Wielkości klatek

[Mark]

Trenowane kanarki chowa się w ciemnych regałach, przysłania zasłonkami; ptaki te miesiącami Ĺźyją rzeczywiście nie tylko w ciasnych klateczkach, ale i w nieustannym półmroku, bo fachowcy wymyślili sobie, Ĺźe trzeba ich nauczyć CICHEGO śpiewu, a przede wszystkim śpiewu „na rozkaz”, czyli natychmiast po odsłonięciu pojedynczych klateczek, zwłaszcza przed oceniającym ich śpiew sędzią-ekspertem. Cytat z wypowiedzi Jurka.

Takie opisanie życia kanarków śpiewających w tym przypadku harcenów całkowicie mija się z prawdą.Kanarki harceńskie tak jak każde inne młode kanarki w okresie pierzenia przebywają w wolierach a nie w żadnych ciasnych klateczkach.Kanarki harceńskie cichy śpiew maja wrodzony a nie wyuczony przez człowieka ciasnotą klatek, w których przetrzymuje je hodowca.Kanarki ras śpiewających po okresie pierzenia gdzieś w listopadzie przekłada się do klatek pojedynek te klatki ustawia się w regale ,który posiada zasłonę np. z firanki .Ptaki należy przesłuchać przed okresem wystawowym ,przesłuchuje się je w celu wybrania ptaków,które mają bezbłędny śpiew.Firanka służy do częściowego przyciemnienia młodych kanarków w regale aby się uspokoiły po kilku minutach firankę się odsłania i wszystkie ptaki zaczynają śpiewać i wtedy hodowca drogą selekcji odrzuca ptaki które najbardziej fałszują.Takie kilku minutowe zasłonięcie firanką trudno nazwać przetrzymywaniem ptaków w nieustannym półmroku.Okres takich przesłuchań trwa ok. miesiąca i kończy się okresem wystawowym.Po tym okresie ptaki nie są już zaciemniane firanką ponieważ hodowca już wie ile każdy jego ptak jest warty pod względem śpiewu.


Rzeczywista i groŹna, wzajemna agresja, zgodnie z opinią i doświadczeniem wielu wybitnych hodowców i autorów fachowych książek i opracowań, ma bowiem tylko jeden, jedyny powód: CIASNOTÊ.Cytat z wypowiedzi Jurka.

To zdanie jest całkowicie błędne nie wiem na jakich wybitnych hodowców się tu Jurku powołujesz i na jakich autorów książek ,ale to nie jest prawda.Większość znanych hodowców nie ma wolier o wymiarach liczonych w dziesiątkach metrów ,a nie ma ich tylko dlatego że takie woliery w hodowli kanarków są całkowicie zbędne a już na pewno takie pomieszczenia nie uchronią kanarków od wzajemnej agresji i wzajemnego wyrywania sobie piór.Kanarki to ptaki stadne i nawet w największej wolierze zawszę będą się trzymać razem w stadzie.Jeśli chodzi o walkę o żerdki do spania to i tak wieczorem wszyscy będą chcieli spać na jednej żerdce ,a już na pewno można zapomnieć że będą sobie grzecznie spały w odległości kilku metrów jeden od drugiego.Mam kolegę,który ma wolierę o wymiarach 4x2x2,5 m a w niej ok 50szt kanarków,jego ptaki przedstawiają opłakany wygląd ,powyrywane ogony i wyskubane plecy sprawiają że ptaki wyglądają okropnie.Moje ptaki są bardziej zagęszczone a żaden mój ptak nie stracił ogona,bo poza wyrwanymi pojedyńczymi krótkimi piórami wszystko było dobrze.Tak agresywne zachowanie ptaków zależy od wielu czynników ,a jednym z tych czynników jest nadmierne nasłonecznienie woliery.

Proszę mnie w tej chwili dobrze zrozumieć ja nie propaguje tym swoim postem jakiejś  ciasnoty bo woliery powinny być obszerne i powinny stwarzać ptakom maksymalne dobre warunki bytowe.Jednak nie zachęcam rĂłwnieĹź nikogo do budowy wolier o wymiarach liczonych w dziesiątkach metrĂłw bo wtedy niby jego problemy z wyrwanymi ogonami się skończą ,gwarantuje Ĺźe ogony nadal będą powyrywane.Pomijam juĹź problem całkowitego zdziczenia kanarkĂłw w tak duĹźych wolierach a takĹźe problem ich łapania,ktĂłre staje się wtedy wielkim problemem.łapanie w takich warunkach zdziczałych kanarkĂłw w róşne siatki bardzo często kończy się dla ptakĂłw tragicznie.Tak wielkie woliery stwarzają takĹźe problem z kontrolą ich stanu zdrowia ,bo jak zbadać ptaka,ktĂłrego praktycznie nie da się odłowić?.MoĹźe moja wypowiedz odbiega troszeczkę od pierwotnego tematu,ale czułem się w obowiązku wyjaśnienia, niektĂłrych spraw poruszonych przez Jurka.

[Jurek]

Zastanawiałem się, czy w ogóle reagować na Twoją, Mark, odpowiedŹ na forum, tym bardziej, że wydawało mi się, iż już wszystko wyjaśniliśmy sobie w prywatnych postach.
Widać moje dodatkowe wyjaśnienia nie ustatysfakcjonowały Cię zupełnie, przeciwnie, uznałeś za słuszne publicznie zarzucić mi „mijanie się z prawdą“, czyli po prostu kłamstwo, więc chcąc nie chcąc, zdecydowałem się dokładnie wyjaśnić moją krytykowaną przez Ciebie wypowiedĹš.

