Lęgi 2009 u feno-typa

[feno-typ]

Wczoraj miałem okazję w dość nieprzyjemny sposób przekonać się, jaki potencjał tkwi w ptakach zakupionych jesienią u Fabio Perriego.

Jak to juĹź wczoraj napisałem, postanowiłem przyjrzeć się bliĹźej pisklętom „weteranki” z klatki nr. 7 pod kątem ewentualnego zaobrączkowania. Zdjąwszy klateczkę gniazdkową i ustawiwszy ja na specjalnym stojaku, wyjąłem pierwsze pisklę i... doznałem lekkiego szoku! Ptaszek był tak duĹźy, Ĺźe natychmiast uświadomiłem sobie, iĹź mogą wystąpić problemy z nasunięciem obrączki... Przyjrzałem się uwaĹźniej pozostałym pisklętom w gniazdku i nie mogłem uwierzyć własnym oczom; wyklute przed niecałymi sześcioma dniami ptaszki robiły wraĹźenie, jakby były ze dwa, trzy dni starsze! Na szczęście wcześniej przygotowałem sobie naczyńko z oliwką, ale zakładanie obrączek i tak przebiegało bardzo powoli i z wielkim trudem. Pisklaki wierzgały się przy tym energicznie, co jeszcze bardziej utrudniało robotę... Muszę przyznać, Ĺźe byłem naprawdę szczęśliwy, kiedy ponownie zawieszałem klateczkę gniazdkową na drzwiczkach klatki lęgowej.

Niestety nie miała to być ostatnia niespodzianka tego popołudnia.
Tknięty złym przeczuciem, zdjąłem takĹźe gniazdko z klatki nr. 3. Te pisklęta, takĹźe po samczyku Fabio Perriego, były o dzień młodsze, a w licznym gniazdku znajdują się jak wiadomo takĹźe dwa pisklęta-podrzutki, więc zupełnie teoretycznie problemĂłw z obrączkowaniem raczej się nie spodziewałem. Ku mojemu przeraĹźeniu cztery pisklęta wydały mi się jeszcze większe od tych właśnie zaobrączkowanych! W ich przypadku miałem porĂłwnanie, bo – jak wspomniałem -  w gniazdku są teĹź dwa podrzutki, ktĂłre były przynajmniej o połowę mniejsze! Zupełnie jakby chodziło o pisklęta jakiejś innej małej kanarczej rasy! Całkiem automatycznie spojrzałem na oliwkowych rodzicĂłw tych maleństw i chociaĹź rzeczywiście wydały mi się nieco mniejsze od ptakĂłw Perriego, to jednak aĹź tak olbrzymiej róşnicy nie zauwaĹźyłem...

Poniżej zamieszczam fotkę obu piskląt; aż trudno uwierzyć, że oba pisklaki wykluły się w tym samym dniu...



Oczywiście znowu przy pomocy oliwki i z wielkim trudem naciągnąłem pisklakom-olbrzymom obrączki, solennie przyrzekając sobie obrączkować następne pisklęta jeszcze wcześniej, może nawet już czwartego dnia po wykluciu... Czarno-żółtym maluszkom obrączek oczywiście nie zakładałem, bo z całą pewnością pozsuwałyby się one w bardzo krótkim czasie... Prawdopodobnie uczynię to dopiero jutro, albo nawet pojutrze...

Mimo kłopotów, w sumie jestem bardzo zadowolony, że pisklęta tak dobrze się rozwijają i prawdopodobnie będą z nich duże, postawne kanarki. Chociaż kanarki kolorowe, zgodnie ze obowiązującym standardem, nie powinny być większe niż 14,5 cm, to większość wystawianych ptaków dość rzadko osiąga tą wielkość, a hodowcy mają raczej problemy z osiągnięciem dolnej granicy wymaganego standardu (13,5 cm). Poza tym większe, postawne ptaki zawsze robią lepsze wrażenie na sędziach... Sądząc po czerni melaniny zawiązków piór widocznych na fotce u większego pisklęcia, także i z czernią nie będzie raczej problemu, więc wszystko zapowiada się nawet dość obiecująco

Pozdrawiam

[Granos]

Nie samowite!!! Patrząc na to zdjęcie i czytając ,ze są to pisklęta z jednego dnia aż trudno uwierzyć. Jestem w szoku jakie wielkie znaczenie maja geny ponieważ ten większy porównując do podrzutka wygląda jakby "jechał na sterydach". Jestem pod wielkim wrażeniem. Mam do Ciebie jedno pytanie fono-typie : Czy czwórka większych piskląt nie przeszkadza młodszym podrzutkom do dostania sie do pokarm? To jest wkoncu według mnie podobny efekt jakiemu zapobiega się podkładając atrapy jaj by młode wykluły się w jednym czasie i większe piskleta nie przewyższały fizycznie mniejszych a tym samym by były równo zywione.

