klateczki gniazdkowej, w gĂłrę poszybowało pięć rozwartych małych dziobkĂłw... TakĹźe trĂłjka piskląt u „histeryczki” zareagowała prośbą o nakarmienie, więc zamiana sprawdziła się doskonale!

Prawdopodbnie jeszcze cały dzisiejszy dzień spędzę na „godzeniu“ kłótliwej parki, ale dobrze wykarmione, starsze pisklęta bardzo intensywnie domagają się karmienia i parka ma coraz mniej czasu na bijatyki, więc mam nadzieję, Ĺźe juĹź wkrĂłtce wszystko się jakoś unormuje... Jedno jest pewne, impulsywna samiczka opuści klatkę lęgową tak szybko, jak tylko będzie to moĹźliwe i juĹź do niej nie powrĂłci... Jej partner na 100 % sam sobie poradzi z wychowaniem trojga piskląt... sąsiada:)

* * *

Oliwkowa samiczka od dwójki piskląt znosi jajeczka i karmi młode. Dzisiaj pojawiło się w gniazdku trzecie jajko, więc dość dzielnie poczynające już sobie 23-dniowe pisklaki mają jeszcze dwa dni czasu na ostateczne nauczenie się samodzielnego jedzenia i wraz ze sporadycznie tylko dokarmianym pisklętami weteranki, najpóŹniej we wtorek powędrują do pustej fruwalki...

Druga z oliwkowych samiczek zaczyna powoli zdradzać przedlęgowy niepokĂłj i prawdopodobnie jutro przekwatweruję ją do „klatki-wystudzalki” na zasłuĹźony, polęgowy wypoczynek...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Pierwsza z oliwkowych samiczek, ta od dwĂłjki 24-dniowych piskląt, zniosła piąte jajeczko i od dzisiaj siedzi na oryginałach. Niestety, dziatwę trzeba było z klatki usunąć, bo ptaszki zrobiły się zbyt bezczelne... Nie tylko obskakiwały gniazdko, zabrudzały odchodami atrapy, ale nawet gdy samiczka siedziała na muldzie, wskakiwały na jej brzeg i... podskubywały siedzącą w niej mamę! Jak więc widać, czasem takĹźe pisklęta skubią rodzicĂłw:) Oczywiście to „skubanie“ nie polegało na wyrywaniu piĂłrek, ale był to raczej rodzaj zabawy, ktĂłra podobała się tylko maluchom, bo samiczce to skubanie jednak dość istotnie przeszkadzało. Biedaczka cały czas kręciła się na gniazdku i prĂłbowała uniknąć natrętnych dziobkĂłw... Dziwne, Ĺźe nie wpadła na pomysł skarcenia maluchĂłw; widocznie nie lubi przemocy ...

Nie pozostało mi więc nic innego, jak przeprowadzić maluchy do fruwalki. Mimo iĹź mają one dopiero 24 dni, radzą sobie z samodzielnością bardzo dobrze – o wiele lepiej niĹź o trzy dni starsze, ale rozpieszczane nieustannym dokarmianiem pisklęta weteranki... Oliwkowa samiczka w miarę składania kolejnych jajek, coraz rzadziej dokarmiała własne maluchy, ktĂłre w ten sposĂłb o wiele szybciej zainteresowały się „poszukiwaniem“ poĹźywienia i juĹź w 22 dniu „odkryły“ kamionkowe miseczki na podłodze lęgĂłwki wypełnione kiełkami i pokarmem białkowym. Weteranka natomiast „rozbestwiła“ swoją czwĂłrke, regularnym dokarmianiem, więc jej dziatwa jest bardziej leniwa i o wiele mniej „obrotna“.
 
PoniewaĹź chciałbym weterance dać kilka dni odpoczynku przed trzecim lęgiem, postanowiłem takĹźe jej dzieci przekwaterować do fruwalki. Pomyślałem sobie, Ĺźe od „oliwkowych“ nauczą się szybciej samodzielnego jedzania i juĹź wkrĂłtce dadzą sobie radę bez mamy. Niestety kanarczęta rozsiadły się na Ĺźerdkach i czekały na karmienie, popiskując prosząco jedno przez drugie. Nie było rady, musiałem wpuścić do fruwalki ich mamę i chyba pozostawię ją tam aĹź do jutra... Korzystając z przeprowadzki, gruntownie wymyłem i odkaziłem zwolnioną lęgĂłwkę; zdiąłem nawet kratkowy przĂłd i wyszorowałem go pod gorącą wodą z resztek kanarczych kupek pod drzwiczkami na klateczki gniazdkowe, a takĹźe z pozostałóści przyschniętego, wtykanego między kratki jedzenia.
Po wymszorowaniu Ĺźerdek i wnętrza klatki, spryskałem ją jeszcze dodatkowo środkiem bakterio- i grzybobĂłjczym („Barriera“, włoskiej firmy Pineta). Takie odkaĹźenie klatek przed kolejnym lęgiem stosuję kaĹźdorazowo, bo chociaĹź kosztuje to trochę pracy, mam potem czyste sumienie, Ĺźe lęgĂłwka jest znowu w miarę „sterylna“...

