jasioj
Uczeń2
Nowy użytkownik
 Offline
Wiadomoci: 265
|
 |
« : Kwietnia 02, 2010, 10:40:12 » |
|
Po kilku latach dociekliwych badań międzynarodowy zespół naukowców z 20 ośrodków naukowych na świecie rozszyfrował genom amadyn zebrowatych. Naukowcy doszli do wniosku, że to odkrycie pozwoli im poznać procesy uczenia się mowy (języka) u ludzi.
Naukowcy do badań specjalnie wybrali amadyny zebrowate, gdyż pisklęta tych ptaków mają rzadko spotykaną w świecie zwierząt umiejętność uczenia się śpiewu od rodziców, a konkretnie od ojca. Prof. David Clayton jest przekonany, że istnieje związek między sposobem w jaki zeberka uczy się śpiewu, a mechanizmem nauki mówienia u człowieka. Według profesora odkrycie to przyczyni się do wyjaśnienia genetycznych przyczyn chorób i mowy (np. jąkanie się, autyzm, upośledzenie mowy, choroba Parkinsona, głuchota). Prof. Clayton kierujący obecnie całym programem badań ujawnił, że zeberki stanowią unikalny model wśród fauny do studiowania różnic między płciami w mózgu, komunikacji, mowy, uczenia się i zachowań społecznych.
Badania nad procesem uczenia się śpiewu u zeberek prowadzą obecnie specjaliści z Uniwersytetu w Uppsali, Uniwersytetu Waszyngtońskiego, Uniwersytetu w Illinois, Uniwersytetu w Duke i Uniwersytetu w St. Louis. Naukowcy odkryli, że w procesie nauki śpiewu zaangażowane są setki genów ptaka. System nauki śpiewu u zeberek jest dużo bardziej skomplikowany, niż naukowcy się spodziewali. W trakcie śpiewu w części mózgu ptaków odpowiedzialnej za śpiew zmienia się aż 5 procent wszystkich genów. Naukowcy policzyli, że aktywuje się ich ponad 800, a rozpoczynając badania przypuszczano, że jest ich około stu. Okazało się, że kilkusekundowy trel napędza całą machinę genów. U młodych samczyków zeberek już samo słuchanie śpiewu ojca powoduje aktywizację jednych genów i wyciszenie innych. Geny aktywizujące się podczas słuchania śpiewu nie kodują białek, powodując tzw. niekodujące RNA, które oddziałuje na regulację licznych mechanizmów genetycznych w komórkach.
Naukowcy poddali owo niekodujące RNA dokładnym badaniom w kontekścierozwoju embrionalnego. Dla badaczy zaskakujące okazało się to, że powstaje ono również podczas chwilowej aktywności mózgu. Ta informacja pokazuje, w jaki sposób odbywa się wykształcanie umiejętności wokalnych na najbardziej podstawowym poziomie zarówno u ptaków, jak i u ludzi.
Badania genetyczne zeberek wskazują, że samice tego gatunku nie mają umiejętności śpiewu, ze względu na efekt dużych różnic w genach położonych na różnych chromosomach, które dziedziczą samce i samice.
Dr Richard Wilson twierdzi, że zsekwencjonowanie genomu amadyn zebrowatych umożliwi badanie genów odpowiedzialnych za tworzenie układów neuronów zaangażowanych w uczenie się, analizowanie działania hormonów płciowych na mózg i zachowanie, a także różnic w budowie mózgu u obu płci.
Amadyna zebrowata
Ocenia się, że amadyna zebrowata jest jednym z najczęściej hodowanych ptaków. W niewoli żyje 5-10 lat, na wolności - nawet 15. Amadyny zebrowate są bardzo towarzyskie, żyjąc w stadach po kilkadziesiąt osobników.
Najbardziej charakterystyczny dla tych ptaków jest kilkusekundowy rytmiczny śpiew, zwany trelem. Samice wybierają samców przede wszystkim na podstawie odśpiewanego trelu. Powoduje to, że młode pisklęta uczą się śpiewu od swych ojców, gdyż tylko dzięki temu będą miały szansę na zdobycie partnerki i przekazanie swoich umiejętności wokalnych następnemu pokoleniu. Charakterystyczne dla zeberek jest również to, że melodia jest przekazywana z pokolenia na pokolenie właściwie bez większych zmian.
|