[feno-typ]

Nie samowite!!! Patrząc na to zdjęcie i czytając ,ze są to pisklęta z jednego dnia aż trudno uwierzyć. Jestem w szoku jakie wielkie znaczenie maja geny ponieważ ten większy porównując do podrzutka wygląda jakby "jechał na sterydach". Jestem pod wielkim wrażeniem. Mam do Ciebie jedno pytanie fono-typie : Czy czwórka większych piskląt nie przeszkadza młodszym podrzutkom do dostania sie do pokarm? To jest wkoncu według mnie podobny efekt jakiemu zapobiega się podkładając atrapy jaj by młode wykluły się w jednym czasie i większe piskleta nie przewyższały fizycznie mniejszych a tym samym by były równo zywione.

Zastanawiając się nad całą sprawą, doszedłem do wniosku, że różnica w rozwoju jest tak znaczna, iż nie można jej chyba przypisywać samym tylko genom odpowiedzialnym za wielkość, tym bardziej, że aż tak ogromnej różnicy między rodzicami piskląt stwierdzić się nie da. Prawdopodobnie zaważyła tu także żywotność piskląt po samczyku Perriego, które od samego wyklucia o wiele energiczniej domagały się pokarmu (co widać też wyraŹnie na poprzednich fotkach!), a przez to prawdopodobnie szybciej się rozwijały... Ta żywotność, to oczywiście także bardzo pozytywna cecha, ale już niekoniecznie związana z wielkością samych rodziców.

No cóş, na szczęście pisklęta karmione są przez oboje rodzicĂłw/opiekunĂłw, szczegĂłlnie sumienny jest w tym względzie samczyk, ktĂłry po kilku karmieniach trąca poszczegĂłlne pisklęta dziobkiem, namawiając je do przyjęcia pokarmu, więc  takĹźe podrzutkowe maluchy z całą pewnością są karmione i prawdopodobnie kiedyś w końcu nadrobią większą część zapóŚnienia. Na wszelki wypadek, zaraz po zaobrączkowaniu usadowiłem w gniazdku najpierw te największe, a całkiem z brzegu, z ktĂłrego odbywa się karmienie, posadziłem na gĂłrze te dwa małe pisklęta... Natychmiast po moim oddaleniu się od klatki, maluchy zostały dobrze nakarmione. Dzisiaj, po powrocie do domu znowu sprawdzę ich pozycję w gniazdku i w razie potrzeby, ponownie usadowię je w korzystnym miejscu... Więcej dla nich zrobić się nie da, ale jestem w zasadzie dobrej myśli, Ĺźe bez problemĂłw przeĹźyją... Ciekawe, czy po wyrośnięciu ptakĂłw ta róşnica dalej będzie aĹź tak wyraĹšne widoczna...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Niełatwe jest Ĺźycie podrzutka…

Wczoraj po powrocie z pracy, zgodnie z wcześniejszym postanowieniem, skontrolowałem gniazdo w klatce Nr. 3, w którym były dwa podrzutki. Jeden z nich, z dobrze wypełnionym wolem siedział sobie na wierzchu kanarczej gromadki, ale drugiego musiałem wydobyć spod innych, znacznie większych piskląt, bo z gromady obrastających w piórka ciałek, wystawała mu jedynie główka. Niestety, ten pisklaczek nie miał zbyt dużo pożywienia w wolu i był jakiś taki apatyczny, jakby pogodził się z losem wiecznie głodnego. Nie bardzo wiedziałem co począć, bo jak się okazało samo wydobycie go na zewnątrz nie rozwiązywało problemu na dłużej; byłem przekonany, że nawet gdyby teraz został nakarmiony, podczas następnego karmienia pozostałe, wielkie i bardziej energiczne pisklęta znowu zepchną go na dno gniazda, gdzie nie ma absolutnie żadnych szans...