Kanarczęta w obszernej fruwalce zadomowiły się prawie natychmiast. Oliwkowe, nie poznając czerwonej weteranki, nawet nie prosiły o jedzenie, a czerwono-czarne maluchy rzeczywiście szybko poszły za ich przykładem i zaczęły pożywiać się same z miseczek na podłodze. Weteranka dokarmia je jednakże dość często, chociaż młode ptaszki, o dziwo, coraz mniej o to proszą!
Poniżej zamieszczam zdjęcie fruwalkowego towarzystwa:



Druga z oliwkowych samiczek, mimo iĹź jej pisklęta ukończyły dwa tygodnie, nieustannie przesiadywała obok nich na gniazdku, a wczoraj rano przyłapałem ją nawet na charakterystycznym „wcieraniu się“ w muldę, jak przy formowaniu gniazdka. Ten widok przesądził o jej natychmiastowej izolacji w „fruwalce-wystudzarce“, w ktĂłrej ptaszek miota się teraz niemoĹźliwie, ale w ktĂłrej pozostanie juĹź aĹź do czasu pierzenia się. W pierwszych tygodniach izolacji samiczka będzie dostawała jedynie ziarno, wodę i nieco zielonek – nic więcej. Dopiero po rozpoczętym pierzeniu się dieta zostanie wzbogacona.



Na szczęście samczyk natychmiast przejął opiekę nad czwĂłrką piskląt, karmi je bardzo dobrze i sprawiedliwie, a poniewaĹź mają one coraz większy apetyt, ich ojciec nie ma zbyt wiele czasu na „tęsknotę“ i odpowiadanie na rozpaczliwe nawoływania samiczki, przez co ta z kolei, powoli się wycisza...



Dzisiaj rano zaborączkowałem teĹź trĂłjkę piskląt w lęgĂłwce nr. 3. Ptaszki są dobrze karmione i – zgodnie z moimi przypuszczeniami – w miarę ich wzrastania, parka koncentruje się na karmieniu, a nie na gonitwach i bĂłjkach.  Samiczka spędzi w lęgĂłwce jeszcze najwyĹźej jeden tydzień, po czym dołączy do oliwkowej w „wystudzarce“.

Natomiast piątka jej piskląt pod opieką „sąsiadĂłw z gĂłry“ rośnie bardzo szybko i wielkością juĹź prawie nie ustępuje starszym o dwa dni kuzynom. Wszystkie ptaszki są przy tym tak samo rozwinięte, co świadczy o prawidłowym karmieniu. Cieszę się z tego powodu, bo ich rodzice nie sprawdzali się przy dwĂłch poprzednich lęgach tak dobrze, więc sobotnia zamiana piskląt była z wszechmiar słuszna.

Kanarcza młodzieĹź w metalowej wolierce powoli wchodzi w okres wymiany piĂłr. AĹź mnie to trochę dziwi, bo zwykle ptaki pierwszego, lutowego lęgu rozpoczynają pierzenie dopiero z końcem maja lub na początku czerwca; faktem jest, Ĺźe przy sprzątaniu odnajduję wokół woliery coraz więcej piĂłrek, a niektĂłre z ptaszkĂłw zaczynają „czerwienić się“ na ramionkach i piersiach, co jednoznacznie wskazuje na rozpoczęte pierzenie. Tym razem sprĂłbuję moje ptaki dobarwiać jedynie barwionym pokarmem białkowym, a nie poprzez wodę do picia; jak widzę pokarm jedzą chętnie wszystkie kanarki, więc chyba nie powinno być problemĂłw.

Młode samczyki coraz pilniej trenują śpiew. MĂłj rejestr, o ktĂłrym wspominałem juĹź w jednym z poprzednich sprawozdań, zapełnia się powoli krzyĹźykami; niektĂłre z ptakĂłw mają ich juĹź po kilka, co jednoznacznie wskazuje na ich „męskość“ Jestem przy tym bardzo rygorystyczny i krzyĹźyki przy numerach ptaszkĂłw stawiam tylko wtedy, gdy prĂłby śpiewu są bardzo wyraĹšne, bo takie popiskiwanie „pod nosem“, przy przymruĹźonych oczkach zdarza się często takĹźe samiczkom. KrzyĹźyk za „śpiew“ dostaje tylko taki ptak, ktĂłry nadyma gardełko i prĂłbuje rzeczywiście głośnych, róşnorodnych treli.

*  *  *

Na koniec chciałbym napisać jeszcze o pewnej konstrukcji, którą warto polecić.
Chodzi mi o zabezpieczenie okna, przed ucieczką kanarków, które zaistalowałem przed kilkoma dniami.

Zacznę moĹźe od tego, Ĺźe okno jest dla ptakĂłw bardzo niebezpieczne, bo zamknięte stanowi niewidzialną dla nich przeszkodę, ktĂłrej gwałtowne „sforsowanie“ moĹźe skończyć się śmiercią lub przynajmniej dotkliwym poturbowaniem, a o niebezpieczeństwie otwartego okna, nie muszę raczej pisać. Przed laty mĂłj syn stracił w ten sposĂłb trzy młode ptaszki, dwa uciekły „w siną dal“, a jeden rozpędziwszy się lotem przez cały pokĂłj rozbił się o szybę okenną i wkrĂłtce potem padł...

Tak więc kwestię okna trzeba jakoś rozwiązać, zwłaszcza gdy jak to jest w moim przypadku, posiada się pomieszczenie przeznaczone tylko dla kanarków, które trzeba często wietrzyć. Bo o ile zamknięte okno można jeszcze zabezpieczyć jakąś luŹno zwisającą ku podłodze firanką, która złagodziłaby ewentualne rozbicie się o szybę, o tyle w przypadku otwartego okna, firanka może okazać się mało skuteczna w zapobieżeniu ucieczki. Poza tym firanki w oknie z kanarkami wyglądają trochę śmiesznie i są niepraktyczne, chociażby ze względu na zbierający się na nich kurz... Niektórzy hodowcy zakładają na okna siatki, podobne do tych, które stosuje się w wolierach, ale i to zabezpieczenie ma swoje wady. Oczka takich siatek, chociaż widoczne dla fruwających kanarków, są zwykle tak duże, że nie stanowią żadnej przeszkody dla wpadających do środka insektów, a te z kolei mogą stać się przyczyną różnych bakteriologicznych chorób... Wszelkiego rodzaju muchy i muszki, komary (które również atakują śpiące kanarki!) czy inne pajączki i insekty dostające się do środka przez Źle zabezpieczone okno, w niejednej hodowli stały się przyczyną groŹnych epidemii.