Zacznę od cytatu:

> Trenowane kanarki chowa się w ciemnych regałach, przysłania zasłonkami; ptaki te miesiącami Ĺźyją rzeczywiście nie tylko w ciasnych klateczkach, ale i w nieustannym półmroku, bo fachowcy wymyślili sobie, Ĺźe trzeba ich nauczyć CICHEGO śpiewu, a przede wszystkim śpiewu „na rozkaz”, czyli natychmiast po odsłonięciu pojedynczych klateczek, zwłaszcza przed oceniającym ich śpiew sędzią-ekspertem. Cytat z wypowiedzi Jurka.

Takie opisanie życia kanarków śpiewających w tym przypadku harcenów całkowicie mija się z prawdą.Kanarki harceńskie tak jak każde inne młode kanarki w okresie pierzenia przebywają w wolierach a nie w żadnych ciasnych klateczkach. (...)Kanarki ras śpiewających po okresie pierzenia gdzieś w listopadzie przekłada się do klatek pojedynek te klatki ustawia się w regale ,który posiada zasłonę np. z firanki .Ptaki należy przesłuchać przed okresem wystawowym ,przesłuchuje się je w celu wybrania ptaków,które mają bezbłędny śpiew.Firanka służy do częściowego przyciemnienia młodych kanarków w regale aby się uspokoiły po kilku minutach firankę się odsłania i wszystkie ptaki zaczynają śpiewać i wtedy hodowca drogą selekcji odrzuca ptaki które najbardziej fałszują.Takie kilku minutowe zasłonięcie firanką trudno nazwać przetrzymywaniem ptaków w nieustannym półmroku.Okres takich przesłuchań trwa ok. miesiąca i kończy się okresem wystawowym.Po tym okresie ptaki nie są już zaciemniane firanką ponieważ hodowca już wie ile każdy jego ptak jest warty pod względem śpiewu.<

Koniec cytatu.

Mark, w ktĂłrym miejscu ja niby twierdzę, Ĺźe młode kanarki ras śpiewających podczas pierzenia się trzyma się w ciasnych klatkach? PrzecieĹź nie moĹźna wnioskować tego z uĹźycia przeze mnie terminu „miesiącami“, bo jedno z drugim nie ma nic wspĂłlnego. Młode kanarki harceńskie, jak wszystkie inne rzeczywiście dorastają i pierzą się w stadzie – w zaleĹźności od mentalności hodowcy – w mniejszych lub większych , bardziej lub mniej zapełnionych fruwalkach czy wolierach. Ale nauka śpiewu (a nie jakieś tam niewinne „przesłuchiwanie“) nie zaczyna się w listopadzie – to juĹź kompletne nieporozumienie – ale natychmiast po wypierzeniu się młodych kanarkĂłw, czyli najpóŚniej z końcem września. W listopadzie odbywają się juĹź na całego róşne konkursy i wystawy, więc młode kanarki powinny w tym miesiącu w zasadzie zakończyć naukę śpiewania.

Powtarzam raz jeszcze: w okresie zaraz po wypierzeniu, gdzieś od połowy do końca września przyzwyczajone do większej lub mniejszej swobody kanarki ras śpiewających umieszcza się w klateczkach o wymiarach  sz. 15 cm, dł. 21cm, wys. 20 cm (kto takiej klateczki nie widział niech sobie dla prĂłby rozmierzy podane wymiary linijką) i wstawia do regału nauki śpiewu, gdzie przebywać one będą aĹź do pierwszego konkursu i – dla pewności, aby dalej reagowały prawidłowo na światło – przez cały sezon wystaw, czyli gdzieś do końca grudnia. Połowę września i połowę grudnia dzielą trzy miesiące, tak więc moje określenie „miesiącami“ wcale nie jest przesadzone. Dla informacji niewtajemniczonym dodam moĹźe jeszcze, Ĺźe tylko w okresie największej paniki czyli w pierwszych 5-6 dniach po przesadzeniu do małych klatek kanarki w regale mają między sobą kontakt wzrokowy; z chwilą gdy się ostatecznie uspokoją odziela się je przegrodami, aby się nawzajem nie widziały. Naprzeciw takiego regału lub na jego gĂłrze stawia się klatkę z „nauczycielem“ czyli dorosłym kanarkiem o poprawnym, moĹźliwie bogatym repertuarze. Czasem stosowane są teĹź nagrania śpiewu kanarkĂłw danej rasy na płytce CD-ROM.

Potem trenuje się kanarki systematycznym ograniczaniem światła, czyli przysłanianiem klatek. Robi się to w następujących celach:

1. na samym początku, aby kanarki nie rozpraszały swojej uwagi, oglądając okolice klatki i nie przerywały „pieśni“, lecz wykonywały ją w całości. Trzeba wiedzieć, Ĺźe śpiewający kanarek przestaje słyszeć, czyli nie odbiera odgłosĂłw z okolicy narządem słuchu, więc śpiewając tym uwaĹźniej „kontroluje“ swoje otoczenie za pomocą wzroku i dlatego w bardzo charakterystyczny sposĂłb kręci we wszystkie strony główką. W przypadku dostrzeĹźenia jakiegoś niepokojącego go ruchu natychmiast przerywa pieśń i właśnie tego naleĹźy go oduczyć podczas nauki poprawnego śpiewania... Zasłaniając klatkę, odbiera się mu więc negatywne bodĹšce wzrokowe, Ĺźeby wykonał pieśń w całości i zawsze aĹź do końca. No i oczywiście nie za głośno...