Nagle przyszedł mi do głowy pomysł, Ĺźe przecieĹź mĂłgłbym go umieścić w gniazdku z młodszymi od niego pisklętami w klatce nr. 4!  Zdjąłem koszczek i przyjrzałem się tym pisklętom. ChociaĹź o trzy dni młodsze, były one mniej więcej tej samej wielkości co nieborak, więc w takim towarzystwie jego szanse na regularne karmienia wzrastały niewspółmiernie! Dodatkowo gniazdko w klatce nr. 4 jest bardziej obszerne, bo przed złoĹźeniem jajek usunąłem z filcowego wkładu większość szarpi, ze względu na wyszarpującego je dość często w tej fazie godĂłw samczyka. W odróşnieniu od dotychczasowego „rodzinnego” gniazdka podrzutka w obszernym gniazdku klatki nr. 4 wszystkie pisklęta siedziały więc obok siebie, a nie jedno na drugim... Nie namyślając się więc zbyt długo, przełoĹźyłem pisklę do nowego gniazdka, gdzie zostało natychmiast solidnie nakarmione! TakĹźe i w tej lęgĂłwce przebywa stała parka kanarczych rodzicĂłw, a poniewaĹź oba ptaki karmią młode, więc dodatkowe, piąte pisklę nie stanowi dla nich Ĺźadnego problemu.

Dzisiaj rano, zaraz po porannym karmieniu zajrzałem do gniazdka i stwierdziłem, że wczorajszy podrzutek otrzymał dokładnie taką samą porcję pożywienia jak pozostałe kanarki, więc tym razem chyba bardzo szybko dojdzie do siebie...

Od dwóch dni zmieniało się menu moich kanarczych rodziców. Ptaki obok standardowych kiełków, mieszanki ziaren i pokarmu białkowego, dostają codziennie romską sałatę, brokuły i zamiennie jabłko ze świeżym ogórkiem... Wodę do picia dalej wzbogacam Betaminorem oraz Antysterilem, ze względu na zawarte w tych specyfikach witaminy. Oczywiście w każdej klatce są minerały i wapno...

Pozdrawiam

[tymm]

Ciesze się, że udaje Ci się Jurku rozwiązać problemy z młodymi kanarkami i że wszystko jest na dobrej drodze.
Mam do Ciebie pytanie, dlaczego dodałeś teraz do diety karmiących kanarków warzywa i owoce? Czy zaczynasz te dodatki podawać po ukończeniu iluś dni od wyklucia młodych?

[feno-typ]

Ciesze się, że udaje Ci się Jurku rozwiązać problemy z młodymi kanarkami i że wszystko jest na dobrej drodze.
Mam do Ciebie pytanie, dlaczego dodałeś teraz do diety karmiących kanarków warzywa i owoce? Czy zaczynasz te dodatki podawać po ukończeniu iluś dni od wyklucia młodych?

Przez pierwsze dwa, trzy dni kanarczy rodzice dostają tylko mieszankę ziaren, pokarm białkowy (jajeczny) i kiełki. Po tym okresie, w trzecim, czwartym dniu zaczynam stopniowo wzbogacać dietę od niewielkie ilości jarzynki i zieleninię, ale robię to zawsze w ten sposĂłb, Ĺźe nie podaję jarzyn z samego rana, ale dopiero po godzinie, tzn. kiedy pisklęta zostaną juĹź nakarmione pokarmem, ziarnem i kiełkami. Mniej więcej od szĂłstego dnia jarzyny i sałata cały czas  są do dyspozycji rodzicĂłw aĹź do samego wieczora...

Wieczorem, na jakieś pół godziny przed ściemnieniem światła, zabieram z klatek wszystkie niedojedzone resztki i i wymieniam mieszankę ziaren na nową, tak, aby kanarczy rodzice na noc nakarmili jeszcze pisklęta ziarnem. Dopiero po tym ostatnim karmieniu stopniowo wyłączam światło...

Takie stopniowe wzbogacanie diety o jarzyny i zieleninę, a takĹźe treściwa „kolacja“ z samego ziarna sprawdziło się u mnie przez lata; jeszcze nigdy nie miałem przypadku padnięcia pisklęcia po wykluciu na skutek złego karmienia czy zatrucia...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Wczoraj wieczorem zaobrączkowałem ostatnie, najmniejsze pisklę. Niestety, przy okazji stwierdziłem, Ĺźe nie wszystkie pisklęta rozwijają się rĂłwnie szybko i Ĺźe w kaĹźdym gniazdku znajduje się jakiś spóŚnialski, a w jednym jest ich nawet dwĂłch. PoniewaĹź wszystkie pisklęta mają juĹź obrączki i w ten sposĂłb bez trudu moĹźna ustalić ich pochodzenie, przyszedł mi do głowy pomysł, aby utworzyć coś w rodzaju „gniazdka specjalnej troski“, czyli skupić razem pisklęta zaniedbywane, tak, aby wszystkie miały jednakowe szanse podczas karmienia.