Dlatego teĹź ja osobiście polecam zamontowanie w oknie porządnej moskitiery! Pod pojąciem „porządnej“ rozumiem taką, ktĂłra ani się nie odczepi, ani nie rozerwie od uderzającego w nią z impetem, zbiegłego kanarka. Najlepiej jeśli jest to moskitiera z włókna sztucznego lub wręcz tłoczona z delikatnego plastiku.

Przed kilkoma dniami kupiłem sobie u „Aldiego“ taką konstrukcję i poniĹźej zamieszczam jej fotki. Komplet składa się z bardzo ciekawie rozwiązanej aluminiowej ramy, ktĂłrą przez odpowiednie przycięcie moĹźna dopasować do kaĹźdego otworu okiennego, oraz mocnej siateczki z plastiku o bardzo drobniutkim splocie, przez ktĂłry nie dostanie się do wewnątrz nawet najmniejsza muszka octĂłwka. PoniewaĹź mieszkamy w starym budownictwie i nasze ramy okienne mają od zwenątrz wystające, przeciwdeszczowe „proĹźki“ (widoczne na drugim zdjęciu), musiałem w wnęce okiennej zamontować oddaloną nieco od okna drewnianą ramę zbitą z normalnych grubych listew, tzw. „kantĂłwek“, a następnie do niej przymocować ramę z moskitierą. Rama moskitiery ma sprężynkowe uchwyty, ktĂłre przyciskają ją do ramy okiennej lub – jak w przypadku mojego okna – do ramy zbitej z listewek, a poniewaĹź jest bardzo lekka, nie wymaga Ĺźadnych innych zabezpieczeń. „Niewinnie“ i delikatnie wyglądające, sprężynkowe uchwyty przyciskają ramę tak mocno, Ĺźe nawet wichura czy nawałnica nie są w stanie aluminiowej ramy od okna oderwać... Jeśli jednak zachodzi taka potrzeba (np. przy myciu czy innych pracach), ramę moĹźna bez problemu wyjąć z przestrzeni okna, co w przypadku zamontowania moskitiery bezpośrednio do ramy okiennej nie jest moĹźliwe, bez jej uszkodzenia. Poza tym, przylepce, ktĂłrymi zwykle przymocowuje się normalną moskiterę mogą „puścić“, gdy ptak uderzy w siatkę, więc taką „prowizorkę“ raczej odradzam. W zeszłym roku miałem zabezpieczenie normalną moskitierą, ale właśnie bardzo często odrywały się od przylepcĂłw jej fragmenty (najczęściej w rogach okna), więc w końcu zmuszony byłem przybić ją na stałe przy pomocy tzw. „tackera“, czyli wstrzeliwacza zszywek...

 

Aluminiowa rama to absolutny komfort i doskonałe rozwiązanie, ktĂłre serdecznie wszystkim polecam! Nie była ona wcale droga; za komplet o wymiarach 150 x 130 cm zapłaciłem tylko 19 Euro. Wydaje mi się, Ĺźe w „polskich“ sklepach Aldiego są one o wiele tańsze...

Moje okno ma wymiary 140 na 110 cm, więc ramę musiałem odpowiednio przyciąć piłką do metalu... Od dnia załoĹźenia moskitiery otwieram klatki i wolierki ZAWSZE przy otwartym na całą szerokość oknie, bo jeśli nawet ktĂłryś z kanarkĂłw umknie mi pod ręką, nie rozbije się o szybę, ale po prostu zawiśnie na amortyzującej uderzenie siatce moskitiery i bez problemu moĹźna go z niej „zebrać“... Dodatkowo okno cały dzień moĹźe być szeroko otwarte, co doskonale słuĹźy ptakom, bez ryzyka dostania się do wewnątrz niebezpiecznych insektĂłw... Słowem - jest to świetna rzecz i serdecznie ją  Wam polecam!

Pozdrawiam

[feno-typ]

Cztery z pięciu jajeczek oliwkowej samiczki z lęgowki nr. 1. wydają się być prawidłowo zalężone. Piąte jest „niepewne“, tzn. nie wygląda na typowo „czyste“, ale teĹź nie jest w takim sammym stadium rozwoju jak pozostałe cztery. Następna kontrola w niedzielę powinna przynieść ostateczną pewność.

Pisklęta w klatkach 3 i 4 rosną bardzo szybko; wczoraj zaobrączkowałem piątkę z klatki nr. 4.

Niestety dalej mam problemy z niezgodną parką w lęgĂłwce nr. 3, ktĂłrą nieustannie muszę dzielić i „uspakajać“. Dzisiejszej nocy samiczka nie spała juĹź na gniazdku, chociaĹź pisklęta mają dopiero siedem dni i jeszcze przynajmniej przez dwie, trzy następne noce powinne być ogrzewane. W związku z tym, aby utrzymać nieco wyĹźszą temperaturę w pokoju, dzisiejszej nocy kanarki spały przy szczelnie zamkniętym oknie.

Niezgodna parka niepokoi mnie tym bardziej, Ĺźe dzisiaj kończy mi się dwutygodniowy urlop i od poniedziałku ptaki przez cały dzień pozostaną same. Prawdopodobnie dla pewności rozdzielę parkę siateczką, pozostawiając pisklęta z matką. Chakterystyczne dla tej parki jest bowiem to, Ĺźe ptaki – pomimo wybuchających co chwilę sprzeczek – niezwykle za sobą tęsknią i gdy tylko przestają się widzieć, wszczynają istną histerię, zupełnie nie troszcząc się o potomstwo! Tak więc ptaki muszą się, niestety, widzieć aĹź do całkowitego odchowania trĂłjki piskląt i aby sprawiedliwie podzielć obowiązki, będę zamieniał je kaĹźdego ranka pozostawiając z pisklętami raz ojca, a raz matkę.