2. w trakcie nauki przysłania się młode kanarki takĹźe po to, aby pilnie wsłuchiwały się w śpiew „nauczyciela“ i nie ropraszały się np. zbyt częstym jedzeniem.  Czas na posiłki ustala więc hodowca, odsłaniając w tym celu co jakiś czas klateczki.

3. pod koniec nauki zakrywa się klatki, aby poprawnie już śpiewające kanarki nauczyły się bezbłędnie reagować na światło, czyli natychmiast zaczynały śpiewać, gdy tylko odsłoni się ich klatkę.

4. w trakcie ostatniej fazy szkolenia kanarkĂłw, kiedy ich pieśń jest juĹź dobrze wykształcona, klatki wyjmuje się kilka razy dziennie na krĂłtko z regałów i stawia jedna na drugiej w róşnych miejscach mieszkania, aby przyzwyczaić ptaki do ruchu i zmiany miejsca; dobrze wytrenowane kanarki muszą natychmiast reagować śpiewem na silniejsze światło i to w kaĹźdych okolicznościach, powinne zaczynać śpiewać nawet  juĹź w trakcie przenoszonia klateczek w jakieś inne miejsce...

O wszystkich tych rzeczach moĹźna wyczytać w książkach opisujących metody nauki śpiewu, a takĹźe w internecie, na stronach poświęconych kanarkom ras śpiewających. Np. tutaj: http://www.kanarki.za.pl/spiew/  Bardzo dokładnie opisuje to teĹź pan Jabloński w swoim znanym dziele pt. „Nasz polski kanarek“...

Przedstawiając te metody tak szczegółowo, nie chodziło mi przy tym o ich demonizowanie, albo twierdzenie, Ĺźe kanarki ras śpiewających są w jakiś szczegĂłlnie okrutny sposĂłb gnębione, ale o sam fakt stosowania nasilenia światła w celu wymuszenia śpiewu „na żądanie“. Czy mi się to osobiście podoba czy nie, jest zupełnie bez znaczenia; jako członek związku hodowcĂłw kanarkĂłw muszę akceptować tego typu metody, skoro się je oficjalnie stosuje i nie mam zamiaru ich krytykować. Jeśli mam być szczery, osobiście nie podnieca mnie nudny i cichy terkot harcenĂłw, ale to wcale nie znaczy, Ĺźe innym musi się on takĹźe nie podobać, podobnie jak innym nie musi podobać się muzyka klasyczna, ktĂłrą ja z kolei uwielbiam. „De gustibus non est disputandum“ - nad gustami się nie dyskutuje – jak powiada stare łacińskie przysłowie... Powtarzam raz jeszcze, pisząc o przetrzymywaniu kanarkĂłw miesiącami w półmroku miałem przede wszystkim na myśli stosowanie światła, a nie wartościowanie takich praktyk.

Następny cytat:

> Kanarki harceńskie cichy śpiew maja wrodzony a nie wyuczony przez człowieka ciasnotą klatek, w których przetrzymuje je hodowca. <

Śpiew kaĹźdego ptaka nie ma na celu przypodobanie się ludziom, nie jest nawet wyrazem jakiejś szczegĂłlnej „radości“ śpiewających ptakĂłw. SłuĹźy on wyłącznie komunikowaniu się ptakĂłw tego samego gatunku, a więc wytyczaniu rewiru, sygnalizowaniu ewentualnym rywalom, Ĺźe niniejsze okolice są juĹź „zajęte“ oraz zwabianiu samiczek, czasem dość znacznie oddalonych. Nie ulega więc Ĺźadnej wątpliwości, Ĺźe im śpiew pojedynczego samca będzie głośniejszy, tym bardziej spełni swoje zadania – rewir najgłośniejszego ptaka jest największy, rywale trzymają się od takiego super aktywnego „krzykacza“ z daleka, a takĹźe szanse zwabienia oddalonej samiczki są bez porĂłwnania lepsze. Samiczki zresztą instynktownie przywiązują wielką uwagę do głośnego śpiewu ich przyszłego partnera, bo świadczy on o jego Ĺźywotności i determinacji w wytyczeniu jak największego rewiru, oraz gotowości jego obrony przed intruzami, co dla dobra przyszłego potomstwa jest niezwykle waĹźne.

Tak więc wszystkie ptaki mają wrodzoną chęć jak najgłośniejszego śpiewania, a kanarki ras śpiewających cichego wykonywania swych pieśni nauczył człowiek. Uczynił to dla swojej własnej przyjemności, dla swojego „wraĹźliwego“ ucha, poprzez wieki treningĂłw, doboru odpowiednich par i radykalnej selekcji... Nie jest to więc ich naturalna cecha „wrodzona“, jak chce Mark, lecz wynik celowej działalności człowieka. Poprzez półmrok w czasie nauki śpiewu tą nienaturalną cechę cichego śpiewania dodatkowo się jeszcze utrwala. Zacytowana przeze mnie strona internetowa określa to w ten sposĂłb: „Zaciemniamy klatki ciemnym, zielonym materiałem: -, aby ptaki nie widziały osĂłb znajdujących się w pomieszczeniu i nie urywały śpiewu; -, aby ograniczyć intensywność ich śpiewu; - aby wsłuchiwały się w śpiew nauczyciela.“   Nic dodać, nic ująć...

