Chów wsobny z jednej strony zwiększa szansę, że potomstwo odziedziczy po rodzicach cechy genetycznie identyczne i skróci czas selekcji, a z drugiej - niekontrolowany może doprowadzić do spotęgowania cech i właściwości niepożądanych, niwecząc całkowicie naszą pracę hodowlaną.
Nieplanowany chów wsobny powoduje zmiany w budowie ptaków (zmniejszenie się rozmiarów ciała), zwiększenie popędu do lęgów (ptaki posiadające małe pisklęta przystępują do kolejnych lęgów), słaby odchów piskląt, zanik instynktu budowy gniazda, wzrost nerwowości, szybkie osiąganie dojrzałości płciowej, wzrost agresji wobec przedstawicieli własnego gatunku.
Kojarzenia ptaków w bliskim pokrewieństwie jest bardzo ryzykowne, gdyż często przyczynia się ono do degradacji następnych pokoleń. Historia hodowli kanarków i innych ptaków pokazała, że chów wsobny można prowadzić jedynie w sposób planowy. Najlepszym sposobem prowadzenia krewniaczych połączeń jest reguła „2+1”.
Bez stosowania chowu wsobnego nie sposób uszlachetnić hodowanej linii, ani utrzymać jej w czystości. Ten rodzaj hodowli pozwala najpierw ustalić, a póŹniej stworzyć poszczególne właściwości rasowe kanarków.
Stosując chów wsobny należy:
- zawsze kojarzyć międzypokoleniowo (np. syna z matką lub ojca z córką, wnuczka z babcią lub wnuczkę z dziadkiem),
- nigdy nie dopuszczać do kojarzeń pokoleniowych między rodzeństwem.
Mimo wszystko przez długie stosowanie chowu wsobnego następne pokolenia ulegają stopniowej degeneracji:
- stają się mniej płodne (rośnie ilość jaj niezapłodnionych),
- zmniejsza się wykluwalność jaj,
- coraz gorzej karmią pisklęta,
- są coraz słabsze i mniej odporne.
Dlatego też metodę hodowli krewniaczej stosuje się jedynie najwyżej do pięciu pokoleń. PóŹniej należy odświeżyć krew, doprowadzając do kojarzeń z osobnikami nie spokrewnionymi. W przeciwnym wypadku dochodzi do poważnych zwyrodnień potomstwa. Niezmiernie ważne jest przy tym aby niespokrewniony osobnik posiadał pożądane przez hodowcę cechy, którymi charakteryzowały się wyjściowe ptaki. Jeżeli ten warunek podobieństwa nie zostanie spełniony, wówczas cała dotychczasowa praca hodowlana zostanie zmarnowana.
Kojarzenie wsobne daje potomstwo o niewielkiej różnorodności genetycznej.
Kojarzenie (krzyżowanie) wsobne - łączenie w pary hodowlane ptaków blisko ze sobą spokrewnionych, ale nie ściśle pokrewnych, jak przy kojarzeniach (krzyżówkach) wstecznych.
Kojarzenie (krzyżowanie) wsteczne - łączenie w pary hodowlane ptaków ściśle pokrewnych (rodziców i dzieci).