Zupełnie inaczej wychowywanie piskląt przebiega u sąsiadĂłw „z gĂłry“, co bardzo korzystnie odbija się na rozwoju piątki kanarcząt. Wszystkie są jednakowo duĹźe, Ĺźadne nie jest zaniedbywane czy niedokarmiane, a samiczka ciągle jeszcze godzinami ogrzewa je, takĹźe w ciągu dnia.

Doskonale spisuje się oliwkowy samczyk w roli samotnie wychowującego czwĂłrkę piskląt ojca. Ptaszki ukończyły dzisiaj szesnasty dzień Ĺźycia i są w świetnej formie. Bardzo wytrwale naśladują „wentylatory“, czyli stojąc na gniazdku puszczają w ruch skrzydełka... Takie zachowanie zdradza mający niebawem nastąpiś wyfruw, ktĂłrego spodziewam się najpóŚniej w niedzielę. Samczyk ma niezwykle rozwinięty instynkt rodzicielski, bo nie tylko czule troszczy się o apetyty własnych dzieci, ale takĹźe je „broni“. Objawia się to tym, Ĺźe kaĹźdorazowo gdy zbliĹźam się do klateczki gniazdkowej samczyk natychmiast przyfruwa w pobliĹźe, najczęściej siada na brzegu gniazdka i groĹšnie nastrasza wszystkie piĂłrka, kiwając się na boki, zupełnie jakby chciał mnie od gniazdka z pisklętami odgonić... W ten sposĂłb nie zachowuje się Ĺźaden z pozostałych ptakĂłw, nawet matki piskląt, więc nie ulega najmniejszej wątpliwości, Ĺźe dziatwa zostanie bezproblemowo wprowadzona w całkowitą dorosłość... Wystudzana matka piskląt powoli się uspakaja, chociaĹź ciągle jeszcze „kręci młynki“ i charakterystycznym trylem nawołuje swego partnera...

Kanarczęta pierwszego lęgu rozpoczęły pierzenie się. Wokół wolierki i fruwalki w ktĂłrych siedzą, pojawia się coraz więcej piĂłrek. MoĹźe zabrzmi to paradoksalnie, ale mnie cieszy ten fakt, bo okres wymiany piĂłr zawsze traktuje jako swego rodzaju wyzwanie i naciekawszy okres w rozwoju corocznego przychĂłwku. To właśnie w czasie pierzenia się mam na moje kanarki największy wpływ; poprzez odpowiednie karmienie, a takĹźe dobarwianie „kształtuję“ je i „upiększam“... Wszędobylskie piĂłrka wcale mi nie przeszkadzają – wręcz przeciwnie, obligują mnie do utrzymywania jeszcze większej czystości wokół ptakĂłw i dodają energii przy częstszym niĹź zwykle sprzątaniu...

Bardzo ciekawie zachowuje się weteranka, ktĂłra w dalszym ciągu nie zdradza ochoty na trzeci lęg. Gdyby tak pozostało, wcale bym się tym faktem nie zmartwił, bo samiczka i tak wykonała swą rolę „na piątkę“. Zniosła w sumie 9 jajeczek w dwĂłch lęgach, z ktĂłrych wykluło się 8 zdrowych piskląt. Ptaszek sam je wychował, a w czasie pierwszego lęgu przez jakiś czas niezwykle czule opiekował się takĹźe „gniazdkiem szczegĂłlnej troski“, czyli czwĂłrką słabszych piskląt zebranych z pozostałych gniazdek, o czym pisałem wcześniej. Nie było Ĺźadnych problemĂłw z podskubywaniem, Ĺźadnego „wcierania się“ w muldę obok piskląt czy przysypywania ich budulcem, więc nawet po dwĂłch lęgach samiczka zasłuĹźyła sobie na odpoczynek i wcale nie musi wysiadywać trzeciego lęgu. Narazie siedzi sama w lęgĂłwce nr. 5, ale samczyka dopuszczę do niej dopiero na jej bardzo wyraĹšne „Ĺźyczenie“, czyli w przypadku jednoznacznych zachowań lęgowych. Gdyby się nie pojawiły, ptaszek w pod koniec maja zostanie przeniesiony od razu do wolierki, aby nie naraĹźać go na stres spowodowany niepokojem wystudzanych współtowarzyszek.

Pozdrawiam

[feno-typ]