Pomysł podsunęła mi pośrednio moja małżonka, ktĂłrej opowiadałem o tych czterech spóŚnialskich, a ktĂłra poradziła mi zabieranie na 1 – 2 karmienia większe pisklęta z gniazdka, tak, aby rodzice skupili się na nakarmieniu maluchĂłw. Pomyślałem sobie, Ĺźe takie wybieranie starszych piskląt stwarzałoby zbyt duĹźo kłopotu i niepotrzebnego stresu samym pisklętom, więc moĹźe po prostu  odrazu „posortować“ pisklaki według stopnia rozwoju i w ten sposĂłb tylko raz skompletować poszczegĂłlne gniazdka. Oczywiście czwĂłrkę maluchĂłw musiałyby otrzymać najbardziej sumienni w karmieniu rodzice, no i dodatkowo tacy, ktĂłrzy sprawiedliwie rozdzielają pokarm. JuĹź dość dawno zauwaĹźyłem bowiem, Ĺźe „taktyka“, jaką przyjmują kanarczy rodzice podczas karmienia piskląt nie jest jednakowa.  NiektĂłre dorosłe kanarki karmią sposobem, ktĂłry moĹźna by nazwać systemem „po kolei“, czyli za kaĹźdym przylotem do gniazdka prawie całą porcję pokarmu otrzymuje tylko jedno pisklę. Za następnym „podejściem“ drugie, potem trzecie itd., aĹź do zakończenia karmnienia. Oczywiście pisklęta nakarmione w ten sposĂłb, są zwykle po jednym karmieniu syte i przy następnych karmieniach nie otwierają juĹź dziobkĂłw, robiąc w ten sposĂłb miejsce innym... Niestety, pisklęta słabsze, ktĂłre siłą rzeczy przy takim systemie są kamione na samym końcu, kilkakrotnie bezskutecznie proszą o pokarm, co naturalnie związane jest z wielkim wysiłkiem i utratą energii, a nie doczekawszy się nakarmienia, na samym końcu rezygnują z kolejnych prĂłb i pozostają po prostu głodne... Przy okazji następnego karmienia historia zwykle się powtarza i w końcu, coraz słabsze biedaki nie reagują prawie wcale, leżąc tylko apatycznie w gniazdku i czekając na śmierć... Czasem zdarzy się, Ĺźe zupełnie przypadkowo dostanie się im nieco pokarmu, ale jest to zbyt mało, aby się prawidłowo rozwijać, więc róşnica w rozwoju z kaĹźdym dniem jest coraz większa, a więc i szanse coraz gorsze...

Są teĹź kanarczy rodzice, ktĂłrzy doniesiony do gniazdka pokarm rozdzielają sprawiedliwie do wszystkich otwartych dziobkĂłw, czasem wręcz ignorując te najszerzej otwarte i najbardziej natarczywe.  To właśnie takich opiekunĂłw potrzebowało moje „gniazdko specjalnej troski“, w ktĂłrym na świeĹźym, wymienionym wkładzie filcowym umieściłem niedokarmiane i słabe maluchy. WybĂłr padł na parkę w klatce lęgowej nr. 4., gdzie oba dorosłe ptaki karmiły własne pisklęta właśnie w wymieniony wyĹźej sposĂłb.  Pozostałe, silne i dobrze rozwinęte pisklęta zostały przydzielone parce z lęgĂłwki nr. 3 i samotnie, ale bardzo dobrze troszczącej się o pisklęta weterance z lęgĂłwki nr. 7.

 Z wielkim napięciem oczekiwałem na reakcję w poszczegĂłlnych klatkach. JuĹź po kilku chwilach okazało się, Ĺźe dorosłe ptaki wcale nie zorientowały się w podmianie piskląt i natychmiast przystąpiły do rutynowych karmień. Ku mojej ogromnej satysfakcji, słabsze kanarczęta zostały wreszcie nakarmione do syta! PoniewaĹź w gniazdku jest ich tylko czwĂłrka, parka nie potrzebowała zbyt wiele czasu aby nakarmić zgłodniałe maluchy. TakĹźe w pozostałych dwĂłch gniazdkach nie było Ĺźadnych niespodzianek... Zresztą o większe, dobrze rozwinięte pisklęta nie trzeba się było martwić, bo większość z nich ma juĹź w pełni otwarte oczka i reaguje prośbami na kaĹźde zbliĹźenie się dorosłego ptaka do gniazdka.

Oczywiście gniazdko z maluchami dalej będę miał „na oku“ i moĹźe się zdarzyć, Ĺźe mimo moich wysiłkĂłw, ktĂłreś z piskląt jednak padnie, ale kaĹźde z nich ma teraz o wiele większe szanse przeĹźycia, niĹź gdybym pozostawił je „na pastwę losu“ w ich poprzednich gniazdkach z o wiele silnieszym rodzeństwem...