Pozdrawiam

Jurek

[Jurek]

PrzejdŹmy może teraz do sprawy ciasnoty wolier i jej wpływu na nerwowość i agresję.

Cytuję:

> Rzeczywista i groŹna, wzajemna agresja, zgodnie z opinią i doświadczeniem wielu wybitnych hodowców i autorów fachowych książek i opracowań, ma bowiem tylko jeden, jedyny powód: CIASNOTÊ.Cytat z wypowiedzi Jurka.

To zdanie jest całkowicie błędne nie wiem na jakich wybitnych hodowców się tu Jurku powołujesz i na jakich autorów książek ,ale to nie jest prawda.<

Koniec cytatu.

Dosłownie wszędzie, we wszystkich językach świata, na wszystkich kanarkowych stronach internetowych, a takĹźe we wszystkich poradnikach poświęconych kanarkom, w rozdziałach dotyczących klatek, fruwalek i wolier odnaleŹć moĹźna jedno bardzo charakterystyczne zdanie-zasadę, a minanowicie, Ĺźe „nie ma klatki za duĹźej dla kanarka“. Czasem to zdanie ma nieco inną formę, np. „im większa klatka, tym lepiej“, czy coś w tym rodzaju, ale tego typu stwierdzenia znaleŹć moĹźna zawsze i wszędzie. A co dotyczy pojedynczego ptaszka, tym bardziej powinno mieć zastosowanie wobec większego stada kanarkĂłw.

Hodujący kanarki od wczesnego dzieciństwa, Niemiec Hans Classen, naukowiec, sędzia międzynarodowy, autor licznych książek i artykułów publikowanych we wszystkich znaczących czasopismach fachowych na całym świacie, na swojej stronie internetowej pisze o tym zagadnieniu w ten sposób:

„Außerhalb der Brutzeit hat sich die Unterbringung in geräumigen Volieren sehr bewährt. Hier kĂśnnen die VĂśgel ihre Flugmuskulatur trainieren. Dies ist fĂźr die gesamte Gesundheit wichtig. Die Bewegung bringt jeden Kreislauf und jeden Stoffwechsel in Schwung. Außerdem ist die gekräftigte Flugmuskulatur auch fĂźr den Bruterfolg mitverantwortlich.
Manches Mal fehlt allerdings der Platz fĂźr eine geräumige Voliere. In diesem Fall kann man sich auch mit größeren Flugkäfigen behelfen. Solche benutze ich z. B. beim Absetzen/Selbständigwerden der JungvĂśgel. Die eine Variante ist 120x40x50 cm, die andere ist 120x40x80 cm. Dort kĂśnnen kurzfristig auch einmal bis zu 12 JungvĂśgel gleichzeitig untergebracht werden. FĂźr die dauerhafte Besetzung ist eine Zahl von hĂśchstens 5 Tieren sinnvoll.“ ( http://www.hansclassen.de/ )

Oto tłumaczenie powyższego tekstu:
„Poza okresem lęgĂłw najlepiej sprawdza się przetrzymywanie ptakĂłw w obszernych wolierach. Tam bowiem ptaki mogą wzmacniać swą muskulaturę, więc jest to bardzo waĹźne dla ich ogĂłlnego zdrowia. MoĹźliwość swobodnego fruwania poprawia krążenie krwi i przyspiesza przemianę materii. Poza tym wzmocniona muskulatura jest takĹźe bardzo waĹźna w uzyskaniu dobrych wynikĂłw w czasie lęgĂłw w następnym sezonie. Czasem brakuje jednakĹźe miejsca dla obszernej woliery. W takim przypadku moĹźna stosować większą fruwalkę. Takie fruwalki uĹźywam takĹźe ja sam, dla młodych ptakĂłw odsadzanych od rodzicĂłw oraz w okresie uzyskiwania przez nie samodzielności. Jeden wariant uĹźywanej przeze mnie fruwalki to 120x40x50cm, inny 120x40x80cm. W takich fruwalkach moĹźna przez  krĂłtki okres czasu przetrzymywać do 12 młodych ptakĂłw jednocześnie. Jednak w przypadku stałej obsady takich fruwalek najsensowniejsze jest przetrzymywanie w nich nie więcej niĹź do 5 ptakĂłw.“

Koniec tłumacznia.