CzwĂłrka oliwkowych kanarcząt, przebywających w lęgĂłwce tylko z ojcem, w sobotę wyfrunęła z gniazdka, a juĹź w niedzielę po południu zaczęły się problemy. Otóş okazało się, Ĺźe doskonale jak dotychczas spisujący się samczyk od momentu wyfruwu kanarcząt bardzo szybko tracił ochotę do ich dokarmiania... Robił to bardzo rzadko i dopiero po namolnym dopraszaniu się piskląt, ktĂłre w zasadzie cały czas były głodne. Na domiar złego, wczoraj po południu odnalazłem na dnie klatki mnĂłstwo piĂłrek, w tym takĹźe piĂłrka długie, czyli lotki i sterĂłwki. Poobserwowałem zachowanie samczyka przez kilka następnych minut i okazało się, Ĺźe drań niemiłosiernie podskubuje pisklęta! Nie było rady, musiałem zabrać go z lęgĂłwki i oczywiście pojawił się problem, co robić z jego mało samodzielną, sponiewieraną i niedokarmioną dziatwą. Nie chciałem ptaszki łączyć z matką, bo ta juĹź o nich z całą pewnością zapomniała, a poza tym nie ma zupełnie Ĺźadnej gwarancji, Ĺźe i ona, ciągle jeszcze „kręcąc młynki”,  nie podskubywałaby kanarcząt w ramach „zbierania materiału” na nowe gniazdko... W końcu przyszła mi na myśl weteranka. Ptaszek nie zdradza Ĺźadnych zachowań lęgowych, niedawno jeszcze opiekował się własnymi pisklętami, więc jest bardzo prawdopodobne, Ĺźe na usilne prośby oliwkowych kanarcząt zareaguje sporadycznym chociaĹźby tylko dokarmianiem. Dorosłe ptaki w okresie lęgĂłw bardzo często reagują w ten sposĂłb takĹźe wobec obcych piskląt, a nawet wtedy, gdy nie wychowywały swoich własnych, jak w przypadku dopuszczanych tylko do krycia samczykĂłw. Niestety, do czasu wyjścia z domu nie zauwaĹźyłem ani jednego karmienia, ale pomysł z weteranką wydaje mi się sensowny, bo nawet gdyby ptak nie karmił piskląt, to będzie dla nich dobrym przykładem właściwego odnajdywania poĹźywienia. Oczywiście na dnie klatki stoją miseczki pełne pokarmu białkowego i kiełkĂłw, jest teĹź miękkie jabłko i łatwe do obskubywania brokuły. PoniewaĹź ojciec piskląt nie karmił ich zbyt często, kanarczęta są bardzo aktywne i prĂłbują juĹź samodzielnego jedzenia, więc zachowanie weteranki, ktĂłrą ptaszki bardzo uwaĹźnie obserwują, na pewno im w tych prĂłbach pomoĹźe...

Oliwkowy samczyk, słysząc popiskiwania piskląt, szaleje teraz z „tęsknoty” i bez przerwy je nawołuje, ale ze względu na proceder wyrywania piĂłr, do dzieci juĹź go nie dopuszczę...

Rozdzieliłem ostatecznie parkę z lęgĂłwki nr. 2, bo niestety wszystkie zniesione przez samiczkę w trzecim lęgu jajka były albo czyste, albo zalężone i obumarłe... Tak więc parka ta spisała się najgorzej, bo doczekała się tylko jednego pisklęcia. Jedyny poĹźytek jaki z niej miałem, to opieka nad sierotkami po padłej samiczce z lęgĂłwki nr. 6., ktĂłre ta parka bardzo dobrze wychowywała... Myślę, Ĺźe wina za ten stan rzeczy leĹźy po stronie samczyka, ktĂłry nie spisywał się najlepiej w czasie godĂłw, a obumieranie embrionĂłw jest dodatkową wskazĂłwką, Ĺźe ktĂłreś z ptakĂłw jest, niestety genetycznie „felerne”... Odczekałem więc, aĹź samiczka porzuci trzecie gniazdko, a następnie natychmiast umieściłem ją w „wystudzarce”. O dziwo, ptak natychmiast zaakceptował nową sytuację i ani nie nawołuje samczyka, ani nie kręci młynkĂłw... Trochę się kłóci z oliwkową samiczką o jedzenie, ale to w zasadzie jest normalne takĹźe u zupełnie wystudzonych ptakĂłw.

Druga z oliwkowych samiczek będzie miała cztery pisklęta; jedno jajeczko, niestety, obumarło. Bedą to moje ostatnie pisklęta w tym sezonie lęgowym, który prawdopodobnie zakończę liczbą 56 młodych kanarków przychówku, jeśli naturalnie wszystkie cztery pisklęta się w sobotę wyklują... Myślę, że przy uwzględnieniu niespodziewanej śmierci jednej z samiczek i pechowej parki z tylko jednym pisklęciem, 56 kanarków można uznać za hodowlany sukces. Nawet jeśli od tej liczby odjąć cztery sierotki po padłej samiczce i pisklę pechowej parki, to pozostanie 51 piskląt od pięciu pozostałych parek, co daje średnią po 10 piskląt od parki, czyli całkiem nieŹle...

Na podsumowanie sezonu i kilka najwaĹźniejszych danych „statystycznych” przyjdzie jeszcze czas po wychowie ostatnich czterech piskląt, ale juĹź teraz mogę powiedzieć, Ĺźe z wynikĂłw jestem bardzo zadowolony. PrzychĂłwek jest bardzo ładny, nawet szekowatość u kanarkĂłw żółto-czarnych nie wystąpiła z taką siłą, jak się tego na początku obawiałem, bo większość młodych jest zewnętrznie bez skazy, przy jednoczesnej doskonałej, szerokiej melaninie i bardzo ładnej postawie.

O czerwono-czarnych kanarkach po ptakach Fabio Perriego moĹźna mĂłwić tylko w samych superlatywach, więc ograniczę się jedynie do stwierdzenia, Ĺźe tak ładnych ptakĂłw jeszcze po prostu nie miałem i z całą pewnością od nich rozpocznę hodowlę kanarkĂłw – jak to się mĂłwi –  „z najwyĹźszej półki”...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Gdyby kanarki moĹźna było odznaczać orderami zasługi, natychmiast udekorowałbym takim orderem weterankę    Ptaszek jest po prostu fantastyczny! W środę, po powrocie z pracy zastałem oliwkową dzieciarnię nakarmioną i spokojną. Od razu było widać, Ĺźe weteranka zaadoptowała pisklęta i troskliwie się o nie troszczy. Karmidełka były niemalĹźe puste, więc dzieciarnia prawdopodobnie po raz pierwszy od dłuĹźszego czasu była naprawdę syta.