Pozdrawiam

[feno-typ]

Gniazdko „szczegĂłlnej troski“ jak narazie sprawdza się bardzo dobrze; troje maluchĂłw nabiera sił i wyraĹšnie nadrabia rozwojowe zaległości. Niestety czwarte, najmniejsze pisklę w ostatnich dwĂłch dniach coraz rzadziej podnosiło główkę do karmienia. Cały wczorajszy dzień i dzisiaj z rana, dbałem o to, aby pisklak był w miarę na wierzchu i tuĹź przy brzegu gniazdka, z ktĂłrego odbywa się karmienie, ale problem polega na tym, Ĺźe nawet umieszczony z przodu i u gĂłry ptaszek nie prosi o jedzenie, tylko leĹźy apatycznie i ciężko oddycha. Kilka razy brałem nawet zapasowe gniazdko, wkładałem doń biedaka i zawieszałem samego na drzwiczkach klatki lęgowej. Niestety, mimo usilnych prĂłb nakarmienia go przez opiekunĂłw, pisklak dalej nie chciał przyjmować pokarmu. Zastanawiałem się nawet, czy nie sprĂłbować nakarmić go samemu, ale i w takim przypadku powinien przynajmniej samodzielnie otwierać dziobek, jeśli tego nie robi wszelkie prĂłby zachowania go przy Ĺźyciu, np. poprzez karmienie na siłę, nie mają najmniejszego sensu...

Za to pozostałe, dwunastodniowe pisklęta po samczykach Perriego prezentują się wspaniale. Są wyjątkowo duże, niesamowicie czarne i mają wilczy apetyt! Poniżej zamieszczam fotografię dziatwy po trzyletnim intensywnym samczyku, który doskonale troszczy się o potomstwo. Radzi sobie z tym tak dobrze, że jego partnerka zaczyna powoli zdradzać zainteresowanie budową drugiego gniazdka. Obnosi w dziobku kosmyki szarpii i od czasu do czasu przykuca do krycia. Myślę, że gdzieś za dwa, trzy dni będę musiał przekwaterować pisklęta do innego gniazdka, a dawny koszyczek przygotować do drugiego lęgu. Pewnie jeszcze przed wyfruwem młodych samiczka rozpocznie znoszenie następnych jajek.



We wtorek kluje się czwórka piskląt w klatce lęgowej nr. 6, których ojcem jest drugi, nieintensywny samczyk Perriego, obsługujący dwie samiczki. Jak już pisałem, pozostawię go w klatce także po wykluciu się piskląt, a jego drugą partnerkę, doskonale sobie radzącą z wychowem piskląt weterankę, będzie odwiedzał jedynie do krycia.

W środę przypada termin klucia w klatce Nr. 2, u samiczki, ktĂłra zniosła w lutym jedno karłowate jajko. Niestety i tym razem lęg jej się nie udał, bo piskląt będzie zaledwie dwĂłjka – w trzech pozostałych jajeczkach zarodki  obumarły w bardzo wczesnym stadium...

Jako ostatnie (w piątek 13-go marca!) wykluje się troje piskląt oliwkowej samiczki z lęgówki nr. 1. Także i w tym gniazdku dwa prawidłowo zaklute jajeczka po tygodniu wysiadywania przestały się dalej rozwijać...

Tymczasem druga z oliwkowych samiczek z klatki nr. 5 zniosła dzisiaj swoje pierwsze jajeczko drugiego lęgu. Tym razem, tuĹź przed zniesieniem jajka, zabrałem jej oryginalne gniazdko, ktĂłre i tym razem uwiła bardzo głębokie i wymościłem koszyczek dwoma wkładami filcowymi, kładąc na spodzie tylko niewielką ilość szarpii.  Mam nadzieję, Ĺźe w tak płytkim gniazdku samiczka wysiedzi lęg do końca... Gdyby i tym razem porzuciła gniazdko, jajeczka trzeba by spisać na straty, bo nie byłoby je komu podrzucić, jako Ĺźe tylko ona rozpocznie za kilka dni wysiadywanie oryginałów... Wszystko wskazuje jednak na prawidłowy przebieg tego lęgu; w odróşnieniu od poprzedniego razu samiczka nocowała na gotowym gniazdku przez ostatnie dwie noce, a i teraz, po zniesieniu jajka bardzo rzadko schodzi z gniazda...