Zabawmy się teraz moĹźe w matematykĂłw. Wymiary podane przez H.Classena dają odpwiednio: 0,24 i 0,38 metra sześciennego „przestrzeni fruwalkowej“ dla pięciu ptakĂłw. Idąc konsekwentnie tokiem rozumowania tego światowej sławy fachowca, dla dziesięciokrotnie większej ilości ptakĂłw, czyli dla 50 kanarkĂłw potrzeba więc – przyjmując nawet gabaryty tej jego mniejszej fruwalki – dziesięciokrotnie większej woliery, a więc ok. 2,4 metra sześciennego. Ĺźeby uzyskać taką przestrzeń, wolierka musi mieć np. następujące wymiary: 2 metry wysoka, 1 metr głeboka i 1,20 metra szeroka. Oczywiście dla 100 ptakĂłw woliera powinna być podwĂłjnie duĹźa, a więc 2x1x2,4 m. Przy przyjęciu wymiarĂłw tej większej fruwalki obliczone gabaryty woliery dla 50 ptakĂłw będą znacznie większe, np. 2 m wyskokości, 1 metr głębokości i 1,9 metra długości, a dla 100 patkĂłw 2x1x3,8 m...

Podając przykład niedopuszczalnego przepełnienia w moim pierwszym wpisie, oparłem się na wymiarach mojej własnej wolierki metalowej, które wynoszą: 1,3 x 0,7 x 0,9 metra, co daje zaledwie 0,82 metra sześciennego przestrzeni wolierkowej, czyli zgodnie z zaleceniami H.Classena w takiej wolierce można na stałe przetrzymywać nie więcej niż ok.17 patków!!! Mając siebie na myśli, napisałem o przetrzymywaniu w niej 20-23 ptaków (czyli znacznie więcej niż mi właściwie wolno!) i dodałem, że jeśli ktoś wpadłby na pomysł przetrzymywania w tak małej wolierce 80-100 ptaków (co baaaardzo często się zdarza) to nie może się potem dziwić, że ptaki są nieustannie zestresowane i w stosunku do siebie agresywne, że czasem wyrywają sobie piórka i że takie zachowanie nie ma nic wspólnego z działaniem słońca, ale po prostu z ciasnotą, z przeładowaniem wolierki...

Cytuję:

> Większość znanych hodowców nie ma wolier o wymiarach liczonych w dziesiątkach metrów ,a nie ma ich tylko dlatego że takie woliery w hodowli kanarków są całkowicie zbędne a już na pewno takie pomieszczenia nie uchronią kanarków od wzajemnej agresji i wzajemnego wyrywania sobie piór.Kanarki to ptaki stadne i nawet w największej wolierze zawszę będą się trzymać razem w stadzie.Jeśli chodzi o walkę o żerdki do spania to i tak wieczorem wszyscy będą chcieli spać na jednej żerdce ,a już na pewno można zapomnieć że będą sobie grzecznie spały w odległości kilku metrów jeden od drugiego. <

Naturalnie nie twierdzę Ĺźe kaĹźdemu hodowcy potrzebna jest „liczona w dziesiątkach metrĂłw“ woliera, bo na taki luksus moĹźe sobie pozwolić rzeczywiście tylko niewielu, bardzo bogatych hodowcĂłw, hodujących rocznie setki ptakĂłw. Ten hodowca z mojego przykładu w opisanej przeze mnie wolierze zewnętrznej przetrzymywał przez okres lata ponad 400 młodych kanarkĂłw. Ale skronmiejsi hodowcy, ktĂłrzy takich wolier nie mają gdzie zbudować lub sobie na nie nie mogą pozwolić, powinni hodować tylko tyle ptakĂłw, aby zachowane były jakieś rozsądne proporcje między ilością ptakĂłw, a wielkością wolierki czy klatki-fruwalki... Inaczej rzecz ujmując, im mniejsze posiadamy woliery, tym mniejsze powinno być stado. Twierdzenie, Ĺźe nawet przy duĹźej ilości ptakĂłw obszerniejsze wolierki są „zbędne“, bo kanarki to ptaki stadne, a walki o jedną Ĺźerdkę noclegową zawsze będą miały miejsce itd., to – niestety – zwykła demagogia i nieudolne naginanie teorii dla własnych potrzeb, dla własnego usprawiedliwienia. Jest to poza tym absolutnie sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem i zaleceniami wszystkich powaĹźnych specjalistĂłw i kanarkowych autorytetĂłw.

Mała dygresja osobista.

Dla mojego hobby mam do dyspozycji jeden pokĂłj o wymiarach 2 m x 4,40 m, w ktĂłrym umieściłem regał z ośmioma klatkami lęgowymi  80x40x38 cm (podzielnymi na 16 boksĂłw pojedynczych 40x40x38 cm), dwie fruwalki o wymiarach 70x40x80 cm kaĹźda i jedną o wymiarach 90x40x60 oraz dwie wolierki o wymiarach odpowiednio 130x70x90 cm i 180x90x120cm. Tak więc miejsca mam niby sporo, ale nigdy nie wpadłbym na pomysł posiadania więcej niĹź 5 – 6 parek wraz z przychĂłwkiem!!! W szczycie sezonu mam ok. 70 kanarkĂłw i uwaĹźam tą ilość za absolutne maksimum tego, na co mogę sobie pozwolić!  Nie mam przy tym na myśli moich moĹźliwości finansowych, ale właśnie granice obsady w fruwalkach i wolierkach, umoĹźliwiających taką opiekę, aby pracy z utrzymaniem czystości nie było za duĹźo, a wszystko wyglądało w miarę estetycznie i czysto.