      


Wyrodny ojciec szamocze się w swojej klatce do dzisiaj, ale nic mu to nie pomoĹźe, bo dziatwa zostanie aĹź do końca z czerwono-czarną opiekunką. Zresztą ptaszki prĂłbują juĹź jeść same, więc opieka na pewno nie będzie musiała trwać długo; myślę, Ĺźe od poniedziałku będę mĂłgł zostawić je juĹź same. 



Niejako w nagrodę za tak pozytywny epilog, przeniosłem całą piątkę do obszernej fruwalki, w ktĂłrej dotychczas siedziały kanarczęta weteranki i dwa oliwkowe z lęgĂłwki nr. 1. PoniewaĹź ptaszki były juĹź zupełnie wyrośnięte i samodzielne, czworo kanarcząt weteranki wspuściłem do drewnianej wolierki, a dwie „oliwki“ musiałem oddzielić i umieściłem je przejściowo w wolnej lęgowce nr. 2. Czerwono-czarne kanarczęta w wolierkach otrzymują juĹź barwiony pokarm i nie chciałbym je trzymać razem z żółto-czarnymi, ktĂłrym przygotowuję nieco inną mieszankę z luteiną. Docelowo zamierzam „żółtymi“ zapełnić wszystkie trzy fruwalki, najpierw te pod lęgĂłwkami, a potem wystudzarkę, gdy juĹź nie będzie potrzebna. Gdyby wykluły się wszystkie cztery pisklęta u ostatniej, wysiadującej oliwkowej samiczki, miałbym w sumie 19 kanarcząt żółto-czarnych, więc miejsca będzie dosyć...

Weteranka jako jedyna samiczka nie będzie musiała być wystudzana we fruwalce; ptaszek nie ma absolutnie Ĺźadnej ochoty na trzeci lęg, więc umieszczę ją od razu razem z młodzieżą w największej, meblowej wolierce... Do „wystudzarki“ trafiła natomiast wczoraj samiczka z niezgodnej parki z lęgĂłwki nr. 3. Wykorzystałem przeciągającą się kłótnię, w czasie ktĂłrej samiczka niemiłosiernie atakowała partnera, więc po jej zniknięciu, samczyk najwyraĹšniej odetchnął z ulgą i wcale nie rozpaczał za stratą zadziornej furiatki, ale ze spokojem zajął się karmieniem trojga piskląt. Robi to bardzo sumiennie i chyba raczej nie powinno być problemĂłw. Pisklęta ukończyły właśnie 13 dzień Ĺźycia i potrafią juĹź dość intensywnie przypomnieć opiekunowi o potrzebie karmienia, a samczyk natychmiast na te prośby i popiskiwania reaguje.



ZauwaĹźyłem teĹź, Ĺźe oba samczyki, z klatek nr. 3 i 4 wybierają teraz z kiełkĂłw duĹźe ziarenka fasolki mungo oraz soji i po dokładnym rozdziobaniu nasion na kawałki, skarmiają je pisklętom. Pozostałe kanarki tych ziaren raczej nie zjadają, więc większość z nich dotychczas się po prostu marnowała. Teraz zbieram je przy zadawaniu karmy do osobnego naczyńka i podaję wlaśnie tym dwĂłm samczykom... Oczywiście oba ptaki karmią pisklęta takĹźe pokarmem białkowym i jarzynami, ale najlepiej „zchodzi“ fasolka mungo i soja...

Wystudzanym samiczkom podałem dzisiaj pęczek nasion chwastĂłw i trawy, Ĺźeby miały zajęcie i przestały kręcić te swoje monotonne młynki. Niestety, wciąż jeszcze „gorące“ kanarzyce tylko przez kilka minut zainteresowały się zielskiem, a potem ponownie zozbiegły się po fruwalce, rozpaczliwie machając skrzydłami i nawołując rozśpiewanych partnerĂłw. Trochę to jeszcze niestety potrwa...

Prawdopodobnie w niedzielę przeniosę do „babińca“ takĹźe samiczkę z lęgĂłwki nr. 4. Jej partner jest najlepszym wychowawcą z wszystkich samczykĂłw; w poprzednich lęgach opiekował się nawet obcymi kanarczętami i doskonale dawał sobie radę, więc wyprowadzenie obecnej piątki, a w razie potrzeby takĹźe trĂłjki piskląt z lęgĂłwki nr. 3, nie powinno mu sprawić Ĺźadnego kłopotu.

Pozdrawiam

[feno-typ]

W wystudzarce „mieszka“ juĹź czwĂłrka samiczek… Wczoraj wieczorem „przyłapałem” na prĂłbach kopulacji parkę z lęgĂłwki nr. 4, więc ptaki natychmiast rozdzieliłem. Samczyk, zgodnie z moimi przewidywaniami, nawet specjalnie długo nie „rozpaczał” i po kilku trelach zaakceptował separację. Myślę, Ĺźe jest on juĹź nieco lęgami i z zakończeniem sezonu po odchowaniu piątki piskląt akurat on nie będzie miał Ĺźadnych problemĂłw.

Najbardziej wydziera się parka oliwkowych; samczyk reaguje nawoływaniem nie tylko na trele samiczki, ale ciągle jeszcze na popiskiwania jego dzieciarni. Oba ptaki rzadko się poĹźywiają – przez cały boĹźy dzień  tylko piszczą i uparcie „kręcą młynki”...  Ich dziatwa pod opieką weteranki radzi sobie natomiast coraz lepiej. Ptaszki wskakują juĹź na krĂłtkie Ĺźerdki zewnętrznych karmidełek i wyjadają z nich poĹźywienie. Jeden z młokosĂłw „odkrył” wczoraj poidełko i dzisiaj juĹź zupełnie celowo ugasił w nim pragnienie po uprzednim najedzeniu się pokarmu białkowego.