Pozdrawiam

[Mark]

Jurku chce nawiązać do wielkości piskląt w gnieżdzie.Oczywiście genetyka nie ma tu nic do rzeczy i karmienie piskląt przez samice też raczej nie jest powodem że ten jeden pisklak jest mały.Prawie pewna przyczyną jest choroba tego jednego ptaka.Zbadaj mu brzuch pewnie te najmniejsze pisklak ma czarną plamkę na prawej stronie brzucha,lub pionową czarną kreskę biegnącą od mostka do kloaki.

[feno-typ]

Jurku chce nawiązać do wielkości piskląt w gnieżdzie.Oczywiście genetyka nie ma tu nic do rzeczy i karmienie piskląt przez samice też raczej nie jest powodem że ten jeden pisklak jest mały.Prawie pewna przyczyną jest choroba tego jednego ptaka.Zbadaj mu brzuch pewnie te najmniejsze pisklak ma czarną plamkę na prawej stronie brzucha,lub pionową czarną kreskę biegnącą od mostka do kloaki.

Dzięki, Mark, za rady.
Oczywiście „choroba czarnej plamy”, jak ją się u nas w Niemczech określa, jest mi znana i to sprawdziłem zaraz w pierwszej kolejności. Pisklę Ĺźadnej plamy jednak nie ma, takĹźe kreski od mostka ku brzuszkowi. Tak szczerze powiedziawszy, to nie mam zielonego pojęcia, co mu właściwie jest. Musi być chory – to nie ulega wątpliwości –  bo samo początkowe zaniedbywanie przy karmieniu nie moĹźe być przyczyną, zwłaszcza teraz, kiedy od kilku dni mam go na oku i robię dosłownie wszystko, Ĺźeby nie był zaniedbywany. Jednego jednakĹźe zrobić za niego nie mogę, a mianowicie otworzyć dziobek i poprosić o nakarmienie. Jeśli z jakichś przyczyn nie robi tego samodzielnie, to znaczy, Ĺźe nie jest zdolny przetrwać i karmienie go na siłę nie ma specjalnego sensu.

Cóş, często nie zdajemy sobie sprawę, Ĺźe w tych „słodko” wyglądających gniazdkach z pisklętami od samego wyklucia trwa bezpardonowa konkurencja, w ktĂłrej słabszy czy chorowity ptaszek nie ma po prostu Ĺźadnych szans... W ten sposĂłb juĹź na progu kanarczego Ĺźycia dochodzi do naturalnej selekcji, ktĂłrą my hodowcy musimy zaakceptować. Owszem, moĹźna sprĂłbować tego czy tamtego, ale do dobrowolnego przyjmowania pokarmu Ĺźadnego ptaka zmusić się nie da.

Cieszę się, Ĺźe chociaĹź pozostała trĂłjka „spóŚnialskich” tak szybko nadrabia straty; niestety w przypadku tego czwartego pisklęcia musiałby stać się chyba jakiś cud... Dzisiaj rano podczas karmienia o jedzenie prosiła znowu tylko trĂłjka...

Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam

[tymm]

Witam!
Co to jest ta "choroba czarnej plamy"? Czy mógł by ją któryś z Panów opisać? Czy jest to zaraŹliwe, od czego powstaje i jak to leczyć?

[feno-typ]

Witam!
Co to jest ta "choroba czarnej plamy"? Czy mógł by ją któryś z Panów opisać? Czy jest to zaraŹliwe, od czego powstaje i jak to leczyć?

Choroba czarnej plamy jest jeszcze stosunkowo mało zbadana i chociaż wszystko wskazuje na to, że przyczyną jej powstawania są bakterie pasożytnicze ( w rodzaju kokcydiozy), to jednak tak do końca nie wiadomo jak powstaje i skąd się bierze.

Wiadomo tylko, Ĺźe pisklęta zaraĹźają się nią poprzez organizm matki (klują się juĹź z tą chorobą), a ujawnia się ona zaraz po wykluciu w formie charakterystycznej ciemnej plamy na brzuchu w okolicach wątroby. Chore pisklęta w miarę rozwoju tej choroby (powiększania się plamy) coraz rzadziej domagają się pokarmu i w końcu w wieku od 3 do 5 dni giną. PĂłki co nie ma przeciwko niej lekarstwa, a dla piskląt nią zaatakowanych oznacza po prostu wyrok śmierci. MoĹźna jedynie sprĂłbować leczyć przeciwpasoĹźytniczo profilaktycznie kanarczych rodzicĂłw przed lęgami, chociaĹź o samym przebiegu przekazywania choroby ciągle jeszcze nic  konkretnego powiedzieć się nie da.