Nie naleĹźy zapominać, Ĺźe efektem ubocznym przepełnionych wolierek jest prawie zawsze wszechobecny brud – na to po prostu nie ma siły, bo to jest logiczna konsekwencja przeładowania... Jeśli wrĂłcimy do mojej metalowej wolierki, w ktĂłrej w sezonie trzymam ok. 20-23 patkĂłw, to aby utrzymać porządek, trzeba ją sprzątać (z wymianą ściółki, przetarciem Ĺźerdek i kratek) nie rzadziej niĹź co 7-10 dni... Gdyby ktoś zdecydował się przetrzymywać w niej 80-100 ptakĂłw, musiałby sprzątać cztery razy częściej, czyli przynajmniej co drugi dzień, oczywiście chcąc zachować jako taką estetykę i dobre prezentowanie się w niej tych 80-100 kanarkĂłw, a na to prawie Ĺźaden posiadacz kanarkĂłw nie miałby ani czasu ani ochoty.

Niestety, jedyną alternatywą tak częstego sprzątania byłaby akceptacja powiększająego się z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień syfu w wolierce... Nie wiem jak to widzą inni, ale mnie widok najpiękniejszego nawet glostera, z super koronką, siedzącego w zasyfiałej, lepiącej się od odchodów, nie sprzątanej przez całe tygodnie klacie kompletnie degustuje...

Widziałem juĹź w Ĺźyciu sporo róşnych wolierek, takĹźe na przysyłanych mi fotkach, ale dosłownie  nigdy nie przydarzyło mi się widzieć rzeczywiście czystej fruwalki czy wolierki, w ktĂłrej siedziało za duĹźo kanarkĂłw... Kilkucentymetrowe słupki kupek na daszkach pojedyńczych Ĺźerdek, kompletnie oblepione odchodami gałązki i Ĺźerdki, upstrzone resztkami jedzenia ścianki, brudne ściółki i mrowisko, zestresowanych kanarkĂłw, robi po prostu przygnębiające wraĹźenie i z miłośnictwem nie ma nic wspĂłlnego. Zwykle taki zachłanny hodowca wymyśla sobie potem następne teorie jako wytłumaczenie wszechobecnego, niemoĹźliwego do opanowania syfu, w rodzaju „trochę brudu kanarkom nie zaszkodzi, a nawet uodporni je na choroby“ i zupełnie godzi się na ten stan rzeczy.

Cytuję:

> Mam kolegę,który ma wolierę o wymiarach 4x2x2,5 m a w niej ok 50szt kanarków,jego ptaki przedstawiają opłakany wygląd ,powyrywane ogony i wyskubane plecy sprawiają że ptaki wyglądają okropnie.Moje ptaki są bardziej zagęszczone a żaden mój ptak nie stracił ogona,bo poza wyrwanymi pojedyńczymi krótkimi piórami wszystko było dobrze.Tak agresywne zachowanie ptaków zależy od wielu czynników ,a jednym z tych czynników jest nadmierne nasłonecznienie woliery. <

W prywatnym poście do Ciebie, Mark, wyraziłem przypuszczenie, Ĺźe „opłakany stan“ kanarkĂłw Twojego kolegi musi po prostu mieć inne, nie związane ze słońcem przyczyny. Jedną z nich moĹźe być brak dostatecznej ilości pojedynczych Ĺźerdek noclegowych, być moĹźe jakaś chorba, albo jakiś jeden lub dwa pojedyńcze, bardzo agresywne ptaki, ktĂłre naleĹźałoby z woliery usunąć. Napisałem, Ĺźe na miejscu Twego kolegi wziąłbym sobie tydzień urlopu, przesiedział ciurkiem kilka dni w wolierce i nieustannie obserwował zachowanie ptakĂłw, od świtu aĹź do nocy, robiąc dokładne notatki, kto kogo w jakich okolicznościach i ile razy atakuje czy skubie... Jestem absolutnie pewny, Ĺźe bardzo szybko ustaliłbym właściwą przyczynę tych anomalii i Ĺźe z pewnością nie byłoby to wpadające do woliery słońce!

Inny znany niemiecki teoretyk kanarczarstwa, pan Norbert Schramm, autor niewawno wydanej obszernej książki  pt. „Farbkanarien“ (Kanarki barwne) w rozdziale poświęconym wolierkom i fruwalkom pisze:

„Ein Flugkäfig beginnt m.E. erst bei einer Käfiglänge von 1 m, mit der entsprechenden HĂśhe und Tiefe, (...). In einem Käfig dieser Größe kĂśnnen maximal 6 bis 8 VĂśgel gehalten werden. Wenn die MĂśglichkeit besteht, sollte eine Voliere von etwa 2 m Länge angestrebt werden.“

„O fruwalce moĹźna mĂłwić dopiero w przypadku klatki, ktĂłrej długość wynosi conajmniej 1 metr, oczywiście odpowiednio wysokiej i głębokiej (...) W klatce tej wielkości moĹźna trzymać maksymalnie 6 do 8 ptakĂłw. Jeśli jest to moĹźliwe, naleĹźy dążyć do tego, aby woliera dla tej ilości ptakĂłw miała przynajmniej 2 metry długości.“

I dalej:

„JungvĂśgel reißen sich gern gegenseitig Federn aus. Um das zu verhindern, werden an den oberen Sitzstangen im Abstand von 5 bis 6 cm senkrechte Brettchen angebracht. Man kann aber auch Einzelsitzplätze in genĂźgender Anzahl an die Wände hängen. So kĂśnnen sich die Tiere nicht gegenseitig belästigen.“

„Młode ptaki wyrywają sobie czasem nawzajem piĂłrka. Aby temu zapobiec, stosuje się na Ĺźerdkach w odstępach 5-6 cm osłonki z przyciętych deseczek. MoĹźna teĹź zamontować dostateczną ilość pojedynczych Ĺźerdek przy ścianie. W ten sposĂłb ptaki nie mają moĹźliwości dokuczania sobie nawzajem“

Dziwne, taki fachowiec, a nic nie wspomina o fatalnym działaniu słońca...