Wczoraj dokonałem też ostatecznej kontroli czterech jajek drugiej z oliwkowych samiczek, przed jutrzejszym kluciem. Trójka niewyklutych piskląt bardzo wyraŹnie poruszała się w jajkach, natomiast w czwartym jajku takiej aktywności nie stwierdziłem. Mimo to zostawiłem je w gniazdku; pisklę jest już tak duże, że moglem się po prostu pomylić... Zobaczymy...

A tak w ogĂłle, to myślę, Ĺźe nadszedł juĹź czas, abym „zwrĂłcił honor” moim ptakom żółto-czarnym, ktĂłre na początku sezonu tak bardzo krytykowałem za szekowatość. W miarę klucia się następnych piskląt sytuacja poprawiała się z lęgu na lęg. Z wyklutych dotychczas 15 piskląt tylko 1/3 czyli 5 młodych kanarkĂłw wykazuje szekowatość w tym dwa bardzo mocną, natomiast 10 jest zewnętrznie bez skazy, a przynajmniej połowa z tej dziesiątki robi wręcz fantastyczne wraĹźenie. Nazywam je „tygrysami”, bo obok ładnej żółci ptaki mają przepiękne, bardzo szerokie i doskonale zarysowane, melaninowe paski, tak na grzbietach jak i flankach, a nawet na piersiach. Główki takĹźe pokryte są drobnymi, gęstymi paseczkami, nóşki i pazurki są bardzo ciemne, a dziobki wręcz czarne! Tak ciemnych dziobkĂłw nie mają nawet ptaszki po kanarkach Fabio Perriego... Oczywiście ptaki czeka jeszcze młodzieĹźowa wymiana piĂłr i wygląd ich moĹźe ulec znacznym zmianom, ale juĹź teraz mogę powiedzieć, Ĺźe chyba jednak będę miał z nich sporo pociechy. Moim następnym celem hodowlanym na przyszłe lata będzie zatem wyeliminowanie lub przynajmniej bardzo znaczne ograniczenie błędu szekowatości, co w zasadzie nie powinno być zbyt trudne, jako, Ĺźe tylko u piskląt jednej z samiczek występuje ona bardzo wyraĹšnie, zatem zakładając, Ĺźe druga jest czyta rasowo, to jej przychĂłwek stanowić będzie materiał do dalszych kojarzeń. Jak juĹź kiedyś pisałem, jesienią chciałbym ponownie odwiedzić Fabio Perriego i nabyć u niego kilka ptakĂłw, tym razem właśnie żółto-czarnych. TakĹźe jego ptaki odznaczają się piękną, szeroką melaniną, więc kojarząc je z moim przychĂłwkiem, mogę doczekać się bardzo dobrych ptakĂłw... Jedno jest pewne, żółto-czarne wejdą na stałe do corocznego „programu” mojej  hodowli...

Poniżej zamieszczam zdjęcie ptaka żółto-czarnego, prezentowanego przez Perriego, które zrobiłem podczas mojej zeszłorocznej u niego wizyty.

 

 
Pozdrawiam

[Mark]

 
Jurek wcale nie rozumiem o czym piszesz mĂłwiąc o szekowatośći,napisz co ty rozumiesz pod słowem szekowatość.Bo jeśli z  Twoich 15 młodych 5 szt, jest nieczysta rasowo czyli jest szekowata w takim znaczeniu jak ja to rozumiem to ja raczej bym się takich ptakĂłw wyzbył całkowicie.Potocznie się mĂłwi Ĺźe szek to ptak w róşne łaty lub ptak dwu lub kilku kolorowy czyli np. gloster zielono-żółty to szek,ale moĹźe Ty jakoś inaczej rozumiesz pojęcie szekowatośći.

[feno-typ]

Jurek wcale nie rozumiem o czym piszesz mĂłwiąc o szekowatośći,napisz co ty rozumiesz pod słowem szekowatość.Bo jeśli z  Twoich 15 młodych 5 szt, jest nieczysta rasowo czyli jest szekowata w takim znaczeniu jak ja to rozumiem to ja raczej bym się takich ptakĂłw wyzbył całkowicie.Potocznie się mĂłwi Ĺźe szek to ptak w róşne łaty lub ptak dwu lub kilku kolorowy czyli np. gloster zielono-żółty to szek,ale moĹźe Ty jakoś inaczej rozumiesz pojęcie szekowatośći.

Cześć Mark,

Kiedyś powiedziano mi, Ĺźe szekowatość występuje u kanarkĂłw z róşnym nasileniem, tzn. moĹźe być bardzo mocna i wtedy – tak jak piszesz – ptaki są „łaciate“, albo zupełnie nieznaczna (np. jeden jasny pazurek u ptaka czarnego lub jedno piĂłrko długie w skrzydełku lub ogonie).

Otóż moje trzy ptaki-rodzice, które zewnętrznie nie objawiają żadnej szekowatości, czyli wszystko u nich na pozór wydaje się w porządku, dają potomstwo z takimi bardzo drobnymi wadami (np. jasna lotka w skrzydełku, jeden, dwa pazurki jasne itp.) Ponieważ mam 2 samiczki i 1 samczyka kupione u trzech różnych hodowców (na giełdzie w Bad Salzuflen) i w obu gniazdkach kluły się pisklęta z tymi drobnymi mankamentami, ale u jednej z samiczek tylko dwa pierwsze ptaki mają zaledwie po jednym jasnym pazurku, a reszta jest absolutnie bez skazy, a u drugiej szekowatość objawiła się jak narazie u trzech ptaków, ale za to nieco silniej, wychodzę z założenia, że zarówno samczyk, jak i ta druga samiczka nie są czyste rasowo, a te ptaszki od pierwszej z samiczek z dwoma jasnymi pazurkami, odziedziczyły te błędy po ojcu, a ich matka jest wolna od wady szekowatości... Oczywiście to są tylko takie moje przypuszczenia, bo naturalnie może być i tak, że wszystkie trzy ptaki mają ukrytą szekowatość, którą przekazują potomstwu.