Oto zdjęcie pisklęcia z „czarną plamą”



Pozdrawiam

[feno-typ]

Wczoraj, zaraz po powrocie do domu, zajrzałem do gniazdka „szczegĂłlnej troski“.
Problematyczny kanarczy "niejadek" siedział wkulony między pozostałe pisklęta. Wyjąłem go ostrożnie, aby sprawdzić czy został nakarmiony. Niestety wole pisklęcia znowu było zupełnie puste, chociaż w odróżnieniu od poprzednich dni, ptaszek wydawał się bardziej ożywiony. Pomyślałem, że musiał w ciągu dnia doczekać się karmienia, bo w przeciwnym przypadku dawno już by nie żył.

Przez chwilę zastanawiałem się co robić.
Niespodziewane ożywienie malucha rokowało nadzieję, więc w końcu zdecydowałem się spróbować dokarmić biedaka. Oczywiście pokarm musiałby zostać dokładnie rozdrobniony, aby dało się go w formie papki podać pisklakowi za pomocą plastikowej strzykawki. Poza tym pisklę ma jakby nie było już 12 dni, więc nie można podać mu samego pokarmu jajecznego, ale jakąś mieszankę różnorodnych potraw, w której byłyby potrzebne mu składniki. Jego gniazdkowi współtowarzysze dostają od opiekunów dosłownie wszystko, więc także i on nie może być nakarmiony jedynie jakąś jajeczną papką dla zupełnie małych piskląt. Wymyśliłem więc sobie następującą mieszankę: najpierw poszatkowałem na bardzo drobno zieloną sałatę, dodałem pół łyżeczki wyłuskanych kiełków i nieco potartej marchwi, przecierając wszystkie trzy składniki na miazgę w kamiennym moŹdzierzu. Potem dosypałem dwie łyżeczki pokarmu białkowego, dodałem nieco na twardo ugotowanego żółtka, szczyptę drożdży piwnych i odrobinkę maku. Całość nawilżyłem wodą pitną z Betaminorem, i rozgniotłem na jednolitą, wilgotną masę, którą następnie napełniłem wcześniej przygotowaną strzykawkę.

W kuchni na stole, na plastikowej tacy rozłożyłem suche papierowe ręczniczki, ustawiłem w pobliżu włączoną lampę podczerwieniową i przyniosłem pisklaka. Najpierw bardzo ostrożnie spróbowałem zachęcić go do samodzielnego otwarcia dziobka, ale ptaszek był tak bardzo przestraszony, że wkulał się tylko w charakterystyczny sposób kuperkiem ku górze i łypał na mnie szeroko otwartymi, przerażonymi oczkami. Nie było rady, musiałem go przymusić do jedzenia, mając nadzieję, że gdy zasmakuje pokarmu, dalej sam będzie domagał się dalszego karmienia. Posadziłem go sobie na lewej dłoni i bardzo ostrożnie spróbowałem wepchnąć mu bokiem do dziobka krótkie, tępe ujście strzykawki. W którymś momencie ptaszek uchylił go nieco, a ja natychmiast skorzystałem z okazji i wstrzyknąłem mu głęboko do gardełka niewielką dawkę pokarmu. Kilka łyknięć i pokarm zniknął w wolu. Teraz ptaszek co chwilę lekko otwierał dziobek, więc dalsze karmienie przebiegało już praktycznie bez zbytniego przymusu... Przy kilku porcjach zatrzepał nawet skrzydełkami...

„Woreczek” na szyjce ptaszka powoli wypełniał się treściwą papką. Od ktĂłregoś momentu pisklak zaczął zdecydowanie wykręcać główkę przy kaĹźdej kolejnej prĂłbie nakarmienia, więc uznałem, Ĺźe ma dosyć. W drugiej, mniejszej strzykawce przygotowałem sobie nieco czystego napoju, ktĂłrego kropelkę wstrzyknąłem malcowi po jakimś czasie do gardła na zakończenie karmienia. Potem ułoĹźyłem go w wyściełanej watą miseczce pod ciepłą lampą, aby sobie trochę odpoczął. Ptaszek mlaskał jeszcze od czasu do czasu dziobkiem, ale juĹź po chwili zaczął przymruĹźać oczka i leĹźał spokojnie, delektując się ciepłem. Po kilku minutach podniĂłsł się na chwiejnych nóşkach zrobił kilka kroczkĂłw tyłem ku brzegowi miseczki i załatwił się na rozłoĹźony na tacy papier... „Dobry znak” – pomyślałem sobie z zadowoleniem. Potem ptaszek wrĂłcił do środka muldy i wtuliwszy się w watę, zasnął ponownie.  Nie chciałem przenosić go do gniazdka zaraz po karmieniu, bo zostałby pewnikiem natychmiast przydeptany przez pozostałe pisklęta, więc zrobiłem to dopiero po półgodzinnej drzemce...