Ostatni cytat:

> Proszę mnie w tej chwili dobrze zrozumieć ja nie propaguje tym swoim postem jakiejś  ciasnoty bo woliery powinny być obszerne i powinny stwarzać ptakom maksymalne dobre warunki bytowe. Jednak nie zachęcam rĂłwnieĹź nikogo do budowy wolier o wymiarach liczonych w dziesiątkach metrĂłw bo wtedy niby jego problemy z wyrwanymi ogonami się skończą ,gwarantuje Ĺźe ogony nadal będą powyrywane. Pomijam juĹź problem całkowitego zdziczenia kanarkĂłw w tak duĹźych wolierach a takĹźe problem ich łapania,ktĂłre staje się wtedy wielkim problemem. łapanie w takich warunkach zdziczałych kanarkĂłw w róşne siatki bardzo często kończy się dla ptakĂłw tragicznie.Tak wielkie woliery stwarzają takĹźe problem z kontrolą ich stanu zdrowia ,bo jak zbadać ptaka,ktĂłrego praktycznie nie da się odłowić? <

Mark,

Twoje „niezachęcanie“ do budowy wolierek liczonych w dziesiątkach metrĂłw jest absolutnie zbędne, bo nie wydaje mi się aby ktĂłryś z uczestnikĂłw naszego forum nosił się z takim zamiarem:) Do budowy takich wolier potrzeba wielkiej kasy, projektĂłw i czasu, pozwolić sobie na nią mogą jedynie ludzie bardzo bogaci... Znakomita większość forumowiczĂłw-hodowcĂłw nie ma takich moĹźliwości i cieszy się, jeśli uda jej się sprawić lub zbudować sobie mniejszą wolierkę, czy fruwalkę.

Moim zdaniem waĹźniejszy byłby apel, aby kaĹźdy „mierzył siły na zamiary“ i hodował tylko taką ilość kanarkĂłw, aby miały one u niego zapewnione jak najlepsze warunki bytowania, przy maksymalnej swobodzie i optymalnej czystości i aby opieka nad nimi nie była katorgą i przynosiła wiele autentycznej satysfakcji hodowcy, a na innych sprawiała naprawdę schludne, estetyczne wraĹźenie...

Pozdrawiam

Jurek

[Mark]

Zastanawiałem się, czy w ogóle reagować na Twoją, Mark, odpowiedŹ na forum, tym bardziej, że wydawało mi się, iż już wszystko wyjaśniliśmy sobie w prywatnych postach.
Widać moje dodatkowe wyjaśnienia nie ustatysfakcjonowały Cię zupełnie, przeciwnie, uznałeś za słuszne publicznie zarzucić mi „mijanie się z prawdą“, czyli po prostu kłamstwo, więc chcąc nie chcąc, zdecydowałem się dokładnie wyjaśnić moją krytykowaną przez Ciebie wypowiedĹš.Koniec cytatu.
Jurku nie zarzucam Ci absolutnie żadnych kłamstw.Jestem całkowicie świadomy że do Rzymu wiedzie tysiąc dróg a nie jakaś jedynie słuszna droga moja czy też Twoja.Nasza dyskusja dotyczy tych dróg.Nie mam zamiaru ani Tobie Drogi Jurku ani nikomu innemu niczego jedynie słusznego udowadniać,a już na pewno nie znam jakiejś jedynie słusznej drogi,którą chciałbym tu propagować.Piszę to co ja sam wiem i co widziałem u innych hodowców.Monopolu na prawdy absolutne nie ma nikt.
Dosłownie wszędzie, we wszystkich językach świata, na wszystkich kanarkowych stronach internetowych, a takĹźe we wszystkich poradnikach poświęconych kanarkom, w rozdziałach dotyczących klatek, fruwalek i wolier odnaleŹć moĹźna jedno bardzo charakterystyczne zdanie-zasadę, a minanowicie, Ĺźe „nie ma klatki za duĹźej dla kanarka“ koniec cytatu.
Jurku odpowiedz mi na pytanie dlaczego ja osobiście nigdy nie widziałem jakiś wielkich wolier z kanarkami ,a znam pewnie większość  hodowli czołowych polskich hodowcĂłw.Znam teĹź Kilka hodowli hodowcĂłw zagranicznych w tym hodowle czołowych włoskich hodowcĂłw i tam tez nie widziałem jakiś wielkich wolier.(zdjęcia z hodowli włoskich hodowcĂłw w tym ich woliery z pierzącymi się ptakami do obejrzenia na mojej stronie ).Dlaczego takie obszerne woliery z kanarkami nie istnieją w praktyce?.
Odpowiedz jest prosta i już jej wcześniej udzieliłem.