Masz rację, Ĺźe ptakĂłw z błędami naleĹźy się pozbyć i zarĂłwno samczyk jak i ta dająca mocniej szekowate potomstwo samiczka zostaną sprzedane; mĂłj problem polega jednak na tym, Ĺźe te cholerne „rozjaśnienia“ są absolutnie JEDYNÂĄ wadą młodych kanarkĂłw, bo poza tym ptaki są po prostu kapitalne. A więc duĹźe, niesamowicie ciemne, z pięknym rysunkiem, o pięknej postawie itd... Zwłaszcza te melaninowe paski są tak rĂłwne i pięknie ułoĹźone wzdłuĹź grzbietu, na bokach, a nawet na piersiach, Ĺźe patrząc na te ptaki, dech człowiekowi zapiera. W międzyczasie naoglądałem się juĹź sporo kanarkĂłw czarnych, ale takich „tygrysich“ rysunkĂłw jeszcze nigdzie nie widziałem! Na dodatek – jak napisałem – zdecydowana większość czyli 10 ptakĂłw nie ma Ĺźadnych rozjaśnień! Jedna z samiczek, ta dająca mocniej szekowate potomstwo, siedzi jeszcze na jajkach (dzisiaj – jutro przypada termin klucia), więc co do tych przyszłych piskląt narazie nic nie mogę powiedzieć, ale prawdopodobnie rĂłwnieĹź tylko część z nich będzie miała jakieś rozjaśnienia...

Tak więc mam dylemat, bo z jednej strony rozsądek podpowiada, Ĺźe ptaki z błędami trzeba by jak najszybciej „upłynnić“, a z drugiej strony szkoda mi tych wszystkich innych cech, ktĂłre młode ptaki juĹź teraz objawiają.  Skądinąd wiadomo, Ĺźe gdy w parce samiczka jest czysta rasowo, a jej potomstwo po ojcu ma jakieś lekkie wady, to najlepszym sposobem radykalnego pozbycia się (lub przynajmniej mocnego ograniczenia) tych ojcowskich wad, jest skojarzenie samiczki z jej synem i to chciałbym w przyszłym roku wyprĂłbować. Niemcy powiadają, Ĺźe tego typu dość „radykalne“ skojarzenie juz w pierwszym pokoleniu ujawnia wszystkie dodatnie i ujemne cechy tkwiące w ptakach... Gdyby więc i to skojarzenie dało pisklęta z rozjaśnieniami, pozbędę się wszystkich ptakĂłw, ale gdyby się okazało, Ĺźe wykluły się pisklęta czyste rasowo, zachowam ptaki z bardzo dobrymi innymi cechami i w następnym sezonie, a więc za dwa lata, będę je mĂłgł bez ryzyka kojarzyć z potomstwem ptakĂłw Perriego, od ktĂłrego chcę w tym roku nabyć żółto-czarną parkę...

Nie wiem, czy dostatecznie jasno się wyraziłem, zresztą i tak prosiłbym Cię bardzo o jakąś radą, bo na pewno masz o wiele więcej doświadczenia w rozwiązywaniu tego typu problemów...

Tak nawiasem mĂłwiąc, przy jednym z moich wcześniejszych sprawozdań (na stronie Ăłsmej) jest seria fotek jednego z kanarkĂłw tej samiczki, ktĂłra miała tylko dwa szeki na 12 wyklutych piskląt... To są te zdjęcia, gdzie ptaszek między innymi siedzi obok czerwono-czarnych na Ĺźerdce lamelowej. Na dwĂłch fotkach bardzo wyraĹšnie widać ten jego jasny pazurek, ktĂłry ja nazywam „szekowatością“

Z góry dziękuję za ewentualną pomoc i pozdrawiam

[Mark]

Cześć Jurek.
Teraz rozumiem co Ty rozumiesz pod pojęciem szekowatośći i można powiedzieć ze się z Twoją definicja zgadzam.Co do Twoich ptaków to rzeczywiści młode prezentują się dobrze ,ale te jasne pazury to rzeczywiście katastrofa.Powiem szczerzę że sam nie wiem co Ci doradzić ,bo to ciężkie decyzje czy trzymać się tych ptaków czy się ich wyzbyć.Wiadomo jak spróbujesz chowu wsobnego to efekty mogą być różne ,a stracisz kolejny rok hodowlany na nieudany eksperyment.Ja na Twoim miejscu poczekałbym z decyzjami do jesieni i wtedy mając kilka kart ocen z kilku wystaw (oczywiście mówimy o wystawianiu ptaków bez jasnych pazurków ) podjąłbym wtedy ostateczną decyzje czy trzymam się tych ptaków czy też nie.Jeśli Twoje ptaki wypadną bardzo dobrze to wtedy rzeczywiście warto te ptaki sobie zostawić i z nimi dalej pracować,ale jeśli wypadną przeciętnie to szkoda czasu na próby poprawy ich genetyki.Tak na marginesie takie białe pazurki podobno można przed wystawą pomalować lakierem do paznokci na czarno i podobno niektórzy to praktykują z powodzeniem .

[jot-ka11]

Witam!
Przepraszam,że przeszkadzam w tak ciekawej dyskusji,ale korzystając z okazji mam pytanie do Marka-jeżeli pazurek lakierem,to czym czarne piórko u czerwonego koroniaka?