Tuż przed wyłączeniem światła na noc, a także dzisiaj rano powtórzyłem karmienie. Chociaż w zachowaniu pisklęcia nie zaszły jakieś znaczące zmiany, będę kontynuował próby aż do skutku. Liczę na to, że z czasem, podczas naszej nieobecności w domu, pisklę poprosi jednak o pokarm, a następnie nabierze sił i moje karmienia staną się w końcu zbyteczne... Oby...

* * *

Samiczka w lęgówce nr. 3 przez całe wczorajsze popołudnie przykucała do krycia i tak uporczywie obnosiła po klatce paprochy, że zdecydowałem się zawiesić jej drugą klateczkę gniazdkową. Ponieważ moje lęgówki mają z przodu dwoje drzwiczek na gniazdka, stary koszyczek wraz z pisklętami przewiesiłem na drugie drzwiczki, a nowy wraz z wkładem filcowym zawisł na dawnym miejscu. Z doświadczenia wiem, że kanarzyce z uporem domagają się pustego gniazdka w dawnym miejscu, więc gdybym umieścił nowy koszyk w przeciwnym rogu klatki, moja samiczka dalej przysypywałaby pisklęta budulcem, a na nowy koszyczek w ogóle nie zwracała uwagi... Nie myliłem się i tym razem; jak na rozkaz samczyk natychmiast przejął opiekę nad pisklętami, a samiczka już po kwadransie zawzięcie wcierała budulec w nowym koszyczku... Myślę, że gdzieś pod koniec tygodnia pojawi się pierwsze jajko...

W gniazdku lęgówki nr. 6 wykluły się pisklęta. Dzisiaj rano minęła trzynasta doba, tak więc chociaż przed wyjściem z domu była ich tylko dwójka, mam nadzieję, że w ciągu dnia wyklują się pozostałe dwa... Kanarzyca starannie oczyściła gniazdko ze skorupek, a nawet spróbowała już pierwszego karmienia, więc wszystko zapowiada się całkiem nieŹle...

Jutro klują się pisklęta w gniazdku lęgówki nr. 2.

Pozdrawiam

[Mark]

Czarna plama to jak piszę Jurek choroba jeszcze nie zbadana do  końca i mało o niej wiadomo.Choroba ta jest znana hodowcom od wielu lat ,ale panuje powszechne przekonanie Ĺźe nie ma na nią lekarstwa.W tym roku szczegĂłlnie daje się hodowcą we znaki zdycha sporo młodych piskląt.Z mojej wiedzy na temat tej choroby wynika Ĺźe jest to choroba wirusowa,coś jakby u ludzi wirusowe zapalenie wątroby.Młode rodzą się z czarna plama w okolicach wątroby i albo samica czując Ĺźe młode są chore wcale nie podejmuje ich karmienia i wtedy młode padają w ciągu 24h albo pomimo tego Ĺźe sa chore samica je karmi i wtedy młode padają miedzy 2-5 dniem Ĺźycia.Ta choroba jest dość dziwna bo nieraz się zdarza Ĺźe tylko część młodych w lęgu jest zaraĹźona a część młodych jest zupełnie zdrowa.Włoscy hodowcy przed lęgami szczepią swoje ptaki pewnym lekarstwem dla małych dzieci i takie szczepienie przed lęgami całkowicie zapobiega występowaniu tej choroby u młodych ptakĂłw.jednak ten lek dla niemowląt w Polsce nie jest dopuszczony do leczenia.Myślę rĂłwnieĹź ze tak choroba ma coś wspĂłlnego z genetyką par lęgowych ,poniewaĹź nieraz wystarczy zmienić samicy samca i pomimo tego Ĺźe wcześniej dana samica rodziła zaraĹźone młode tak po zmianie samca samica zaczyna kluć zdrowe młode.Jeśli ktoś ma jakieś swoje doświadczenia z tą chorobą to bardzo proszę pisać,bo taka wiedza przyda się nam wszystkim.

[DarekF]

Witam Panie Marku, umnie mozajka, miała 5młodych, wczoraj padł ostatni.miały pare dni, i przy kaĹźdym zauwazyłm czarną plame na brzuchu  jakby to npisać z boku troche.były karmione ale i tak nic to niepomogło, pokarm jajeczny jest ok, bo inne młode go jedzą i rosły szybko, i do dziś go jedzą juĹź jako samodzielne.wiele to niedało  w tym temacie ale zawsze cos.pozdrawiam serdecznie.