O wszystkich tych rzeczach moĹźna wyczytać w książkach opisujących metody nauki śpiewu, a takĹźe w internecie, na stronach poświęconych kanarkom ras śpiewających. Np. tutaj: http://www.kanarki.za.pl/spiew/  Bardzo dokładnie opisuje to teĹź pan Jabloński w swoim znanym dziele pt. „Nasz polski kanarek“...

Jurek ta książka była chyba napisana 50 lat temu i zawiera wiele informacji ,ktĂłre  dziś nie są juĹź zbyt aktualne.
To co napisałem o treningu harcenĂłw w moim wcześniejszym  poście wiem i widzę na co dzień u mojego kolegi Leszka Radosa,ktĂłry mieszka niedaleko mnie i często się odwiedzamy.Leszek jest hodowcą harcenĂłw od trzydziestu lat,dwa lata temu był wicemistrzem polski.Moje informacje są świerze i prawdziwe  kiedy Ty się powołujesz na książkę sprzed 50 lat.
Jurku bardzo wartościujesz podejście do hodowli chociaĹź się tego wyrzekasz.Jurku piszesz dziesiątki zdań o tym Ĺźe kanarki są Ĺźle traktowane przez hodowcĂłw bo siedzą w ciasnych klatkach itp. a na końcu dodajesz jedno zdanie Ĺźe Ty nie wartościujesz takich praktyk to zdanie jednak nie zaciera Twojego negatywnego podejścia do np. hodowcĂłw harcenĂłw czy teĹź do innych hodowcĂłw,ktĂłrzy nie podzielają Twojego zdania Ĺźe w klatce o wymiarach 1m wysokości 2m długości i duĹźej głębokości moĹźe przebywać od 6 do 8 kanarkĂłw.Hodowla to doskonalenie ras kanarkĂłw a nie wartościowanie i podwaĹźanie tradycji hodowlanej.Skoro COM akceptuje wymiary klatek dla harcenĂłw i rodzaj ich treningu to naleĹźałoby napisać do COM-u o zmianę takich praktyk a nie wzbudzać jakiś negatywnych odczuć Ĺźe kanarkom się dzieje jakaś krzywda bo brakuje im dostępu do słońca,hodowca ogranicza im jedzenie i do tego siedzą w ciasnych klatkach.Czy tego chcesz czy nie stwarzasz wraĹźenie Ĺźe ptakom dzieje się jakaś krzywda za ktĂłrą są odpowiedzialni jacyś Ĺźli hodowcy,ktĂłrzy męczą ptaki bo  chcą wygrywać na konkursach śpiewu a jak sam pisze śpiew pewnie nie stwarza ptakom wielkiej radości.Sportowa hodowla kanarkĂłw ma słuĹźyć wygrywaniu na konkursach ptakĂłw i nie ma w tym nic złego.Zle jest wtedy gdy widzi się tylko sukces a nie widzi się brudnych klatek czy teĹź chorych ptakĂłw.Takie postępowanie hodowcĂłw jest wybitnie naganne i jak dla mnie nie do zaakceptowania.NaleĹźy na tym forum piętnować takie postępowanie hodowcĂłw,ale nie moĹźna podwaĹźać kilkuset letniej tradycji naszych przodkĂłw ptasznikĂłw oraz nie moĹźna podwaĹźać  metod hodowlanych ,ktĂłre są ogĂłlnie przyjęte przez całą międzynarodową społeczność miłośnikĂłw ptakĂłw czyli COM.Drogi Jurku serdecznie Cie pozdrawiam.Mark.

[Jacky]

Dzięki kilku uwagom Marka i dziesiątkom zdań Jurka otrzymaliśmy piękne wypowiedzi o klatkach, wolierach i warunkach w jakich należy trzymać kanarki różnych ras. Ponieważ wątek był długi, a napisany w poście związanym z oświetleniem, pozwoliłem sobie wydzielić kilka Waszych wypowiedzi i przenieść je do osobnego wątku, a cały nowy wątek przesunąc do działu klatki.

Co do wielkości klatek przeznaczonych do nauki śpiewu dla kanarków ras śpiewających, to niestety nie mogę się za dużo wypowiadać, gdyż nigdy w życiu nie miałem do czynienia z tymi ptakami. Jeśli na forum są hodowcy ptaków spiewających to zachęcam do podzielenia się opiniami o nauce śpiewu.

Marka i Jurka zachęcam natomiast do dalszych żarliwych sporów, bo przy okazji powstają piękne opracowania, z których można czerpać kanarkową wiedzę garściami.

Miło czyta się Wasze polemiki, zwłaszcza jeśli opisują hodowlę kanarków za granicą. Większość użytkowników tego wortalu z pewnością nie widziała nigdy takich hodowli i jest to dla nich jedyna szansa, by dowiedzieć się czegoś nowego o hodowli kanarków w Europie czy na świecie.

Przy okazji czytania Waszej "klatkowej polemiki" doszedłem do wniosku, że hodowla kanarków ras śpiewających na naszym wortalu traktowana jest nieco marginalnie. Zatem wnieśliście trochę kolorytu w tej kwestii.

Na koniec dodam jeszcze tyle, że nie chciałbym tym postem hamować ewentualnych dalszych Waszych postów w tej kwestii, które z czasem mogą przechodzić na inne tory (czytaj tematy i zagadnienia).